PSİKOLOG

DAVET 2

Bu sırada Suzan, Sadi'yi gözlemliyordu. Ortam onu o kadar sıkmıştı ki telefonunu açıp oyun 

oynamayı bile düşündü fakat bu hareket Sadi'nin kendisine aynı zamanda onun saygınlığına 

hakaret olacağından vazgeçmişti. Onun yerine kocasını izleyerek ne konuştuğunu tahmin ederek 

zaman geçirmeye çalışıyordu. Bu sırada;

- Ne kadar da sıkıcı bir ortam değil mi?

- Efendim

-Özür dilerim, kendimi tanıtmadım. Ben Asuman, bu muhabbetlerden çok sıkıldım sizi de öyle 

görünce yanınıza gelmek istedim.

- Sıkılmadığım söylenemez aslında.

- Bunca insan, sürekli aynı şeyleri konuşmaktan nasıl sıkılmıyorlar gerçekten ?

- Siz de psikolog musunuz ?

- Yok. Emre'yi tanıyorsunuzdur belki organizasyonu yapan kişi, işte onun hastasıydım ben, şimdi 

ise arkadaşım, onun davetiyle geldim buraya.

- Anladım, siz daha fazla sıkılıyorsunuzdur o zaman.

Suzan bu yeni tanıştığı yeşil gözlü, olgun bir makyajı olan fakat daha yirmili yaşlarında olduğu 

belli olan sarışın kadını süzmeyi bırakmıştı. Yavaş yavaş sohbetleri ilerlerken bir yandan Sadi'ye 

bakmayı da bırakmıyordu. Sadi ise karısını daha fazla bekletip daha fazla sıkılmasını istemediği 

için bulunduğu ortamdan izin isteyip karısının masasına doğru yürümeye başlamıştı. Yürürken 

Asuman'ı fark etmişti. Karısının sohbet edecek birini bulması onu az da olsa mutlu etmişti. En 

azından eve giderken onu davete getirip sıkılmasına neden olduğu için pişmanlık 

duymayacaktı. 

Sadi;

- Merhaba bayanlar

- Aaa hoş geldin hayatım, geldiğini görmedim.

" Merhaba ben Asuman, siz de Suzan Hanım'ın kocası Sadi bey olmalısınız. " derken elini uzattı.

" Evet, memnun oldum. " diyerek bu genç bayanın elini sıktı.

Suzan gayet sorgulayıcı bir ses tonuyla " Yalnız ben size kocamın isminden bahsetmemiştim ki, 

nerden çıkardınız Sadi olduğunu. " dedi. Asuman son derece soğukkanlı bir tavırla " 

Konuşmaların arasında söylemiştiniz yoksa nerden bileceğim. " dedi. Kısa süreli bir sessizlik 

olmuştu. Bu sırada Emre, Asuman'ın arkasından gelip elini Asuman'ın beline doğru atarak " 

Demek Asuman ile tanıştınız, Nasıl buldunuz onu. " dedi ve sahte bir gülümseme ekledi sonuna. Sadi;

" Daha konuşma fırsatı bulamadık. " dedikten sonra Suzan'a baktı ve gidelim mi anlamında bir 

işaret yaptı.

Emre " Anladım, Asumanla ara sıra sohbetler ediyoruz, bana yeni bir bakış açısı sağlıyor, saf bir 

özel yetenek resmen"

Asuman " Abartıyor aslında ara sıra beni kontrol etmek için yemeğe çıkıyoruz o kadar. "

Emre ve Asuman konuşurlarken Suzan kafasını çok küçük sallayarak eve gitmek istediği belli etti 

fakat bu sallayış herkes tarafından görülmüş olacak ki. Sadi'nin " Biz artık gidelim demesi için 

bir  süre sessizce beklediler ve nihayet Sadi " Artık gitsek iyi olur, Derin uyumak için bizi 

bekliyordur. 

" dedi. Kapıya kadar beraber yürüdüler ve vedalaşırlarken Sadi, Emre'ye onu davet ettiği için 

teşekkür ediyordu. Asuman ise Suzan'a yaptıkları sohbeti tekrarlamak istediğini söylüyordu. 

Vale arabalarını getirdikten sonra evlerine doğru yola koyuldular.