"Adelaide Evangelie Riviera, ben je helemaal gek geworden, je vader is een bedrieger en een klootzak, ik ga je zijn adres niet geven of zijn nummer" schreeuwt mijn moeder in mijn oor.
Ze kan zo een bitch zijn, maar ja ik zei tegen Noah dat ik eerst het aan der wou vragen zonder haar ervoor te hoeven hypnotiseren, natuurlijk hebben we haar mijn dood laten vergeten enzo maar dat is het.
"Mag het nu op mijn manier?" ik knik "sorry mam" ze geeft me een boze blik en kijkt dan geschrokken naar Noah als hij haar schouder vastpakt.
"Waar woont de vader van Adelaide, a.k.a. Je ex man?" "Alicanté, altea, 345, dat is het enige wat ik weet" zegt ze monotoon "oke vergeet wat ik van je vroeg" "ik vergeet wat je van me vroeg" ze schrikt op uit de trans en word weer boos op me zoals gewoonlijk.
"Heb je waar je voor kwam?" ik knik en sta op zonder om te kijken loop ik het huis uit naar de auto. "Is je moeder altijd zo?" "jup, meestal slaat ze me, maar ik denk dat ze dat nu niet durfde vanwege jou" "hmpf, nou ja, wat ga je doen?" "ik wacht tot je de auto opstart om naar huis te kunnen rijden" grinnik ik, "ik bedoel nu je het adres van je vader weet?" "ik weet wat je bedoeld en ik weet niet wat ik ga doen" hij knikt en start de motor van de auto.
***
Een koffer, of een tas, kom op is hier dan helemaal niks waar ik wat kleding in kan doen. "Luciano!" hij komt naar boven en knikt "waf waf, ja mevrouw?" ik draai mijn ogen en grinnik, "hebben jullie hier koffers of tassen waar ik wat kleding in kan doen?" "Jup, Tris heeft er vast wel eentje nog in der kamer, moet je ff kijken" ik knik.
"Ga je naar je vader?" vraagt hij als ik terugkom met een koffer, "jup" "je weet dat ik je niet zomaar mag laten gaan he, tenminste niet alleen, je hebt de bloedlust niet onder controle, dus daarom heb ik Lorenzo erop afgestuurd om je vader te halen als ze hierheen terugkomen".
Wat heeft hij gedaan!, ik wou me vader zelf vinden, gewoon dat ik hem niet hoef te hypnotiseren of iets, gewoon aan zijn deur en dat hij open doet en we praten, nu heeft hij dat verkloot.
"Wat heb je gedaan!" ik speur op hem af en bespring hem, "dat is veiliger!" "fuck you!". Ik krap hem helemaal open op zijn borstkast, zo ver dat je botten ziet, hij duwt zijn arm in mijn borstkast en knijpt in mijn hart.
Ik schreeuw van de pijn en hij speurt naar een muur en duwt me ertegenaan "calm the fuck down!" ik kijk hem nijdig aan en geef me dan over. Ik voel zijn hand mijn hart loslaten.
Als ik opkijk zie ik zijn heldere ogen naar me kijken, shit straks ga ik nog blozen, kan dat als vampier? ik heb geen idee.
"Heb je het warm?" hij grinnikt, blijkbaar dus wel, shit, ik draai mijn ogen en loop weg. "Nou sorry hoor" zegt hij zachtjes maar door mijn geweldige vampierengehoor heb ik gehoord wat hij zei.
Dat is ook zo een geweldig bij effect, ik hoor letterlijk alles, maar dan ook alles wat ik wil horen.
"Waarom zeg jij sorry?" ik speur naar hem toe en stop voor zijn neus "ik moest blozen omdat je knap bent en dan zeg jij sorry" vraag me niet waarom ik boos ben, maar ik ben het nou eenmaal.
"Eh gewoon, ben je boos omdat ik sorry zeg?" hij grinnikt en dat maakt me alleen maar bozer "weet ik veel!" "oke top!" hij schreeuwt terug en ik weet vrij zeker dat we er echt malloterig uit zien.
"Ja!" schreeuw ik als laatste woord "ja!" schreeuwt hij weer terug, voor een moment staan we tegenover elkaar en kijken elkaar in de ogen aan, het is zo stil dat je onze adem en harten kan horen.
ik moet dit echt verbreken, de stilte begint ongemakkelijk te worden en hoe graag ik ook wil blijven staan om in zijn heldere ogen te blijven kijken, kan het niet. Ik draai me met een ruk om en loop rustig naar boven.
Vind ik hem leuk?, ik weet dat hij aantrekkelijk is maar vind ik hem ook echt leuk leuk?, ik hoop van niet want dat zou alles zo ingewikkeld maken.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Dit was echt leuk om te schrijven, lang geleden dat ik dit verhaal aandacht heb gegeven maar hier is een hoofdstuk)
(Vergeet niet op het ⭐️ te klikken en als je je gedachten wilt laten weten kan je dat doen via de 💬)
xx SLEEPINGBEAUTY
أنت تقرأ
The undead among me.
مصاصي الدماء"Adelaide Evangelie Riviera!" (Vrienden noemen me Aiden) Dat is de naam die ik gekregen heb 18 jaar geleden en ik hoor hem heel vaak, meestal door me moeder die dan weer zeikt over iets wat ik volgens haar gedaan heb. Mijn leven is niet perfect maar...
