Ako Lang Ang Nagmahal (Published under PHR)

Chapter 2

"YOU WHAT?" gulat na tanong ni Yelena nang ikwento niya rito ang nangyari nang nagdaang-gabi.

"I kissed a stranger," pagmamalaki niya. That was an achievement on her part. Bakit ba?

"Seriously? Ikaw?" hindi pa rin makapaniwalang tugon nito.

"Oo nga!"

"Gosh, Bettina, tao ka na," tuwang-tuwang sabi nito. Kulang na lang ay magtatalon ito. "I will tell the girls."

"Hindi ka rin mahadera, ano?" sarkastikong sabi niya rito.

"Kailangan natin 'tong i-celebrate," natatawang sabi lang nito.

Nang gabi ring iyon ay nagtungo sila sa isang bar sa BGC. Pakiramdam ni Bettina ay hindi siya bagay sa lugar. Everyone was dressed appropriately. Ang mga kaibigan niya, nagtanggal lang ng blazers ay bagay na sa lugar na iyon. Samantalang siya, kailangan niyang hubarin ang long-sleeved blouse niya para lang bumagay doon.

"Let's dance," yaya ni Gracia sa kanila.

"I don't dance. Ang tagal na nating magkakilala, parang bago ka ng bago," aniya rito.

"Noong una kitang makilala, hindi ka marunong humalik. Ngayon, nasubukan mo na. Parang ganoon lang din 'to, Bettina. Kailangan mo lang subukan."

Wala na siyang nagawa nang hilahin siya nito sa dance floor. Hiyang-hiya siya kaya halos hindi siya makagalaw. She gritted her teeth when Gracia held her hands and swayed those playfully. "Loosen up, Bettina. I-kembot mo 'yan," natatawang sabi nito.

"Gaga ka," malakas niyang sabi rito. Kung hindi niya lalakasan ay hindi siya nito maririnig. Sa kagaslawan ni Gracia ay may nabangga sila. Nanlaki ang mga mata ni Bettina nang makilala ang lalaking nasanggi ng mga kamay nila ni Gracia. It was the drunk stranger from last night!

Their eyes crossed. "Magkakilala ba tayo?" tanong ng lalaki. Halos hindi niya narinig iyon, binasa niya lang ang galaw ng labi nito.

"No," maagap niyang sagot at saka nag-iwas ng tingin sa labi nito dahil kahit malayo ito sa kanya ay tila muli niyang naramdaman ang labi nitong nakadampi sa labi niya.

"Are you sure?" mas malakas na nitong tanong.

"Yes." Hindi naman talaga niya ito kilala. Iniwan niya si Gracia at ang lalaki sa gitna ng dance floor. Nagtungo siya sa bar counter para um-order ng martini. She may not look like it but she was quite a drinker. Doon lang sila nagkakatalo ng mga kaibigan niya.

"Miss?" anang isang tinig mula sa likuran niya. Nanayo agad ang balahibo niya sa bandang batok. That mean that the man was close to her. Dahan-dahan niya itong nilingon.

"Yes?"

"I think I already saw you before," anang makulit na estranghero.

Sa pagkabigla niya ay inalis nito ang eyeglasses niya. Bumuka ang bibig niya ngunit walang salitang lumabas mula roon. "You're familiar," sabi pa nito.

Pabalang na binawi niya ang salamin sa mata at muling isinuot iyon. "Hindi nga kita kilala. Bakit ba ang kulit mo?" asik niya. Ang totoo ay nagtatapang-tapangan lang siya dahil nanginginig talaga ang tuhod niya ngayong ganoong kalapit ang pagitan nila. Para siyang hinihila ng mga mata nito.

"Magpapakilala na lang ako," imbes ay sabi nito. He grinned. "I'm Zeus," pagpapakilala nito sa sarili. His name fitted him. Zeus, the king of the gods. The Zeus in front of her looked like a Greek god.