Walls

12 : Unexpected ...

စာရင္းFolderတစ္ခုကိုစစ္ေဆးၿပီး ပိတ္လိုက္ရာမွ ကြန္ပ်ဴတာစခရင္ေထာင့္စြန္းအား အၾကည့္ေရာက္မိသည္။ မနက္ ၄နာရီေတာင္ ရွိေတာ့မည္။

သည္ရက္ပိုင္းHotel project အသစ္အတြက္ လံုးပမ္းေနရသည္မို႔ ရံုးခန္းထဲမွာသာေနရကာ စားခ်ိန္ေရာ အိပ္ခ်ိန္ပါမမွန္လွ။ သိပ္ေတာ့လဲမထူးလွပါ အိမ္ျပန္ေတာ့ေရာ ႀကိဳဆိုမယ့္လူမွမရွိတာပဲ။

"အား....ေမ့ေနတာ..."

စာ႐ြက္ေတြရွင္းရင္းမွထြက္လာေသာ ဖိုင္တြဲတစ္ခုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္နဖူးကိုယ္ ရိုက္လိုက္မိသည္။ ဒီဇိုင္းအတြက္ Architect ကိုကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေ႐ြးမယ္ေျပာၿပီး မန္ေနဂ်ာေတြကို report တင္ခိုင္းထားမိေသာ္လဲ စိတ္နွင့္ကိုယ္မကပ္၍ေမ့သြားျခင္း...။

ဖိုင္တြဲကိုဖြင့္ၾကည့္ၾကည့္ခ်င္းတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ေသြးေၾကာမ်ား ေတာင့္ခဲကာသြားရ၏။ ဒီနာမည္ ဒီမ်က္နွာ......လံုးဝမမွားနိုင္။

ကြၽန္ေတာ္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္လိုက္ေသာ္လဲ မ်က္လံုးေထာင့္ဆီက မ်က္ရည္မ်ား တျဖည္းျဖည္းက်လာသည္။

8နွစ္....8နွစ္အၾကာမွ ဘယ္လိုမ်ား ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ ေပၚလာရဲေသးရတာလဲ....အဟက္....

ကံၾကမၼာက ဒီလိုကစားပြဲမ်ိဳးကိုဖန္တီးလာမွေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲ အလိုက္သင့္မကစားရဲစရာ
မရွိေတာ့ဘူးပဲ။

|| Walls ||

ရပ္ကြက္ထဲက အေဒၚႀကီးမ်ာအကူအညီနွင့္ စမ္းတဝါးဝါးသြားၿပီးသည့္ အခ်ိန္တြင္မူ ရပ္ကြက္၏နာမည္အႀကီးဆံုးဆိုေသာ အိမ္ၿခံေျမအက်ိဳးေဆာင္သို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။ ကိုရီးယားတြင္ပဲ အေျခခ်ေတာ့မည္ဆိုလ်ွင္ အိမ္တစ္လံုးေတာ့လိုမည္မဟုတ္ပါလား။

ကြၽန္ေတာ္အရင္ေနခဲ့ေသာ ရပ္ကြက္တြင္ပဲ အိမ္ထပ္ရွာရန္ဆံုးျဖတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကေလးဘဝေရာ ေမေမ နွင့္ပတ္သတ္ေသာအမွတ္တရေတြအားလံုးေရာ ဒီေနရာမွာရွိသည္။
ေနာက္....Jongin နွင့္ပတ္သတ္ေသာ အမွတ္တရမ်ားေရာေပါ့။

မက်ဥ္းမက်ယ္လွေသာအက်ယ္အဝန္းနွင့္ သာမန္သာျပင္ဆင္ထားေသာ ရံုးခန္းအတြင္းသို႔ ကြၽန္ေတာ္ဝင္လာလိုက္သည္။