MY DREAM WEDDING " MAYWARD" Completed

CHAPTER 12

Nagmamadaling kinapa ni maymay ang susi sa kanyang purse para buksan ang pinto ng mansyon. Kaninang alas otso pa sana siya narito, ngunit coding ng kotse niya ngayon kaya kinailangan niyang mag-taxi at na traffic pa siya sa highway.
   To her surprise, Hindi nakalock ang pinto. Marahan niya iyong binuksan at sumilip sa loob. Nakita niya si Edward na pinapakialaman ang mga itim na boards kung saan niya ikakabit ang mga fiber optics para sa start night effect.
    "Good morning!" Bati nito sa kanya.
Biglang bumilis ang kanyang pulso, ngunit pinilit niyang kalmahin ang sarili para Hindi ito makahalata.
"Good morning," she replied and approached him. Nadatnan niya itong ikinakabit ang mga fiber optics sa ginawa niyang maliliit na but as sa board saka nito iyon dinidikitan ng masking tape.
"Paano mo nalaman kung paano gawin 'yan? Tanong niya.
Nakangiti itong sumulyap sa kanya. "I learned it in physics."
His smile pierced through her heart. Parang huminto ang kanyang mundo, maging ang tibok ng kanyang puso. Nang unang makita  niya noon ang binata ay ganoon ang naging reaksyon niya sa ngiti nito. Such killer smile. Hind siya makapaniwalang hanggang ngayon ay ganoon pa rin ang epekto niyon sa kanya.
"One board done," he said a moment later, waking her up from her reverie. "You can do the rest and I can  drill  the holes on the other boards."
   She cleared her throat as she dragged herself back to reality. "Sure. Ba't wala ka bang work ngayon?"
"Nag leave ako," sagot nito. "Besides, it looks like you need a lot of help here."
"Hindi naman. Madali lang ikabit 'yan. The real work is attaching them to the ceiling. Darating raw dito 'yung electrician bukas para i-check 'yung  mga power outlets."
    "That's good. Maybe I can help around here. Masyado ka na yatang nagpapakapagod. Baka bago pa ang kasal ay magkasakit ka na niyan. You are too important, you know."
   His words made her heart swell, pero sa kabila niyon, may iba iyong kahulugan. Totoong mahalaga si maymay. Not because he cared kundi dahil kailangan pa niyang tapusin ang mga kakailanganin para sa nalalapit nitong kasal.
    "Don't worry. Kung magkasakit man ako, si pat ang papalit sa akin."
   "I hope not. I want to see how much you learned in new York."
  Maymay smiled and dropped her bag on a chair leaning on the wall. This man was trying to flatter her, but it wouldn't work on her this time. Hindi na siya ang dating twenty two years old girl na madaling nahulog sa mabulaklakin nitong dila.
  "Nasaan si Hannah? Bakit Hindi mo siya kasama?" Tanong niya.
   "She's busy checking other things. She really wants this wedding perfect."
   Napangiti siya habang hinihila ang isang board. "Eto, namarkahan ko na 'yung paglalagyan mo ng but as. You can drill them now."
    As Edward tried  to pull the board, their hands brushed. Kapwa sila naparalisa at para bang sa ilang sandali ay huminto ang takbo ng oras.
   Maymay realized she had her gaze locked with his. His stare was deep. For a brief second, his eyes glowed, but died down instantly like a fireball drowning in the ocean. Kagaya niya, siguro ay pinipigilan din ng lalaki kung anumang damdaming nagising sa loob nito.
   Inilihis niya sa ibang direksyon ang kanyang mga mata at binitawan ang board. The next few minutes were spent in awkward silence. He was drilling holes while she was inserting the fiber optics. Gusto niyang magsalita pero Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang sabihin dito.
   "Do you have a boyfriend?" Bigla nitong tanong.
Napatingin ang dalagasl sa kanyang kausap. Nang magtama ang kanilang mga mata ay kaagad niyang ibinalik ang paningin sa kaharap niyang board. "Wala. Priority ko kasi ang trabaho ko ngayon."
   "Ever since we broke up, you never had a boyfriend?"
  She smiled. Gusto niyang magsinungaling para ipaalam Kay Edward na Hindi ito malaking kawalan sa kanya noon, ngunit parang umaatras ang dila niyang mag sabi ng hindi totoo. "Wala. Puro trabaho ang inatupag ko sa new York."
    "Really? Sayang naman 'yang ganda mo. Siguro binasted mo lahat ng manliligaw mo."
   Ang totoo , wala siyang maalalang nanligaw sa kanya habang nasa new York siya. May ilang lalaking nagyaya sa kanya ng date, pero iniyawan niya lahat. Masamang-masama pa ang loob niya noon sa paghihiwalay nila ni Edward. Kaya isinubsob niya ang sarili sa trabaho at pag-aaral. Matagal bago niya natanggap ang katotohanan. Pero hindi niya iyon aaminin ngayon Kay Edward. Isipin pa nitong may nararamdaman pa siya rito hanggang ngayon.
   She felt her heart thumping hard against her chest. Parang may ipinapahiwatig iyon. Pero kung anuman iyon, ayaw niyang isipin.
   "Nawala ako ng interest sa mga lalaki," Anita. "I realized they're not worth it."
   Edward stopped drilling and looked at her, squinting his eyes. "Do you mean that?"
"Yes"
"You mean , I wasn't worth what? The heartache?"
   Umiling si maymay, "not the heartache. Ang feeling mo. As soon as I got to new York, kinalimutan na kits. Ang ibig Kong sabihin, you weren't worth the time I wasted."
   "Ouch," tugon nito at itinuloy ang ginagawa. "Ganun lang pala ako sa'yo. To be honest, it took me years to get over you."
   Siya naman ang natigilan at napatingin dito. "Talaga lang, ha?"
   "Its true. No kidding."
Bumilis pa ang kanyang pulso. May kahulugan ba ang sinasabi nito?
   Whatever he meant by that, Hindi na niya dapat isipin pa. Ikakasal na ito Kay Hannah, at ayaw niyang gumaya sa babaeng iyon na mang-aagaw ng boyfriend. Isa pa, Baka binibiro lamang si maymay ng dating nobyo.
   "Sorry ka na lang, you don't deserve me," Biro rin lang niya.
   Natawavsi Edward. "Perhaps. Its my loss for being stupid."
   "Bakit ka naman naging stupid? For choosing to marry Hannah? Nais niyang malaman.
   "Nope, for breaking up with you."