Story of My Life (TagLish)
Sorry nalang sa mga maling grammar and foul words
Written by Potato-ice
Hi, i want to share my Story :>
Hey! Kuya Potato Here, Hindi mo man basahin nang buo, its okay naman kung tatamarin ka , dahil i dont give a shit! :> gusto ko gumawa kaya gawa rin nang sayo :> Kahiya ih :> so This is the my Story Let's Read!
Part 1 [My Life]
HALLO HOOMANS , I am L***** N** C. M******
First of all, i'm a simple guy , mabait sa mabait , demonyo sa demonyo , pero mahilig mag-bigay nang advice, mag-bigay galang sa mga nakakabuti, pero wag na wag niyo kong magagalit kasi iba ang lumalabas sa aking bibig o sa labas nang aking kaanyuan dahil ayoko sa lahat na yung mga magiging kaibigan mo biglang kang sasakalin o sasaksakin sa likod , mas gugustuhin ko pa mag-sabi kayo nang totoo kesa sa lokohin niyo ko :> , pero mabait naman ako kung sa tutuusin , i live to survive and to challenge myself. Ang tunay kung kataohan ay iisang basagulero [ but i don't fist fighting (i ain't gay tho) because i love to handle my problem using our mouth not our fists pero pag napuno ako, doon na ako lalaban kasi nasosobrahan na kayabangan, kaharutan at lalo na plastik na kaibigan, tinulungan mo na lahat tas wala man lang "Thank you"or "babawi ako sa susunod sayo", diba mahirap yon? that's stupid bro, that's why i hate plastic friends.
"Matututong makibahagi hindi yung lulubayaan mo pag tapos nang iyong sariling biyaya"
Now my story of my life , kung paano ako lumaki o saan ako lumaki o saan ako lumigaya , so sisimulaan ko na.
i lived at CAA , Las Pinas City that's the place where i born and there's my first word , walk and smile, masaya akong lumaki saaking lola, since na lumaki ako saaking lola sa Leyte , Talosa kami lumaki doon nako nag- Kinder and Prep noong 2005 , nag-stay ako sa lola ko hanggang 2006 then nakauwi na kami galing sa Leyte, so pumunta na kami sa Papa ko kung saan kami nakatira sa Las Piñas City, kung saan ako pinag-mulan and i think of myself why my dad and mom broke up or separated? but i keep standing up, kahit mahirap saakin pero natuto parin akong tumayo at minsan narin akong nadapa sa aking buhay, pero di naman masama yon sa buhay dahil ako ay lumalaban at nabubuhay sa mundong ito so, dont judge too quickly, look yourself at the mirror before you judge me , okay? so naging teenager na'ko marami nang pag-subok na humaharang saakin, nag simula nako nang highschool nag-aral, nag-karelasyon at nag-sipag pero hindi naman ako nag sipag marami akong liban dahil sa pag-lalaro nang computer games, that's why i'm a failure person but i can learn fast , pero hindi ako tumigil , dahil maraming chances na lumalapit saakin, like my family, sila lang yung no.1 na pwede kong malapitan hindi sila sumuko saakin kahit na anong mang-yare, so ayon na nga, umulit ako sa gradong ika-walo dahil sa family problems narin pero long story narin , ayokong mag kwento pero itatry ko ha? [ pag- gusto ko lang hihihi] , they gave me another chance to study and be an educated person, ayan na nag hihirap nako para makapag grade 9 , i study , study study hanggang matapos ang aking kahirapan, always akong tumayo kahit mahirap basta pag-hihirapan ko para sa pamilya ako, natuto ako sa aking mga guro puro sila advice pero pumapasok ito saaking isipan kahit pagiging basagulero ko nawawalan pero ngunit nabalik , [This is not my concern, i always trust myself and never trust anyone] hanggang mag grade 9 nako, i met my ESP Teacher who can give explanation about life, also he let us to confess in front of the class , and share our problems , so humarap ako sa gitna upang mag bahagi nang aking sarili, hanggang lumipas ang matagal kong pag-babahagi ako'y naiyak at luhaang umupo saaking kinauupuan, kinausap nila ako at hindi ako umiik, dahil nasaktan ako saaking mga nasabi tungkol saaking sarili, maraming pag kakamali pero hindi muling nadapa , lahat nang bagay binhagi ko, lahat nang problema shinare ko lahat nang yare binigay ko sakanila , i lost myself , i lost my mind, i hate to cry and still suffering about my past. Pero sabi ko sa sarili ko, "Laban lang Laban! Kahit anong mang-yare ako'y tatayo bilang estyudyante hindi ako susuko , hindi ako tutumba muli. lalaban ako hanggang maging matanda ako ayokong hayaan sarili ko na mag hirap, iisa lang aking patakaran sa buhay nang makatapos sa pag-aaral at makatulong sa aking pamilya" , Ayokong makita mga kamay nila naka-gapos sa pag-hihirap kaya ako nabuhay para tulungan at alagaan sila sa pag-tanda nila, I respect them and i salute them because they sacrifice their life to me so where i am now? I'm a teenager now , laki sa hirap, at parehas lang ang trato sa kapwa tao.
