Summer vacation ~ Klance GESTOPT

Hoofdstuk 4

a/n ik heb dit hoofdstuk aan het einde wat langer gemaakt omdat het stukje verhaal beter hierbij paste dan bij het nieuwe hoofdstuk dat ik nog moet schrijven

En shit ik ontpubliseerde het deel perongeluk hoe lukte mij dat wtf

Het eerste wat Keith die ochtend hoorde was het fluiten van de vogels. Hij kwam overeind en keek verbaasd om zich heen voordat hij zich besefte dat hij in de caravan lag.

'Lance?'

Geen antwoord.

'Lance, slaap je nog?'

Keith draaide zich om en keek omhoog naar het bed. Daar lag Lance, op zijn rug, mond open en armen netjes naast hem. Apart van het feit dat zijn mond open stond vroeg Keith zich af hoe Lance de hele nacht in de zelfde positie kon blijven.

Keith graaide naar zijn tas, hij had niet zoals Lance de moeite genomen om zijn kleren in kastjes te stoppen, pakte de eerste korte broek die hij vond en deed hem aan. Hij hoorde het bed kraken toen hij eruit stapte.

Wacht - hij rook aan het T-shirt dat hij droeg en besloot direct een ander aan te doen.

'Hoi Keith,' zei een slaperige stem.

Keith draaide zich om terwijl hij zijn T-shirt nog recht trok. Lance hing half uit het hoge bed en keek hem aan. 'Kam je haar het lijkt net een vogelnest.'

Keith pakte een haarborstel uit zijn tas en begon aan zijn haar te trekken. 'Nu blij?

'Goed zo' mompelde Lance. 'Hoe laat is het eigenlijk?'

'Kijk zelf.'

'Bijna negen uur,' zuchtte Lance.

Hij klom het bed uit en deed een T-shirt aan. Keith probeerde niet te staren - waarom kon Lance niet gewoon een iets aandoen als hij ging slapen?

'Goed geslapen?' vroeg Lance.

'Denk het,' antwoordde Keith. 'Jij?'

'Het zelfde.'

~*~

Het ontbijt verliep rustig. Hunk en Lance hadden een gesprek over het bestaan van meerminnen en Keith luisterde toe terwijl hij een croissant at. Pidge staarde naar haar telefoon - ze is nooit sociaal geweest in de ochtend.

Er gebeurde niet veel bijzonders die morgen. Na het ontbijt deed iedereen zijn eigen ding. Hunk was even weg om ingrediënten voor het avondeten te halen, Pidge programmeerde een spelletje op haar computer, Keith las een boek en Lance keek filmpjes op zijn telefoon met fel blauwe oortjes in. Tegen het middaguur kwam de zon goed door en verwarmde de plaats. Pidge was de eerste die met haar bleke huid naar de zonnebrand greep en daarna gaf ze hem door aan Keith. Voor de lunch aten ze stokbrood en onder het eten keken ze terug op de leuke en minder leuke herinneringen van het groepje, zoals de keer dat Lance een taart probeerde te bakken voor Hunks verjaardag. Om de zoveel tijd moesten ze lachen om een inside joke van een paar maanden geleden.
Keith hielt van de relaxte sfeer die er hing, al was hij net als meestal de gene die het minste zei. Het was niet omdat hij verlegen was, hij luisterde gewoon graag naar anderen. Het liefste naar Lance, hij zou het niet zomaar toegeven maar de bruinharige jongen zijn stem leek soms een kalmerend effect op hem uit te oefenen in een situatie als dit.

'Maar wat gaan we eigenlijk doen vandaag?' vroeg Lance.

Keith keek op door de verandering in de manier waarop hij praatte.

'Er ligt een meertje aan deze camping, right?' antwoordde Hunk.

'Daarom kwamen we hier!'

'Ik constateer dus dat we naar het meertje gaan' zei Pidge.