Η Κατασκήνωση...

Dare

Με ακούμπησε στον πάγκο και άρχισε να κατεβάζει τα χέρια του πιο χαμηλά στη μέση μου. Σταμάτησε να με φιλάει και άφηνε απαλά φιλιά στο λαιμό μου.

Τότε έγινε αυτό που δεν ήθελα. Στο μυαλό μου άρχισαν να τριγυρνάνε σκέψεις με εκείνον. Ήταν παντού. Άνοιξα τα μάτια μου και φαντάστηκα πως ήταν εκείνος στην θέση του Χάρη. Όμως στην πραγματικότητα δεν ήταν. Εκείνος δεν θα έκανε τίποτα παραπάνω μαζί μου. Συνήλθα απότομα και τον σταμάτησα την επόμενη στιγμή.
"Χάρη." Είπα χαμένη στις σκέψεις μου και αυτός με κοίταξε.

"Ζωή. Όσο χαζός κι αν είμαι καταλαβαίνω ότι τον θες." Και εγώ το ήξερα. Ήξερα πως ήταν απλά ανοησία και πως δεν δούλευε αυτό.

"Χάρη δεν θέλω να παρεξηγηθείς ή κάτι. Δεν με νοιάζει αυτή τη στιγμή και..."

"Μην κάνεις βλακείες που θα μετανιώσεις. Πήγαινε και πηγαίνετε μαζί μια βόλτα. Και το καλό που του θέλω να σε προσέχει. Δεν βρίσκεις εύκολα κοπέλες σαν και σένα." Μου είπε και τον αγκάλιασα.

"Είσαι τόσο καλός μαζί μου και εγώ το μόνο που κάνω είναι να..."

"Δεν έκανες τίποτα. Πήγαινε βρες τον τώρα και πείτε τα άντε μην χαζολογάς. Χωρίς παρεξήγηση αλλά εκείνος έχει μεγάλο κόλλημα μαζί σου, εγώ έχω ακόμα επιλογές. " Είπε και αφού έσκασα ένα χαμόγελο πήγα στο δωμάτιο του Τζακ.

Μπήκα μέσα με φόρα και όλοι ήταν με τα μποξεράκια. Ωστόσο δεν έδωσα καθόλου σημασία και συνέχισα προς αυτόν. Τον πήρα από το χέρι και βγήκαμε έξω. Αυτός δεν αντέδρασε απλά με ακολουθούσε. Σε αντίθεση με τους άλλους γύρω του.

Πήγα σε έναν τοίχο και τον έφερα μπροστά μου να με κοιτάει. Όχι δεν ήμουν ούτε μεθυσμένη ούτε μαστουρωμένη. Ήξερα για πρώτη φορά τι ακριβώς ήθελα. Και αυτή τη φορά σκόπευα να το πάρω.

"Ζωή σου είπα.. " τον σταμάτησα κατευθείαν ενώνοντας τα χείλη του με τα δικά μου. Αυτός με έσυρε στην αγκαλιά του και συνέχισε το φιλί μας. Άνοιξα περισσότερο το στόμα μου και η γλώσσα του περιπλανήθηκε σε αυτό.

Ένιωθα την καρδιά του να χτυπάει πιο δυνατά κι από την προηγούμενη φορά. Σταμάτησα για λίγο και τον κοίταξα.
"Θάρρος." Είπε και με κοίταξε πιο έντονα, κάτι ζητούσε.
Αυτό το βλέμμα υπήρχε ακόμη στα μάτια του και η πράσινη απόχρωση τους τα έκανε πιο έντονα και προκλητικά.

Συνέχισε και με φιλούσε. Κατεβαίνοντας αργά και προσεκτικά στο λαιμό μου. Απολάμβανα το κάθε δεύτερο και δεν ήθελα να σταματήσει ποτέ. Με πήρε αγκαλιά χωρίς να σταματήσει να με φιλάει και αφού τύλιξε τα πόδια μου γύρω του πήγαμε σε κάτι άλλα δωμάτια που δεν είχα ξαναδεί. Απ' έξω είχε ένα άλλο όνομα μιας παλιάς ομάδας οπότε υπέθεσα ότι ήταν η οικία της.

Με ξάπλωσε σε ένα παλιό κρεβάτι και αυτός ήρθε από πάνω μου. Τα φιλιά γινόντουσαν πιο άγρια με τα λεπτά και ήταν αρκετά διαπεραστικά.

Έφερε τα χέρια του πίσω από την πλάτη μου και μου ξεκούμπωσε το σουτιέν. Μου έβγαλε την μπλούζα αργά και έπειτα ξεντύθηκε ο ίδιος. Οι κυλιακοί του ήταν καλοσχυματισμένοι όπως τους θυμάμαι από την πρώτη μέρα που ήρθα. Τα τατουάζ του φάνηκαν αμέσως και ήρθε από πάνω μου.

"Ζωή δεν θέλω να προχωρήσω άμα δεν το θες εσύ." Είπε και παρόλο που ξενέρωσα λίγο του απάντησα.
"Νόμιζα σε άκουσα να λες θάρρος." Είπα και έβγαλε ένα σακουλάκι από την τσέπη του. Το φόρεσε προσεχτικά και αφού έβγαλε και τα δικά μου εσώρουχα μπήκε αργά μέσα μου.

...
Ήταν τόσο υπέροχο. Επώδυνο αλλά υπέροχο. Προσπάθησε να μην με πονέσει και ένιωθα για πρώτη φορά τόση ευχαρίστηση μέσα μου. Το ίδιο και αυτός. Το χαμόγελο του εμφανίστηκε στο τέλος στο πρόσωπο του και άρχισε να με ξαναφιλάει μέχρι που αποκοιμήθηκα και με σκέπασε με τη ζακέτα του.

Γαμώτο Τζακ.

Γιατί μου το δημιουργείς όλο αυτό?

______________________________________
Παρτ 14..