2-

30 6 3
                                    

Şarkıyı açacağınız yeri söyleyeceğim canlarım.İyi okumalar😻😻😻😻😻😻

Gizem'in ağzından:

Gamze'ye Emre ile konuştuğu herşeyi anlatması için tehdit ettim.Anlatmassa saçlarını kesicektim.Benim saçlarını çok seven aptal kardeşim konuşmaya başladı:

"Senin ismini filan sordu."

"Sende mal gibi cevap verdin."

"Evet oldu mu?"

"Olmadı Gamze olmadı."

😻😻😻😻😻😻😻

Akşam olduğunda dışarı yemek yemeye inmeye karar verdik.Kararımızdan sonrada acele ile hazırlanmaya başladık.

Ben:

Gamze:

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Gamze:

"Gizem bir kere etek bir kere elbise giy be kızım

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


"Gizem bir kere etek bir kere elbise giy be kızım."

"Sanane ya çok konuşma gidelim hadi."

Evden çıktık ve yürümeye başladık.

😻😻😻😻😻😻

Geldiğimizde iki kişilik boş bir masaya oturdum.Yanıma hemen Gamze oturdu.

Yemeklerimizi sipariş ettikten sonra sıkıcı bir bekleme sürecine başladık.

Bu sıkıcı sürece dayanamayan Gamze ayağa kalktı ve beni çekiştirmeye başladı.Kafedeki karaoke yerine götürüyordu.Bir ara Gamze ile bir müzik yarışmasında birinci olmuştuk.Ben şarkı söylemiştim o ise gitar çalmıştı.

Geldiğimizde hiç itiraz etmeden mikrofona sarıldım.Oda bir müzik aleti aldı.Sahneden aşağı baktığımda bir masada oturan Emre'yi diğer masada oturan biricik sevdiğim ama beni sevmeyen Poyraz'ı gördüm.İkisi de full dikkat beni izliyordu.

Tam şarkıya başlayacakken kapıdan giren biricik kankam Cansu'yu gördüm.Oda beni gördü ve elimle bizim masayı işaret ettim oturması için ve oda anladı.Ardından oturdu.Bizi merakla izlemeye başladı.Bende şarkıya başladım.

(Simdi açın canlarım, sözler bitince kapayabilirsiniz)

Anladım, sonu yok yalnızlığın.
Her gün çoğalacak.
Her zaman böyle miydi? Bilmiyorum...
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak.

Alışır her insan alışır zamanla,
Kırılıp incinmeye.
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp,
Yeniden ayağa kalkmak.

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette. Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...
Hadi gelin üstüme korkmuyorum!

Bulutlar yüklü.
Ha yağdı ha yağacak üstümüze.
Hasret...
Yokluğunla ben baş başayız.
Nihayet...

Şarkı bittiğinde tabisi büyük alkışlarla karşılandık.Fazla beklemeden Cansu'nun oturduğu masaya bir sandalye daha çekip oturdum.Sonra Gamze'de oturdu.

"Bravo kızlar süpersiniz."

Gamze hemen atladı:

"Ne sandın beybisi"

"Gizem?"

"Efendim Cansu?"

"Bak senin Poyraz orada.Gitsene yanına."

"Giderim ama beni kovar."

"Üff be kızım.Vazgeç şu Poyraz'dan."

"Asla!"

Arkadan gelen sesle arkama döndüm.

"Demek uğurböceğinin bir sevdiği var."

"Sana ne ya Emre?"

Elimi sımsıkı kavradı ve dışarı sürüklemeye başladı.Dışarı çıkardığında beni duvara yasladı ve önümde dikildi.

"Bak uğurböceği Poyraz kötü biri,seni sevmiyor ve ben sana yaklaştıkça seni kullanacak."

"O zaman bana yaklaşma!"

"Yapamam!!"

"Neden!!"

"Çünkü..."

"Çünkü ne ya?Çünkü ne Emre?Ayrıca sen kendini Poyraz ile karıştırma, o öyle biri değil!"

Duvar ve Emre'nin arasından sıyrılıp masaya geri döndüm.Gelen yemekleri görünce yüzyıllardır yemek yememiş gibi yemeklere saldırdım.

Yemekler bitince ise ellerimi yıkamaya gittim.Döndüğümde kızlarla birlikte çarşıda gezmeye başladık.

Sıkıldığımızda Cansu'yu Gamze ile kaldığımız eve gitmek için ikna ettim.

Eve geldiğimizde yorgunluktan kendimizi uykuya verdik...

Emre'nin ağzından:

Gizem gittiğinde koşarak Poyraz'ın yanına gittim.Gırtlağına sarıldım ve:

"O kıza zarar verirsen öldürürüm seni!!"

Kıpkırmızı olmuştu ve konuşamıyordu.Bıraktım.Biraz nefes aldıktan sonra konuşmaya başladı.

"Hangi kız be!"

"Uğurböceği!!"

"He sen Gizem'i diyorsun..."

Gülmeye başladı.Kendimi olay çıkarmamak için zor tutuyordum!

"Bu komik mi!!"

"Elimde değil.Ayrıca bana göre Gizem tam bir aptal."

"Düzgün konuş!!"

"Konuşmassam ne olur he!"

Yüzüne bir tane yumruğu geçirdim ve kendini yerde buldu.

"İşte bu olur!"

Restauranttan çıkıp yürümeye başladım.

Denizin yanındaki kayalara oturdum.Hırçın dalgalar vuruyordu kayaların yüzüne.İçine düşen herşeyi götürebilecek kadar güçlü bir denizdi.Dalgalar sarhoş, bir oraya bir buraya vuruyordu.Kimi için korkunç bir manzara olsa da bu karanlıkta, bana kendimi anlatıyordu.Bir denize benziyordum.Kimi zaman hırçın dalgalar eşliğinde herşeyi yok eden, kimi zaman denizin dalgasız, düz hali gibi çok pozitif bir insanım ama kimse pozitif halimi görmedi.Çünkü onu açığa çıkaracak kimsem yoktu.Şimdiye kadar...Artık sevdiğim kız için daha pozitif olucam.Fakat konu Poyraz olursa durumlar değişir!

UğurböceğimWhere stories live. Discover now