Çalışma odasının penceresini açarak, gecenin serin ve sükûnet dolu havasının tenine dokunuşuna bıraktı kendini. Saatlerce böyle kalmak istiyordu. Hiçbir şey düşünmeden hiçbir şey için karar vermeden saatlerce… Ama arkasındaki adam öyle düşünmüyordu.
“Jason, bu küçük belayla gerçekten evlenmek istediğine emin misin? Geçen gün parkta atıyla geçmekte olan bir adama, leydilere selam vermediği için laf söylemiş. Arkasından bir şeyler söylendiğini duyan adam da atından inerek söylenen sözleri anlamadığını bir daha tekrar etmesini rica etmiş, ama senin küçük leydi ne yapmış dersin? Adama koca bir odun olduğunu ve centilmenlikten metrelerce uzakta İrlandalıların yanına gitmesi gerektiğini söylemiş. İnan bana Olivia duydukları karşısında çok utanmış. Bir hafta evden çıkmayacağını söylüyor.” Caulfield Kontu Bryan James Winfell elindeki likör bardağını masanın köşesine bırakarak arkadaşının yanına gitti. Jason ile on yıldır arkadaşlıklarını koruyorlardı. Bir iş kazasında birlikte omuz omuza çarpışmışlar, daha sonra bir ortaklıkla arkadaşlıklarını taçlandırmışlardı. Bryan evli ve bir kız babası olarak dostuna evlenmesi gerektiğini söyleyen ikinci kişiydi. Karısı Olivia ile sosyetede pek görülmeyen aşk evliliği yaparak içten içe Jason’ın kıskanmasına neden olmuşlardı. Evlenmeleri eski karısı Evalina’nın ölümünden iki ay sonra olunca büyük bir depresyonun kıyısından dönmüştü. Bryan arkadaşına büyük destek olmuştu. Jason’ın katı ruhunun çatlamasına Bryan’ın doğan kızı Maria da büyük etkendi.
Jason küçük leydisinin haşarı küçük bir çocuk olduğunu tekrar hatırladı. Huzursuzca bir nefes çekti. Geri çekilerek pencereyi örttü. Arkasından Bryan’ın omuzuna ona katılan bir yumruk atıp koltuğuna sıkıntıyla oturdu.
“Bu kızla evlenmekle büyük hata yapıyorum değil mi?”
Kahverengi gözlerini örten kalın kaşlarını kaldırdı Bryan. “Aslında Leydi Miranda çok güzel bir kız fakat hareketlerinde küçük bir çocuğun yaramazlığı saklı gibi. Maria ile çok iyi anlaşacaklarına eminim.”
Jason ona ters ters baktı. Evleneceği kızın 3 yaşındaki kız ile eşit görülmesi gerçekten sinir bozucuydu.
“Sen gidip ikinci çocuk yapsana, belki o zamana benim sevgili müstakbel karımda büyümüş olur?” diye bir öneri de bulundu. Eline aldığı viski bardağını arkadaşına doğru kaldırıp ağzına götürdü.
“Aslında bunun hakkında düşünüyorum. Olivia Maria’nın birkaç yaş daha büyümesini bekliyor. Bana kalsa beşli seriyi düzmüştüm.”
“Olivia konusunda pek düzemediğin kesin ama?” Göz kırptı. Bryan Jason’a gözlerini kısarak baktı.
“Şu an içkinin ve yeni karın hakkındaki düşüncelerinin karıştığı belli. Bu yüzden söyledikleri hiç duymamış gibi yapacağım.” Masanın kenarındaki bardağını aldı. O da Jason gibi kafasına dikerek yerine bıraktı.
“Ben gidiyorum. Senin kafanı dağıtırım diye gelmiştim. Ne yazık ki sinirlerim seninki kadar güçlü değil.” Arkasını dönüp odadan çıkmak üzere hareketlendi.
“Bu kızla evlenmek zorundayım.” Jason’ın acınası çıkan ses tonu sıkıntılıydı. Masanın üzerindeki bir tomar kağıdın altında saklı olan evlenme sözleşmesine doğru baktı. Bryan kapıya yaklaşan son adımını keserek hızla arkasını döndü. Bu ses tonunu ne zaman duysa Jason’ın içinin kan ağladığını bilecek kadar iyi tanıyordu.
“Neden zorundasın?”
Jason yorgun nefesini serbest bıraktı.
“Bilmiyorum.” İçten içe Evalina için diyordu.
“Tamam evlenmek istememeni anlıyorum. Son olaylardan sonra hayatına bir kadının -ciddi anlamda- girmesini istemiyorsun. Ama evlenmeden de olmaz. İsmini çocuklarına bırakman gerekiyor ki soyun devam etsin.”
