ဇာတ်လမ်း - ၃၄

Start from the beginning
                                    

" ကေလး .... ကေလး"

ဟာ ဒီေကာင္ေတာ့ငါဆြဲထုိးမိေတာ့မွာပဲ။ေတလာေလး
ခဏေစာင့္ ဒီဘဲနဲ႕ကုိယ္ရွင္းလုိက္ဦးမယ္။
လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႕လွမ္းေျပာလုိက္ျပီး ပခုံးေပါက္
​ေတာ့မတတ္လႈပ္ခါေနေသာလူကုိ လွည့္ၾကည့္
လိုက္သည္။

" ဟင္ .... ကုိကုိ"

ကြ်န္ေတာ္ကအိပ္ရာထဲမွာကုိကုိကကြ်န္ေတာ့ေဘးမွာ
ထုိင္ရင္းကြ်န္ေတာ့ကုိငုံ႕မုိးၾကည့္လ်က္။

ေဘးဘီ၀ဲယာကုိၾကည့္မိေတာ့လည္း ဟုိတယ္ခန္းထဲမွာ

ေသစမ္း ........

ငါအိမ္မက္မက္ေနတာကုိး

ေခါင္းကုိကုတ္လုိက္ရင္း ကြ်န္ေတာ့ကုိေသေသခ်ာခ်ာ
ၾကည့္ေနေသာကုိကုိ႕ကုိဟီးခနဲတစ္ခ်က္ရယ္ျပလုိက္
ရသည္။

" ကေလး ............ အိမ္မက္မက္ေနတာလား

ဘာေတြေျပာေနတာလဲ မ်က္နွာၾကီးကလည္​းျပဳံးုလုို႕"

" အဲ ..... ဟုိဟာေလ

ဟုိ ............ အိမ္မက္ကေလ

ကုိကုိ႕ကုိ မက္ေနတာ အဟဲ ...."

ကုိကုိကတစ္ခ်က္ရယ္လုိက္ျပီး

" ဟုတ္လုိ႕လား ညီရာ

ကုိယ့္ကုိမက္တယ္လည္​းဆုိေသး

ကုိယ့္လက္ကုိေတာင္လွမ္းရုိက္လုိက္ေသး"

ကုိကုိကတျပဳံးျပဳံးနဲ႕ေျပာလာေတာ့
ကြ်န္ေတာ့မွာ ဘာေျပာလုိ႕ေျပာရမယ္မသိ

ေသစမ္း ........ ေနအလင္းစက္ရာ ေသစမ္းကြာ။

" လူလိမ္ေလး ေစာေစာစီးစီးညာေနေသးတယ္
ဘာေတြမ်ားမက္ေနလုိ႕လဲ
​ေဘာင္းဘီေတြလည္​းဆြဲခ်ေနတယ္"

ကုိကုိက ကြ်န္ေတာ့နံေဘးကေစာင္ကုိ
လွမ္းယူေခါက္ရင္းေျပာသည္။

အားးးးး ေဘာင္းဘီခြ်တ္လုိက္မိတာလား။

ေတာ္ေသးတာေပါ့ ညကနည္းနည္းေအးတာနဲ႕
ေဘာင္းဘီအတုိေပၚအရွည္ထပ္၀တ္ထားတာမုိ႕
ဆြဲခ်လုိက္ေပမယ့္ အကုန္မကြ်တ္ကုန္တာ။

ကုိကုိကလည္​းကြာ အဲ့ဒါကုိေျပာစရာလား
ဘာမွန္းလည္​းမသိဘူး ရွက္လုိက္တာ။

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Where stories live. Discover now