Chapter 2

613 45 0
                                    

Πήγα στην ντουλάπα και έψαχνα τι να φορέσω. Βρήκα ένα μαύρο ψηλομεσο τζιν και μια κοντή άσπρη μπλούζα. Τα φόρεσα γρήγορα και έτρεξα να βάλω τα super star μου.

Είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και τρόμαξα. Πρέπει να φτιάξω τα μαλλιά μου και να βαφτω λίγο....

Χαράς  ~pov~
(η μαμά της Μαρίας)

Μα καλά που είναι η Μαρία; ακομα να έρθει; έχουν περασει 15' και αυτή ακόμα να έρθει.

«Τι σκέφτεσαι;» με ρωτάει η Lisa

«Η Μαρία μου είπε οτι δεν θα αργήσει αλλα έχει περάσει αρκετή ώρα και ακόμα να έρθει.»

«Ethan δεν πας να φωνάξεις την Μαρία, ευκαιρία είναι να γνωριστείτε κιόλας» είπα στον Ethan που έπαιζε στο τηλέφωνο του.

Ethan's  ~pov~

«Φυσικά κυρία Χαρά» της είπα και μου χαμογέλασε.

Βγήκα από το σπίτι και κατευθύνθηκα προς το διπλανό σπίτι που μένει η κυρία Χαρά και η κόρη της η Μαρία.

Δεν έχω δει ποτέ την Μαρία απο κοντά. Μόνο απο μακριά. Σήμερα το πρωί που βοηθούσε την μαμα της με τις κούτες την έβλεπα απο το παράθυρο. Φαινόταν όμορφη.

Έφτασα έξω απο το σπίτι της και χτύπησα το κουδούνι. Περίμενα λίγο και ξαναχτύπησα.

«Τωρα!, έρχομαι μαμ-» την άκουσα να λέει μέχρι που έκλεισε το στόμα της με το χέρι της όταν άνοιξε την πόρτα και είδε οτι δεν είμαι η μαμά της.

«Ethan» της είπα δίνοντας της το χέρι μου.

Μαρίας  ~pov~

«Μ- Μαρία» του είπα δινότας του και εγώ το χέρι μου.

Ομγ αυτός είναι ο γείτονας μου; για αυτόν μου έλεγε η μαμά; είναι πολύ ωραίος...αλλά και γνώριμος..τον ξέρω από κάπου;

Οκ όμως πρέπει να σταματήσω να τον κοιτάζω έτσι γιατί θα νομίζει πως είμαι κανα φρικιό.

Φέρσου φυσιολογικά, πρέπει να κάνεις καινούριους φίλους.

«Χάρηκα για την γνωριμία» είπε με ένα χαμόγελο στα χείλη.

«Παρομοίως» είπα ανταποδίδοντας το χαμόγελο

«Η μαμά σου ανησυχούσε, γιατί άργησες και με έστειλε να δω εάν είσαι καλά και να σε φωνάξω να έρθεις γιατί όπου να'ναι το φαγητό θα είναι έτοιμο» είπε γεμάτος ευγένεια.

«Ναι θα ερχόμουν πριν λίγο αλλά δεν ξέρω που άφησα το τηλέφωνο μου..» είπα προβληματισμένη.

«Την τελευταία φορά που το άφησες;»

«Ειμουν στην βεράντα και-» λέω «Ααα ναι! Στην βεράντα είναι!» λέω ξανά και τρέχω προς στην βεράντα. Ήταν εκεί ακριβώς που το είχα αφήσει πρίν.

«Οκ το βρήκα!» λέω με μια ανακουφιση.

«Έλα όμως γιατί μας περιμένουν» είπε γελώντας και βγήκε από το σπίτι.

Βγήκα και εγώ έξω, κλείδωσα την πόρτα και πήγαμε και οι δυό στο σπίτι του.


~~~~~~~~


*(στην φωτο ο Ethan) *

Ελπίζω να σας άρεσε και αυτό το κεφάλαιο. Τα λέμε παλι αυριο με καινούριο παρτ. 💖

Μην ξεχάσετε να κάνετε vote
⬇⬇⬇

2/4/2018

The Boy Next DoorWhere stories live. Discover now