karanlığı karanlığa ilikleye ilikleye örüp gidiyorum hayatı... kalın battaniyelere sarıldım, üşüyorum! düşlerimde gezdiğim dünya mı yoksa gölgemin dolaştığı dünya mı daha soğuk bilmiyorum... üşümek kanımı dondurmuyor, aksine gözyaşı fabrikasına döndü bedenim! buz gibi bir yürekten sımsıcak yaşlar döküyorum... çokta konuşmuyorum kimseyle, konuşsam girmek isteyecekler karanlık bahçelerime... korkuluk gibi bahçelerimde dolaşıyorum.
kimseleri girdirmiyorum, kendimi çıkaramıyorum...
uzaklardan gelen sesler var, soruyorlar sanki cevabını merak ediyorlarmış gibi... soruyorlar halimi... bakkaldan iki ekmek alıp para üstü ister gibi soruyorlar! 'iyiyim' diyorum, gidiyorlar. kendi dünyalarına dönüyorlar. herkes kendini dinleyecek kadar ilgili, herkes kendini dinlettiği ölçüde sevgili... ellerimi tutsalar anlayacaklar belki içinde yaşadığım 'karlar ülkesi'ni... hoş istemiyorum kimsenin ülkeme girmesini... bahçemde ayak izi, nefesimde yürek izi istemiyorum...
daha bi sıkı sarılıyorum karanlık motifli soğuk battaniyeme, daha çok üşüyorum... daha çok düşüyorum... takılıp takılıp düşüyorum gölgeme... sarılıp sarılıp üşüyorum!
bembeyaz karlarla kaplı bahçem, kefen beyazına boyuyor günümü gecemi...
gün beyaz, gece beyaz, güneş beyaz...
karanlıkta bembeyaz kefenledim kendimi! hadi kolaysa bulun beni...
DU LÄSER
güneş tutulması
Novelleryağmurlu bir gün... kamyonun altında ölümü bekleyen bir ruh... henüz sonu yazılmamış bir hikaye... ve güneş...
