Chapter 13

458 39 0
                                    

Δεν έδωσα σημασία στον Grayson γιατί πάντα θυμώνει χωρίς λόγο, και μετά από λίγο του περνάει.

«Έχεις κανονίσει τίποτα για σήμερα;» με ρώτησε ο Γιώργος

«Όχι, γιατί;»

«Αμα ήθελες να πάμε καμία βόλτα ή στα Starbucks το απόγευμα;..»

«Ναι, θα το ήθελα πολύ»

Τότε χτύπησε το κουδούνι, και πήγα να σηκωθώ και να βγω από την τάξη αλλά ο Γιώργος με σκουντιξε στον ώμο.

«Δεν μου έδωσες το τηλέφωνο σου»

«Α ναι»

Τότε αυτός μου έδωσε ένα στυλό και έγραψα το τηλέφωνο μου στην παλάμη του χεριού του.

Πήρα τα βιβλία μου και βγήκα και εγώ απο την τάξη.

Τότε άκουσα μια φωνή:

«Μαρία!»

Γύρισα και είδα την Τάνια.

«Γειά», «Καλά που μου κράτησες θέση!» της είπα ειρωνικά

«Δεν φταίω εγω! Εκείνο το φυτό ήρθε και έκατσε δίπλα μου»

«Πάντως αύριο θα κάτσουμε μαζί!»

«ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ!» είπε δυνατά με αποτέλεσμα όλοι οι μαθητές που βρισκόντουσαν στον διάδρομο να μας κοιτάξουν με ένα παράξενο βλέμμα.

«Σκάσε!» της είπα ψιθυριστά αλλά ήταν ήδη πολύ αργά μιας και είχαμε γίνει ήδη ρεζίλι.

«Και για πες μου, τι τρέχει με τον Γιώργο;» με ρώτησε σηκώνοντας το ένα φρύδι.

«Τίποτα...θα βγω μαζί του το απόγευμα..»

«ΤΙ;» φώναξε

«Σκάσε!» της είπα ψιθυριστά ξανά

«Θα βγείτε ραντεβού;»

«Όχι μωρή! Για ένα απλό καφεδάκι.»

«Δηλαδή ραντεβού!»

«Κάτι τέτοιο»

«Ακόμα δεν ήρθες και μας έκλεψες όλα τα αγόρια» είπε χαμογελώντας

«Ομγ ήθελες να κάνεις κάτι μαζί του; Χίλια συγγνώμη δεν το ήξερα. Αμα ήταν έτσι δεν θα του έλεγα ναι για την βόλτα...» είπα λίγο στεναχωρημενη

«Όλος δικός σου, εμένα με ενδιαφέρει αλλος...»

«ΆΛΛΟΣ;;;ΠΟΙΟΣ;» φώναξα

The Boy Next DoorWhere stories live. Discover now