Bakit ako MALANDI ?

CHAPTER 25 : DATE ( PART TWO )

Nilibot ko ang mata ko sa lugar kung saan punung puno ng ilaw ang bawat punong nadadaanan namin , sapat na din para makita ko kung gaano kaganda ang tubig sa dagat. Iniapak ko ang aking mga paa sa kulay puting buhangin habang nakatingin sa nag gagandahang mga puno ng buko at sa baba nitoy mga ibat ibang kulay ng bulaklak.

" Ang ganda. " yun na lamang ang nasabi ko.

" This place is my stress Reliever. " sabi niya habang nakatingin sa alon ng dagat

Habang tinitingnan ang dagat ay nagpa alam na muna si clave na kumuha ng makakain . Agad naman itong bumalik at naglatag ng kumot para maupuan namin ang buhangin.

" Salamat sa pag dala sakin dito. " sabi ko at ngumiti. Hinawakan niya ang kamay ko at tinignan ako ng maigi.

"  huh? What? You always creepy me out." sabi ko saka akmang umirap. Hindi ko na din mapigilang ngumiti sa ganda ng tanawin.

" kung pwede lang dalhin dito yung mga taong problemado at nag hihirap. Edi sana kaunti nalang ang namomoblema ngayun " sabi niya. Tumingin ako sakanya at ngumiti.

This guy is something i can't let him go easily.

Tumingin ako sa kawalan at ramdam kong unti-unting tumutulo ang luhang gusto ko nang pakawalan. Bumabalik nanaman yung alaalang pilit kong hinihiling na sana mabago kopa.

" Alam mo yung pakiramdam na gusto mong takasan yung sakit. Na sana kaya kong mag teleport para pigilan yung nangyayare. Na sana bumalik ako sa nakaraan para ayusin lahat na para pagbalik ko sa hinaharap maging normal lahat " pinunasan ko ang luhang tuloy tuloy pa din ang bagsak. Kita ko sa mata niya ang pag aalala. Mukhang nagulat ata siya sa ginawa ko.

" H-hindi kita maintindihan baby. "

" N-noon pa man , A-alam kong  ako lang ang nakaka intindi sakin. Hindi ko man lang mapag sabihan ang iba ng problema ko. All this time i hide it by myself . I'm scared to open up to my family because i dont want to dissapoint them. My life sucks! So it changed me. I don't want everyone judge me. It kills me so bad. That i rather to kill someone , I mean myself than judging me in my back. " Sabi ko habang patuloy pa ding umiiyak.

Niyakap ko ang tuhod ko at idinukdok ang aking mukha. Ramdam ko ang lakas ng hangin kaya't tinatangay ang buhok ko. Ilang segundo lang ay nakaramdam ako ng init ng yakap.

He hug me so tight . I feel comfortable and safe. Parang nawala lahat ng problema ko at napalitan ng saya.

" kung sana ay mas dumating ako ng maaga sana hindi ka nagkaka ganito ngayun. " sabi niya at mas lalo pang hinigpitan ang yakap.

Ilang minuto kaming magkayakap hanggang sa kumalas siya at humarap sa akin. He wiped up my tears and smile.

" Hayy.. Tumahan kana baka isipin ng mga tao pinapaiyak kita. Ayun oh. Nakikita mo yung dalawang lola na yun. Ang sama ng tingin sakin "

Tiningnan ko yung lolang tinuturo niya. Kita ko sa mukha ng dalawa ang inis sa katabi ko. Kumaway ako sakanila at sinenyasan na okay lang. Ngumiti naman sila at nag thumbs up

Walang anu ano'y niyakap ko siya ng mahigpit. This time hindi kona kailangang mag panggap na malakas o matapang. I want to be myself just today.

Niyakap ko siya ng mahigpit at ngumiti.

" Thankyou Baby. " yun na lamang ang nasabi ko.

---

Ilang minuto kaming nag lalakad sa tabi ng dagat habang magka hawak ang aming kamay. Kahit gabi na ay hindi pa din kami dinadapuan ng antok. Minsan tinatapunan niya pa ako ng mga korny niyang jokes , kagaya nalang ng..