I'm Your Sweetest Nightmare.

IYSN \\ 1.

I'm Your Sweetest Nightmare [1]

When i was 16 years old i fell inlove, He became my life.. He was my happiness..

I was 17 when he left me. He left me crying and crying and crying everynight..

And now i'm 18, i must say.. I hate my life! I hate it everytime i remember everything happen a year ago..

"kambal tulala ka nanaman." nabalik ako sa realidad nung dumating na si Elisa na dala yung Mocha Frappe na inorder ko. Umupo sya sa harap ko.

Nandito kami sa favorite place namin.. ang starbucks coffee sa taas ng trinoma.

"kambal ang boring ng buhay.." sabe ko sabay inom ng frappe.

"Kimberly Lim umayos ka nga! Masasapak nanaman kita eh!"

Yan ang bestfriend ko, si Elisa Lee brutal yan.. wala pang isang taon kaming magkakilala actually last sem ko lang sya nakilala.

"Kambal tara na! malalate nanaman tayo sa next subject naten ^__^" masiglang sabi ko kay Elisa.

after namin ubusin lahat ng binili nya eh dumiretso na kami ulet sa Hontiveros International University.

Living dead.. I call myself a living dead. Why? After that incident hindi ko na alam ang gagawin. He is my life yet he manage to leave me alone. Emotionless, yan ang sabi ng mga nagiging classmate ko saken kaya hindi sila nakikipagkaibigan saken.

Yung parents ko? Nah.. they're always busy sa bussiness nila.. at sa ampon nilang baby boy :)

Dahil tulala akong naglalakad papuntang building ng mga Computer Science eh may nabangga akong tao kaya napaupo ako.

"ui Kim ok ka lang?" agad akong hinawakan ni Elisa. Lumingon ako sa kanya at nagnod.

Tumingin ako sa nabangga ko gaya ko, expressionless lang din syang nakatitig saken. Yung mga mata nya.. parang mga mata ko..

Tumayo ako at tumingin sa nabangga ko at nagsorry.

"kambal lets go.." aya ko kay Elisa at nilagpasan na namin yung lalakeng nabangga ko na di man lang umimik kahit konti basta ang hirap basahin nung facial expression nya kanina.. na parang gaya ko..

Sa hindi malamang dahilan, nilingon ko sya.. Nakatingin din pala sya saken..

"Hey kambal mabangga ka nanaman nyan eh!" bigla akong napatingin ulet sa harap ko.

"ah yeah.."

weird.. super weird hindi ko maexplain..

"type mo? hot nya noh. kaso suplado yun eh." i looked at Elisa.. bigla parang nalungkot muka nya.

"you know him Elis?" i asked

"yeah. His name is Jin and thats all i know." she answer and i just nod.

Its not just i'm interested at him.. Its just that he's mysterious.

Sa room syempre tabi kami ni Elisa. sya lang naman kase ang nag iisang abnormal na kumakausap sa isang Kimberly Lim.

Pano ba ko nakasurvive sa buhay ko? Ewan ko. Basta ang alam ako 1 year ago iniwan ako ng taong pinakamamahal ko.. kasabay nun ang masakit na pangyayaring i got raped and no one knows except Elisa.

**

After ng last subject namen hindi muna ako umuwi pero sabi ko kay Elisa na uuwi na ko.

Andito nanaman ako sa park mag-isang nakaupo sa swing at pinapanuod ang mga masasayang batang naglalaro.

seriously? hindi ko na-experience yan, nung bata ako pagkagaling na pagkagaling sa school uwi agad ako, piano at libro ang bubungad agad saken pagpasok na pagpasok ko ng bahay at laging ang tatlong yaya ko ang kasama ko. That's life.

for the nth time i just found myself crying again..

I just a want freedom..

i want to meet happiness.. again

Another day have pass and ganun padin.. same old routine..

"i can handle myself." i told to my 4 bodyguards.

"but miss Kim we're just doing our job. Sorry but we're not going to leave."

See? kahit paghatid sa school ko may bantay pa din feeling ko bawat kilos ko nirereport nila sa parents ko. Why? coz they want me to suffer.

Yeah. they and they even adopt a baby boy. I hate them and they hate me.

Tinext ako ni Elisa na magkita daw kami sa canteen kaya papunta na ko dun. Thankgod that bodyguards can't enter our school.

But i felt that something is not right so i stop walking.

Tumingin ako sa paligid ko, para kasing may nanunuod sa bawat galaw ko. pero wala namang nakatingin saken, lahat sila may kanya kanyang agenda sa buhay kaya pinagpatuloy ko na yung paglalakad ko.

Pagdating ko sa canteen nakita ko na si Elisa na mukang malungkot sya.

"hey kambal." bati ko sabay ngiti. i saw her smile too but a fake one.

"what happened?" i asked sabay upo sa harapan nya.

"Paul is dead." she said at nagfake smile ulet.

Paul is her blacksheep 21 year old brother.

"how come?"

"Sabe ng pulis natagpuan daw yung kapatid ko sa isang underground battle place na duguan at may tama ng baril sa dibdib.. At my nakita daw silang initial na JH sa leeg ng kapatid ko at dugo ang pinangsulat."

JH? the no identity killer.

to be continued..