Overleefd hij het ...

Hoofdstuk 4

Koen

'Wat? Ik naar een psycholoog?! Dat heb ik toch niet nodig? Ik kan perfect zonder!' De chef ging met zijn handen door zijn resterende haren, waarop een luide zucht volgde. 'Koen, het is beter dat je op die manier de mentale schade verminderd..' 'en tineke? Moet zij dit ook?!' De chef knikte en keek me doordringend aan. 'Ze stemde meteen in omdat ze weet dat het nuttig is, komaan koen wat heb je te verliezen?' 'Tijd! ' Ik hielt me nog net in om het woord uit te spreken en stuurde in de plaats een boze blik. 'En, wat denk je?' Het duurde even voordat de woorden mijn hersens bereikte. Met gefronste wenkbrauwen keek hij me aan. Tot ik het verlossende ja woord zei. Hij vroeg zich vast af waarom ik er zo'n drama over maakte. Wel... Ik heb zo mijn redenen. Maar wat die zijn hou ik liever geheim...

Tineke

Koen werd door de chef naar kantoor geropen. Zou het over de oproep van gisteren gaan? Zou de chef het erg gevonden hebben dat koen in het been van de overvaller schoot of zou hij het over iets heel anders hebben? Ik schenkte er geen verdere aandacht aan en begon aan de grote stapel pv's die voor mijn neus lag.