De Waker: duistere schaduwen

Naderende schaduwen

Gierend haal ik adem. Druipend van het zweet en nog gevangen in de angst zoek ik wanhopig naar de kaars op het nachtkastje. Ik heb licht nodig!

Felle vlammen verblinden me en warmte slaat in mijn gezicht. Bezorgde ogen staren me aan en iets warm stoot tegen mijn arm. Darco. Van zodra hij merkt dat ik wakker ben, kruipt hij op mijn schoot en duwt zijn neus in mijn nek. Bevend hou ik hem vast. Zijn vlammen branden zo fel dat het donker verjaagd wordt. Zijn warmte is troostend en verjaagd de kilte die de angst heeft achtergelaten. Met hem in mijn armen wieg ik heen en weer.

"Het was maar een droom. Het was maar een droom." Steeds opnieuw herhaal ik deze woorden.

Geen idee hoe lang ik zo zit. Darco blijft geduldig zitten en blijft me troosten met zijn aanwezigheid en warmte. Wanneer de zon opkomt, ben ik wat kalmer. Ik neem zijn hoofd in mijn handen en kijk in zijn ogen.

"Het was maar een droom, toch?"

Lik op mijn neus. Zoals vroeger duw ik de droom en angst weg en doe alsof er niets gebeurd is. Tegen dat Scriba op mijn deur klopt en binnen komt, zit ik al aangekleed en wel te wachten op haar.

"Goeiemorgen Jade. Wat gaan we doen vandaag?"

"Goeiemorgen. Geen idee. Wat trainen zeker?"

Peinzend zet ze het dienblad neer en gaat naast me zitten.

"We kunnen ook naar de Asphar gaan."

"De watte?" Het moet iets leuk zijn want haar ogen stralen.

"De Asphar. Dat is een groot meer niet zo ver van het kasteel. Het water is helderblauw en aangenaam warm. Lelies in verschillende kleuren drijven erin rond. Aan de oever groeit prachtig groen gras dat heerlijk zacht is. Het is perfect om even tot rust te komen of te zwemmen. Wat denk je?"

"Dat klinkt geweldig." Precies wat ik nodig heb.

"Goed! Ik zal in de keuken eten en drinken in een mand steken om mee te pakken. Steek jij alles wat je nodig denkt te hebben in een zak?" Vol enthousiasme stapt ze naar de deur.

"Zal ik doen. Neem je ook wat van die lekkere taartjes mee?"

Lachend stapt ze naar buiten. Dat is een ja hoop ik. Hoe dan ook, van zodra zij buiten is, valt het vrolijke masker weg. Moe stap ik naar de kast, neem een rugzak en staar dan twijfelend naar de stapel kleren. Darco blijft de hele tijd dicht bij mij. Wat neem je mee als je gaat zwemmen? Ik heb nooit leren zwemmen omdat moeder het zelf niet kon en niemand anders het mij wou leren. Om met het gemakkelijkste eerst te beginnen, haal ik twee handdoeken uit de badkamer en steek die in de zak. Ook neem ik een stapel kleren uit de kast. Probleem blijft wat je aandoet om te zwemmen.

Het duurt niet lang voor Scriba terug is met de mand vol lekkers en een rugzak op haar rug.

"Ben je klaar? Zoek je nog iets?" Ze zet de mand op tafel en komt bij mij staan.

"Wat moet ik aandoen om te zwemmen?" Ik twijfel om haar te vertellen dat ik eigenlijk niet kan zwemmen.

"Wat dom van me. Natuurlijk weet je niet wat we in Coloratus aandoen, in Grissea deden jullie zeker iets anders aan?"

"Zoiets ja."

Uit de kast haalt ze een topje en broekje gemaakt van een glanzende stof en steekt die in mijn rugzak.

"Kom dan zijn we weg!" Snel stapt ze weg en ik volg haar.

We gaan het kasteel door, komen buiten in de tuin en gaan naar het doolhof. Op elk kruispunt nemen we het rechterpad. Na een kwartier stappen verlaten we het doolhof en komen weer in het bos terecht. Tijd om te praten, is er niet. Ze ziet er zo naar uit dat ze flink doorstapt en ik moeite heb om haar bij te houden. Na nog eens tien minuten stappen in het bos wordt het bos minder dicht en zijn we er.