Η Κατασκήνωση...

απλή εξάντληση

Προχωρήσαμε στο δωμάτιο για να αλλάξουμε. Φόρεσα το άσπρο μπικίνι μου και η Ειρήνη ένα που μοιάζει σαν σορτσάκι. Ήταν υπέροχο και της πήγαινε παρά πολύ. Πήραμε τις πετσέτες και κατευθυνθήκαμε προς την πισίνα για άλλη μια φορά. Αφήσαμε τα πράγματα στην άκρη και τότε η συμμορία έκανε την εμφάνισή της. Και δεν εννοώ άλλους από τα αγόρια.

Έκανα ένα γύρω της πισίνας επίτηδες και πήδηξα μέσα με έναν χαριτωμένο τρόπο. Η Ειρήνη έκανε το ίδιο και μετά στεκόμασταν με ακουμπισμένους τους αγκώνες έξω να κοιτάμε προς τα αγόρια. Ο Ηρακλής ήρθε προς τα εδώ και με χαιρέτησε.

"Γεια σου κούκλα." Είπε και μου έκλεισε το μάτι.
"Γεια σου Ηρακλή." Απάντησα και πριν προλάβω να το καταλάβω ο Τζακ είχε σπρώξει τον Ηρακλή μέσα στην πισίνα με αποτέλεσμα να περάσει πάνω από τα κεφάλια μας και να σκάσει σαν φώκια. Κρατήθηκα για να μην γελάσω και τελικά του έδωσα το χέρι μου για να έρθει προς το μέρος μας.
"Είσαι μαλάκας." Φώναξε στον Τζακ και αυτός τον κοίταξε έτοιμος να του δώσει μπουνιά.
Τότε κοίταξα το χέρι του. Ήταν πρησμένο και αίματα υπήρχαν παντού. Κανονικά δεν έπρεπε να μπει στην πισίνα αλλά πρόλαβε λογικά πριν τον δει κανένας από τους ομαδάρχες.

Έφυγε στην άλλη άκρη και ο Δημήτρης ήρθε προς τα εδώ.
"Από εδώ η Ειρήνη." Είπα αφού παρατήρησα τον τρόπο που την κοίταζε.
"Δημήτρης χάρηκα." Της είπε και της έδωσε το χέρι. Εγώ έπιασα κουβέντα με τον Ηρακλή και μετά απλά κολύμπησα λίγο μόνη μου ως απέναντι. Προσπαθούσα να μην ασχοληθώ μαζί του και έτσι έκανα. Αυτός έπιασε κουβέντα με αλλά δύο αγόρια από την ομάδα του και εγώ έκανα μακροβούτι με σκοπό να ησυχάσω λίγο κάτω από το νερό.

Η ώρα πέρασε και φύγαμε για τα ντουζ της κατασκήνωσης όλοι μαζί, αφού ήταν δίπλα δίπλα τα αντρικά με τα γυναικεία. Ένιωθα τα βλέμματα πολλών αγοριών πάνω μας αλλά το αγνόησα εντελώς. Μπήκα μέσα στο ντουζ και έκανα ήρεμα το μπάνιο μου. Τελείωσα από τους πρώτους αυτή τη φορά καλού κακού και περίμενα έξω την Ειρήνη. Εκείνος βγήκε και με κοίταξε άσκοπα και με ένα ουδέτερο βλέμμα. Ύστερα γύρισε το βλέμμα του από την άλλη. Άρχισε να περπατάει για να φύγει και τον άφησα χωρίς να πω τίποτα. Δεν ήθελα από την αρχή να ασχοληθώ. Ο ίδιος πόνος τότε όπως εχτές άρχισε μέσα μου αλλά αυτή τη φορά πήρα βαθιές ανάσες.

Σταμάτησε αυτή τη φορά και πήγα κατευθείαν προς το δωμάτιο. Βρήκα ένα από τα σωληνάκια που είχα παλιά μέσα στην βαλίτσα μου. Πάντα το έπαιρνα μαζί σε περίπτωση που τύχει κάτι. Το πάτησα πήρα μια βαθιά ανάσα. Όλα εντάξει. Σκούπισα το σώμα μου και τα μαλλιά μου και ντύθηκα μέχρι να έρθουν οι άλλες κοπέλες. Έκρυψα και το σωληνάκι σε μια πίσω τσέπη της τσάντας μου και συνέχισα λες και δεν έγινε τίποτα. Έβαλα ένα άλλο στην τσέπη της ζακέτα που έδεσα στη μέση μου και βγήκα έξω. Περπάτησα και πήγα στο πίσω παγκάκι. Κάθισα πάλι αυτή τη φορά ολομόναχη χωρίς κανέναν επισκέπτη. Άναψα δύο τσιγάρα το καθένα με τη σειρά του και αμέσως μετά αφού είχα χαλαρώσει έφυγα.

Το άρωμα από τα δικά του έσπασε την μύτη μου και δεν μπορούσα να κάνω κάτι, για αυτό και πλησίασα. Έψαχνα να τον βρω αλλά δεν ήταν πουθενά.
"Θες?" Γύρισα τότε πίσω μου και τον είδα ακουμπισμένο σε ένα τοίχο.
"Με περίμενες?" Ρώτησα.
"Μάλλον σου αρέσει το άρωμα από τον καπνό μου. Ας υποθέσω."
"Είναι διαφορετικό. Μυρίζει σαν τα ηλεκτρονικά αλλά είναι κανονικό." Μπέρδεμα αλλά πράγματι είχε ιδιαίτερη οσμή.
"Τέλος πάντων δεν ήθελα κάτι. Είσαι ενταξει?"
"Καλά Είμαι." Απάντησα στεγνά.
"Αντίο." Είπε και έφυγε.

Ο πόνος στο στήθος μου ξανάρχισε και έψαξα κατευθείαν για το σωληνάκι. Το έβγαλα από την τσέπη μου και πήρα μια ανάσα γρήγορα.
Δεν το κατάλαβα αλλά αυτός βρισκόταν ακόμη εκεί και.. με είδε.
"Τι ήταν αυτό?" Είπε έκπληκτος.
"Τίποτα."
"Το ξέρεις ότι το είδα σωστά?" Είπε με ένα ανήσυχο χαμόγελο περιμένοντας να του δώσω κάποια απάντηση.
"Δεν είναι τίποτα απλά εμμμ.. "
"Τι έχεις?"
"Σου είπα είμαι εντάξει." Για άλλη μια φορά ένιωσα έναν μικρό πόνο αλλά δεν συνέχισε.
"Τι ήταν αυτό πάλι?"
"Τίποτα έχω ένα πρόβλημα δεν έγινε και τίποτα εντάξει?"
"Τι έχεις θα μου πεις επιτέλους?"
"Τίποτα ρε Τζακ άστο. Ούτως ή άλλως δεν σε ενδιαφέρει και το ξέρουμε όλοι."
"Είσαι χαζή ρε γαμώτο. Σε είχα για πιο έξυπνη." Είπε και έφυγε ανήσυχος με γρήγορα βήματα.

Άστον δεν πειράζει. Έλεγε το μυαλό μου. Αλλά η καρδιά ήθελε να του τα πει όλα. Ήθελα τόσο πολύ να του πω τα πάντα αλλά ήξερα πως δεν άξιζε και δεν θα τον ένοιαζε. Να δεις που τελικά.. Δεν θα βγει πουθενά όλο αυτό.

 Δεν πειράζει. Σε μια βδομάδα περίπου δεν θα τον ξαναδώ ποτέ. Οπότε ποιο το νόημα?

______________________________________
Part 7...