It Started With A Simple Smile

Chapter 2: Diary

Eloisa's POV

Lumipas na ang dalawang buwan ng klase at ngayon, kilala ko na lahat ng mga classmate ko. This Day, Thursday, nangyari ang di ko inaasahang mangyari.

"Uhy, Marie, nagugutom ako, halika, meryenda muna tayo tutal vacant naman", - me.

"Sige", sabi niya sabay tayo at punta sa canteen.

"Teka lang, nakita mo ba diary ko?", -me.

"Malay ko diyan sa diary ko, ahy, baka naiwan natin sa bench", -marie.

"Halika balikan natin", -me.

"Sige"-marie.

Bumalik kami sa bench kung saan kami nakaupo kanina pero wala na yung diary ko. Kinakabahan ako baka may nakakuha nun at binasa niya, may sinulat pa naman ako dun na nakakahiya.

"Uhy nasan na yun", sabi ko ng may pag-alala.

"Huwag kang mawalan ng pag-asa baka nandiyan lang yan o baka bumalik na sa napagbilhan mo", -bmarie.

"Ikaw naman eh, halika, balikan natin lahat ng dinaanan natin", -me.

Luhan's POV

Naglalakad ako papunta sa room ng makita ko sina Eloisa at Marie, nang malapit na ako sa kanila bigla silang tumayo at pumunta sa canteen. Hindi ko na sila tinawag dahil malayo na sila bagkus umupo ako sa bench at may nakita akong isang notebook. Kinuha ko ito at tiningnan. "My Diary", ang pagkabasa ko sa nakasulat. Binuksan ko ito at may nakasulat, "Property of Eloisa Manansala. Ahy si Eloisa, una kong naisip na ibalik ito pero natemp ako na buksan ito kaya binuksan ko pero sinara ko agad ito kasi mali yun, nagbabait baitan lang. Tumayo ako at hinanap ko sila, una akong nagtungo sa canteen but wala sila dun kaya pumunta

ako sa room pero may iba namang nagkaklase. ahy nakalimutan ko may CELLPHONE pala ako kaya tinext ko si Marie.

Sa text:

Me: Marie nasaan kayo?

Marie: Nandito kami sa quadrangle, hinahanap namin yung diary ni Eloisa.

Me: Sige, intayin niyo ako diyan ah.

Marie's POV

Habang hinahanap namin ni Eloisa ang diary niya, may nareceived akong txt ni Luhan.

Sa text:

Luhan_cute: Marie nasaan kayo?

Me: Nandito kami sa quadrangle, hinahanap namin yung diary ni Eloisa.

Luhan_cute: Sige, intayin niyo ako diyan ah.

Hindi na ako nagreply kasi alam ko naman na tumatakbo na siya papunta sa amin.

"Eloisa, upo muna ayo pupunta raw dito si Luhan"-ako.

"Sige", sagot niya sa akin pero malungkot pa din.

Kaya umupo muna kami at hinintay si Luhan. Hindi maipinta ang mukha ni Eloisa sa sobrang lungkot. Hanggang sa may narinig akong boses, liningon ko ito at nakita ko si Luhan.

"Marie!!!!", -cute na boses.

Tinawag ko siya at lumapit na siya sa amin. Habang umuupo siya, napansin kong may hawak siyang isang notebook? Tinanong ko kung ano yun.

"Luhan, ano yang hawak mo?, -ako.

Eloisa's POV

Nakaupo lang ako, iniisip kong saan matatagpuan ang diary ko, wala talaga akong ideya kung nasaan ito, ano bang buhay 'to. Habang umuupo si Luhan, nagtanong si Marie kay Luhan.

"Luhan, anong hawak mo?", -marie.

"Ah, eto, nakita ko 'to dito sa bench kanina", -luhan.

Nabigla ako sa sinabi niya. Naisip ko na bigla na yun yung notebook ko kaya tumayo ako at hinablot ang hawak niya.

"Bakit mo naman kinuha?", tanong niya.

Hindi ko siya sinagot bagkus tiningnan kong mabuti ang hinablot kong notebook. Tama ako, diary ko nga 'to. Tumalikod ako saglit at humarap ulit.

"Bakit nasa sayo 'to?", -ako.

"Sabi ko naman diba na nakita ko yan dito", -luhan.

"Huummmm, binasa mo no?", bigla kong nasabi.

"Bakit kong binasa ko, anong gagawin mo?", -luhan.

"Papatayin kita", -ako.

"Oo, binasa ko", tumayo siya at tumakbo palayo.

"Papatayin talaga kita", -ako.

Sinundan ko siya pero tumakbo ulit siya. Naiinis na talaga ako sa kanya kaya binati ko siya ng ballpen at ang pinakamadalas na nagyayari, hindi siya natamaan. Bumalik siya na tawa ng tawa.

"Hindi ko binasa, pramis", sabi niya pero tumatawa pa rin.

"Talaga??", -ako.

"Oo, i-kiss mo man ako", -luhan.

"At bakit naman kita ikikiss?", -ako.

"Kasi cute ako", -luhan.

"Ewww, mahiya ka naman sa pinagsasabi mo", -ako.

"Talaga naman na cute ako eh".

Marie's POV

Hindi ako makapagsalita sa palitan ng mga pangungusap sa kanilang dalawa hanggang sa...

"Hoy, kayong dalawa, tumigil na nga kayo, naiinggit na ako eh", sabi ko sa kanila na nagpatigil naman sa kanilang dalawa.

"Bakit?", -eloisa,

"Eh ang sweet niyo eh, para kayong aso't pusa kung mag-away", -ako.

"Anong sweet, ang mukhang yan, sweet", -eloisa.

"Aba naman, eh ikaw nga hindi ka pa nakakahalati sa mukha ni Sandara", -luhan.

Yan na naman, away na naman, wala ng katapusan kaya ang ginawa ko, sinigawan ko sila.

"Hoyyyyy kayyoooo?", sigaw ko.

"Eh hindi naman talaga siya sweet diba", "Cute naman talaga ako diba", sabay nilang sabi sa akin.

Imbes na sagutin ko sila, umalis na lang ako.

"Uhy, Marie", -eloisa.

"Ikaw kasi", sabi ni Eloisa kay Luhan.

Eloisa's POV

Nagulat ako ng umalis si Marie, kaya sinuyo ko siya. Linapitan ko siya at sinabayan na siya papunta sa next period namin. Nilagay ko na yung diary ko sa bag ko. "hayyy, sana naman di niya talaga binasa, kung nagkataon makikita niya ang nakasulat doon", sabi ko sa sarili ko.

Naglakad na kami papunta sa next period habang nakasunod sa amin si Luhan na tawa pa rin ng tawa.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ano kaya ang nakasulat sa diary ni Eloisa na hindi niya gustong malaman ng iba? Tunghayan yan sa susunod na mangyayari. Please vote and follow if you like.