รอยยิ้มของเหม่ยเหรินก็แสนเย้ายวนใจ

Part4 : พายเนื้อ

Part 4: พายเนื้อ
(แปลย้อนหลังพาร์ทที่ขาดไปนะคะ อ่านไม่เรียงได้ค่ะ)

คืนนี้ทั้งโม่จาทาและเคโอต้องทำงานล่วงเวลา ดังนั้นเวลาจึงล่วงเข้า2ทุ่มไปแล้วเมื่อพวกเขากลับบ้าน และระหว่างทางกลับบ้านพวกเขาก็ได้ผ่านร้านขายพายเนื้อ สายตาของโม่จาทาพลันเปล่งประกายขึ้น "เคโอ ซื้อพายเนื้อสองชิ้นเอาไว้กินเป็นของว่างยามดึกกันเถอะ พายเนื้อของร้านนี้อร่อยมากเลยนะ ปกติต้องมีคนเข้าแถวรอมากกว่ายี่สิบ แต่วันนี้ดูเหมือนจะมีไม่เยอะเท่าไหร่"

เคโอไม่มีความคิดเห็นใดๆ

ถึงแม้คนจะไม่เยอะนักแต่ก็ยังมีคนต่อแถวอยู่ถึงสิบคน ในที่สุดก็มาถึงคิวของพวกเขาหลังจากต่อแถวมานานถึงสิบนาที แต่กลับมีพายเนื้อเหลือเพียงชิ้นเดียว หญิงเจ้าของร้านได้กล่าวขอโทษว่า "ขอโทษนะจ๊ะพวกหนุ่มๆ มีพายเนื้อเหลือแค่ชิ้นเดียวเอง แล้วป้าไม่เหลือส่วนผสมพอที่จะทำเพิ่มอีกชิ้นเสียด้วยสิ"

"ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร"  ถึงแม้จะผิดหวังนิดหน่อย แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ โม่จาทาหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจ่ายเงินแล้วรับถุงกระดาษมา ยังไม่ทันที่เขาจะบอกให้เคโอทานมัน เคโอก็คว้าถุงกระดาษไปจากเขาแล้วหยิบพายเนื้อขึ้นมากัดแล้วค่อยๆเคี้ยว จากนั้นก็กัดเข้าไปอีกคำแล้วก็อีกคำจนหมด โดยไม่ได้เหลือพายเนื้อสักคำสองคำเอาไว้ให้โม่จาทาเลยแม้แต่นิดเดียว

โม่จาทาอ้าปากค้าง ถึงแม้ว่าเขาตั้งใจจะยกพายเนื้อชิ้นนี้ให้เคโอเนื่องจากตนเคยกินมันมาก่อนแล้วก็ตาม แต่การให้ด้วยความเต็มใจกับการถูกคว้าไปกินเองเสียดื้อๆแบบนี้มันก็โคตรให้ความรู้สึกต่างกันนะ

ในเมื่อโม่จาทาไม่สามารถแสดงความเป็นสุภาพบุรุษและความใจกว้างได้แล้ว เขาจึงได้แต่แสดงความกราดเกรี้ยวของลูกผู้ชายออกมาในขณะที่เคโอต้องการทำเรื่องโรแมนติกในยามค่ำคืน โม่จาทาถีบเขาออกไปแล้วไล่ "ไปนอนคนเดียวเลยไป๊"