A R V E N 💧(Alfa)

4.Bölüm ⚡İkna

-İkna-

Karanlık Ormanın boğucu havası, esrarengiz rengiyle her yeri ablukası altına almış, sessizlik attığı naralarla uğuldayan tepelerde yankı yapmıştı.

Kurt görünümlü insanların bakışları Arven'i tedirgin ettiği kadar omuzlarını dik tutma iç güdüsüyle kavurmuştu.

Arven omuzlarını dikleştirip  burnunu havaya kaldırdı ve buzla kapladığı soğuk bakışlarını karanlık halkda gezdirdi.

"Beni çıkışa götürebilecek olan var mı?" Hayranlığın kol gezdiği bakışlarda çıt yoktu. Etrafı ölüm sessizliği kaplamış, sessiz feveranlar ortamı ele geçirmişti.

"Buraya gel." Arven duyduğu cümle ile kafasını omzunun üzerinden çevirdi ve iri cüssesiyle ona bakan yakışıklı surata baktı. 'Yakışıklı olduğu kadarda ketum bir Lider bozuntusu.' Diye düşünmeden edemiyordu.

"Bana emir verme! Karşında sözüne boyun eğecek bir Gece kurdu üyesi yok." Dediğinde kalabalıktan gelen uluma sesleriyle onlara döndü. Bazı hırçın bakışlar ona yönelmişken bazıları ne olacağını sessizce izliyordu.

Aralarından siyah saçlı yapılı güzel bir kız çıkıp sivri dişlerini Arven'e göstererek tısladıktan sonra,

"Ağır ol." Dediğinde  soğukluğun yoğrulduğu bakışkarını kıza yöneltip korunma iç güdüsüyle sivrileşen ve onun dişlerinden daha uzun olan köpek dişleri keskinleşti ve anında uzadı. Dişlerini ona gösterip bu sefer Arven tısladığında halktan şaşkınlık nidası feveran etti.

"Olmazsam nolur?" Yapılı bir kızdı ancak Arven  kadar değildi. Bu tanrının ona bir getirisi olsa gerektiki hem yapılı hem uzun boylu hem güzel hemde çok güçlü bir kurttu ve bunu Arven de çok iyi biliyordu .

Fazla şanslıydı.

Kız başta şaşırsada geri adım atmaya hiç niyeti yoktu. Lider onun için değerliydi ve onun emirlerine karşı gelene diklenmekte sakınca görmüyordu. Güzel olduğu kadar kibirli kızın halkına laf çarpıtmasına izin vermeyecekti.

"Dene ve gör." Meydan okuyan bakışları karlısındaki güzel kızın mavi gözlerini talan ediyor herhangi bir açıklık arıyordu.

Arven alay edercesine kıza baktı.

"Beni sen mi korkutacaksın? Git ve boş tehditlerini seni kââle alabilecek ahmaklara savur. Benden sana iş çıkmaz." Dedi ve kızın tam dibine girip Koyu kahve gözlerine bakıp uzun tırnağını kızın çenesine yasladıktan sonra kafasını tırnağıyla geriye itti.

"Anladın mı?" Kız sinirin doruklarını yaşarken ani gelen öfkeyle Arven'in elini tutup ters çevirdi ancak beklemediği bir şekilde sırtı göğsüne yaslanan kız boştaki elinin dirseğini yüzüne geçirince acıyla bağırıp kızı bıraktı. Kurtlar her ne kadar güçlü varlıklar olsada insan figüründeyken fazla hassaslardı.

Arven ise gelen saldırı karşısında kendini tutamayıp saldırıya saldırı ile yanıt vermişti. İçindeki öfkeli kurt daha fazla diyerek onu teşfik ediyor ve kan diyip adeta onu çıkmaza sokuyordu.

O kurtu azda olsa dinleyip kızı güçlü bileklerinin getirisiyle hızlı bir şekilde tuttu ve mağaranın girişinde bulunan taşlara doğru adeta fırlatırcasına yapıştırdı.

"Bak kızım sakin biri değilim sinirlerimi zorlama. Yıpranan sinirlerimle yıpratırım seni." Kimsenin çıt çıkarmadan ona bakıyor olması garipti, kendi halkı olsa tanımadığı birinin bu saldırısına kayıtsız kalmazdı. Bunda en büyük etkinin Lider olduğu belliydi.