We zijn in een leuke winkel die best een beetje raar is. De mannen en vrouwenkleding zitten vlak naast elkaar. Dat gebeurt bijna nooit. Ik loop door de paden van de winkel. Terwijl ik tussen de kleding kijk knal ik tegen iemand aan. Ik kijk boos op en zie dat het Domenic is. "Oh sorry" zeg ik blozend. "Geeft niks" antwoord hij. "Ik had alleen niet verwacht je weer zo snel te zien." Ik eigenlijk ook niet. Maar ik ben blij dat het wel zo is. "Nee, ik ook niet" antwoord ik. Zal ik zijn nummer vragen? Moet ik vragen hoe het met hem is? Ik heb echt geen idee wat ik moet doen. "Ik heb je gisteravond niet meer gezien" zegt hij teleurgesteld. Althans het lijkt teleurgesteld. Vindt die me nou leuk? "Nee klopt. Ik ben vroeg naar huis gegaan." Antwoord ik snel. Hij is zo knap. Ik kan mijn ogen niet van hem af houden. Ineen zie ik Jessie achter hem staan. Ze gebaart naar me dat ik zijn nummer moet vragen. Maar ik weet niet of ik dat wel moet doen. Misschien moet ik wachten tot hij mijn nummer vraagt. "Ik wilde je gisteravond eigenlijk wat vragen en dat heb ik niet gedaan." Zegt hij. Oh mijn god! Gaat hij me nou mee uit vragen? Ik word gek. Ik voel de zenuwen in mijn maag kriebelen. "Ik wilde je vragen of je een keer met me uit wil?" Jaaaaaaa! Natuurlijk wil ik dat. "Ja, dat lijkt me leuk" antwoord ik. Van binnen wil ik het uitgillen. Hij glimlacht naar me en pakt zijn telefoon. "Doe me jouw nummer maar dan kunnen we wat afspreken" zegt hij en geeft mij zijn telefoon. Ik pak hem aan en tik mijn naam en telefoonnummer erin. Maar nu heb ik nog steeds zijn nummer niet. Straks appt hij me helemaal niet en heb ik er nog steeds niks aan. Maar ja misschien appt hij me wel meteen. Ik geef hem zijn telefoon maar weer terug. "Dankje" zegt hij en pakt zijn telefoon aan. Pling! Zegt mijn telefoon. Ik pak hem uit mijn tas om te kijken.
Domenic: Heey.
Ik moet lachen en sla zijn nummer meteen op in telefoon. "Bedankt" zeg ik en glimlach naar hem. "Nou ik ga er vandoor want ik moet zo naar de set, werken" zegt hij en geeft mij twee kussen op de wang. Waarom is hij zo geweldig? Oke, stop! Klaar nu. Ik kan alleen nog maar aan hem denken. Zijn perfect gezicht. En zijn mooie blonde haar. "Evie!" Ik word uit mijn dagdroom gerukt door Jessie. "Waar zat je met je hoofd?" ze kijkt me vragend aan. Ik begin te blozen. "Nergens" antwoord ik snel. Pling! Ik pak snel mijn telefoon om te kijken wie het is.
Domenic: Hey Evie,
Zou je morgenavond met mij uit eten willen?
Uit eten? Ja natuurlijk. Wat is hij romantisch.
Evie: Hey Domenic,
Natuurlijk wil ik dat.
"Wie is dat" vraagt Jessie nieuwsgierig. "Domenic, hij vraagt me mee uit" giechel ik. "Wauw! Evie toe maar hoor. Hij is echt heel knap. Kom we gaan iets shoppen voor je date" zegt ze en trekt me mee de rekken in.
