Arda'nın Ağzından:
Hayır ben böyle ellerim kollarım bağlı duramazdım. Serumu çıkarttım. Ve etrafa bağırarak yürümeye başladım. Sonra bir odadan Emre çıktı beni sakinleştirmeye çalıştı. Ben ise;
"Gamze nerde lan!!"
Diye bağırıyordum. Emre en sonunda beni bir tokat ile kendime getirtti. İlk önce tokatın şoku ile oturdum. Ve beklemeye başladım. Sonra doktor çıktı.Gamze'yi yoğun bakımına alacağını ve durumunun hala kritik olduğunu söyledi.
Gamze'yi yoğun bakıma aldıklarında doktor sadece 1 kişinin girebileceğini söyledi ve ben hemen atladım.
Doktor izin verdi ve girdim. Gamze'nin ellerini tuttum. Ardından konuşmaya başladım.
"Gamze nolur uyan."
Ellerini öptüm.
"Nolur uyan." Ağlamaya başlamıştım. Birden o makine hayır düz çizgi oluyordu.
Hemen bir doktor çağırdım ağlamama şiddetlenmisti. Emre olayın şoku ile oda ağlıyordu. Şimdilik herhalde Gizem'e söylememek en iyisiydi.
Doktorlar çıktıktan sonra Gamze"nin hayatının kritik olduğunu söylediler. İşte o an kalbime birşey sapladılar. Çok korkuyordum. Ölücek diye.
Emre:
"Bu böyle olmıyacak ben Gizem'e söyliyicem." diyip koşmaya başladı.
Arkasından bakmaya başladığım da Gizem'in odasına girmişti.
Gizem'in Ağzından:
Gözlerimi açtığımda karşımda bir adet Emre gördüm.
"Emre? Neden buradayım? Yoksa öldümde cennette miyim?"
"İlk önce sakin ol uğurböceği ama sana söylemem gereken bir şey var."
"Neymiş o?Yoksa Arda veya Gamze''ye birşey mi oldu?"
"Arda uyandı hatta hastaneyi birbirine kattı ama Gamze....."
"Ne oldu Gamze'ye?!!"
"Arda Gamze'nin olduğu yoğun bakıma girdi sonra da o lanet olası makine......"
Gözlerim dolmuştu.Ne yapacağımı ne diyeceğimi bilmiyordum.Ağlamaya başladım.Yapabileceğim hiçbirşey yoktu.
"Pe-peki öl-öldü mü?
Ağlamaktan konuşamıyordum bile.
Ağlamaya başladı
"Hayır ölmedi ama şuan durumu çok kötü, hayati riski varmış."
Ayağa kalktım ve koridorda hızlı adımlarla yürümeye başladım.Arda'yı görünce yakasına yapıştım.
"Nasıl yaptın, bunu nasıl yaptın!?Neden engel olmadın!?"
Ağlamaya başladım.
"Nasıl Arda nasıl?!"
Bana sarıldı sımsıkı, bende sarıldım.Bunu gören Emre bana sarıldı ve Arda'yı hafif itti.Bende Emre'ye sarıldım.Ağlamaklı yüzümle Emre'ye baktım:
"İyi olacak dimi?"
"Tabikide iyi olucak Uğurböceği."
Kafamı göğsüne yasladım:
"Sana güveniyorum."
O anda doktor çıktı.
"Doktor bey ikizimin durumu nasıl?!"
"Şuanda normal odaya alındı ve hayati tehlikesi geçti.Hastayı çok kalabalık olmayacak şekilde ziyaret edebilirsiniz."
"3 kişi girebilir miyiz?"
"Olur"
Dedi ve gitti.Hemen Gamze'nin kaldığı odaya girdim.Peşimden Emre ve Arda'da girdi.
"Benim güçlü ikizim!"
Emre:
"Cidden de çok güçlü bir ikizin var. Bazı insanlar bu kadar acıya
dayanamıyor."
Gamze:
"Tamam ben iyiyim."
Gülümsüyordu ama Arda'yı görünce gülümsemesi soldu.
Emre:
"Gamze noldu bi yüzün soldu"
Arda'ya bakarak göz devirdi.
"Yok birşey."
Arda:
"Gamze ben gerçekten de çok üzgünüm böyle olmasını istememiştim."
Gamze umursamadan:
"Hadi eve gidelim ben iyiyim."
Arda'nın suçu yoktu ama mal Gamze Arda'yı suçluyordu.
Emre:
"Arda sen bir gelse ne benle."
Arda:
"Tamam"
Birlikte dışarı çıktılar.
Emre'nin Ağzından;
Arda'yı dışarı çıkardığım da ben konuşmadan ilk önce o konuşmaya başladı.
"Emre ben öyle olsun istememiştim. Her şey yanlışlıkla oldu. Ben Gamze'ye zarar vermek istemem. Gerçekten de yanlışlıkla oldu."
Ağlamaya başladı. Ve bende Arda'ya sarılıp;
"Arda eminim ki senin suçun değildir. Sana güveniyorum. Ama Gamze'ye de anlayış göstermelisin. Sonuçta ölümden döndü."
"Haklısın anlayış göstermeliyim. He bu arada sen orda bazı insanlar kurtulamıyor dedin ya......"
"Ee dedim nolmuş Arda."
"Hani senin annen de böyle ölmüştü...."
Bu olayı hatırlatınca gözümden bir kaç yaş düştü. Evet annem de aynı böyle oldu ama o Gamze gibi şanslı değildi.
Arda:
"Özür dilerim. Hatırlatmak için denemiştim."
"Olsun kardeşim bir şey olmaz."
Arda'yı kardeşim olarak görüyordum. E oda beni abi olarak görüyormuş. Bir gün konuşmuştuk.
"Arda hadi gel dışarı çıkalım da bi hava alalım." dedim.
Oda kafasını salladı. Ben kolumu onun omzuna atınca oda kolunu benim omzuma attı. Hastaneden çıkıp bir banka oturduk.
