Dream! (Voltooid)

Hoofdstuk 1

P.O.V Carlee.

Ik werd wakker door t irritante geluid van mijn wekker. Urgh.. ik sloeg op mijn wekker, en toen stond ik op. Hoo.. wacht waar ben ik? Vroeg ik mezelf af. Na een tijdje na te denken herinnerde ik t me weer, 2 dagen geleden was ik hier naartoe verhuist, elke dag werd ik zo wakker. Natuurlijk moest ik al gewend zijn dat ik niet meer in Amerika woon maar toch! T voelt vreemd aan en t is hier veel kouder.

Ik liep naar mijn inloopkast toe, ja ja mijn ouders hebben ervoor gezorgd dat ik me zo snel mogelijk thuis zou voelen vandaar dat ik een inloopkast heb netzoals in Amerika. Ik pakte een zwarte spijkerbroek met een leuk wit shirtje, en nam die mee naar mijn badkamer. Ik stapte snel onder de douche nadat ik klaar was en mijn haren droog waren deed ik mijn kleren voor deze dag aan en deed wat mascara op. Nadat ik klaar was met me tas inpakken rende ik de trap af naar de keuken, ik smeerde snel een broodje en at hem op daarna rende ik snel weer naar boven om mijn tanden te poetsen.

'Sem!! Kom je? We moeten naar school.' Riep ik door t hele huis. Waarna mijn broer haastig de trap af holde. 'Heb je al ontbeten?' Vroeg ik toen ik zag dat hij zijn haren nog niet gedaan had. Hij schudde zijn hoofd waarna hij meteen weer naar boven rende. Wat een kluns!

Ik rende terug naar de keuken en smeerde een broodje voor Sem die ik in een boterhamzakje deed. Toen Sem naar beneden kwam gaf ik hem de autosleutels en zwaaide met de boterhamzakje. 'Komm, straks komen we nog te laat! en ik heb je broodje al gesmeerd!' Hij glimlachte en kwam meteen achter me aan. 'Please Sem doe de huisdeur dicht!' Zei ik hoofdschuddend. Hij werd helemaal rood van dat heen en weer geren. Eindelijk stapte hij de auto in en konden we vertrekken.

'Zozo, mijn zusje is gestresst!' Zei Sem lachend. 'Jaja lach maar, maar ik wil niet te laat op mijn 1e schooldag komen!' Zei ik terwijl ik op mijn mobiel keek. Nog maar 15 minuten, gelukkig woonden we niet ver van onze school vandaan. 'Kleintje kom je? en bedankt voor je broodje.' Zei hij lachend. Ik keek hem kwaad aan, ik vond t namelijk niet zo leuk als mensen me kleintje noemen. Nadat hij gestopt was met lachen stapten we uit waarna Sem me vastpakte en meesleurde.

We stonden nu voor onze nieuwe school. 'Nou... daar gaan we dan broertje.' Zei ik gestresst. Straks zijn ze helemaal niet aardig, ach wat maakt t uit! We liepen t gebouw in, en meteen kregen we nieuwsgierige blikken.

-

Sorry voor de saaie hoofdstuk, ik beloof dat de volgende hoofdstuk leuker zal zijn. :-)