My White Cat (YoonMin) [ Complete ]

Ending

အိပ္ေနရာကေန မ်က္လံုးဖြင့္ဖို့ ေတာ္ေတာ္ေလး အားယူလိုက္ရသည္..  မေန႔ညက ေတာ္ေတာ္ငိုထားတာမို႔ မ်က္လံုးက ေဖာင္းအစ္ေနၿပီး မနည္း ဖြင့္ေနရသည္... 

မေန႔ညက Hyung နဲ႔ တူတူျပန္လာၿပီး Hyung ရင္ခြင္ထဲ တိုးအိပ္ခဲ့ေပမယ့္..  ခုေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ သူတစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္စြာ... 

အိမ္မက္ဆိုတဲ့ အသိက သူ႕ရဲ႕ရင္ကို ဓားနဲ႔ မႊန္းလိုက္သလိုပင္

"Hyung.....  ျပန္လာေပးမလားဟင္..  ကြၽန္ေတာ္ တကယ္အဆင္မေျပဘူး"

အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ပိုက္ကာ ထပ္ငိုမိသည္.. မ်က္လံုးေတြ မို႔အစ္ေနမွန္းသိေပမယ့္ သူထိန္းမရေတာ့..  တအင့္အင့္နဲ႔ ႐ိႉက္ကာ ငိုေနမိသည္... 

"ေခ်ာက္... "

ေရခ်ဳိးခန္းတံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ ငိုေနရာကေန ေခါင္းေထာင္ၾကည့္မိသည္... 

"ဟင္...  Hyung.. "

သူ အျမန္ပင္ ကုတင္ေပၚကေန ခုန္ဆင္းကာ Hyung ရဲ႕ ေရစိုေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ေျပးဖက္လိုက္သည္...  Hyung  ကလဲ သူ႕ကို ျပန္ဖက္ထားရင္း စိတ္ပူစြာ ေမးခြန္းေတြ ေမးေနေလသည္... 

"Jimin..  ဘာလို႔ ငိုေနတာလဲ..  ဘယ္နား နာေနလို႔လဲ "

သူ ရင္ခြင္ထဲကေန ေခါင္းကို ရမ္းျပကာ ဗလံုးဗေထြးနဲ႔ ေျဖလိုက္သည္.. 

"ရင္ဘတ္ထဲက..  နာလို႔..  Hyung ကို ျပန္ေတြ႕တာ အိမ္မက္ထင္လို႔..  အီးဟီး...  ဘာလို႔လဲ..  ဘာလို႔ ႏွစ္ေတြၾကာမွ..  ျပန္လာတာလဲ..  အင့္.. ကြၽန္ေတာ္ ငိုေနရတာကို ေပ်ာ္ေနတာလားဟမ္...  ကြၽန္ေတာ့္ကို ငိုရေအာင္ လုပ္ေနရတာ ေပ်ာ္ေနတာလားလို႔"

သူငိုလဲငိုကာ..  Hyung ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္း ထု႐ိုက္ေနမိသည္...  သူ႕ကို ၆ႏွစ္ေတာင္ ပစ္ထားခဲ့တာေလ..  ဒီေလာက္ေတာ့ သူ႐ိုက္သင့္တယ္ မလား

"Jimin.. Ah..  ကိုယ္နာတယ္... ေတာ္ေတာ့ေနာ္ "

တဘုန္းဘုန္းထုေနတဲ့ သူ႕လက္ေတြကို Hyung က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုက္ၿပီး ေစာနကထက္ ပိုပင္ တိုးၿပီး ဖက္ထားလိုက္သည္... 

"Hyung...  ကြၽန္ေတာ့္ကို နမ္း"

"ဟင္...  ဘာလို႔လဲ"