Zina - de kracht van de 6de

aflevering 1.1

Om te beginnen. Ik heb 1 week er over gedaan om dit te kunnen herschrijven. Dat wil zeggen dat het woordaantal verdubbelt is en ik mijn school(en)werk ook nog eens gedaan heb. Ik ben best wel blij.

Laten we dan eindelijk maar eens beginnen.

------------------------------------------

 Dit is het dan. Het Seneca Prudens internaat. Het oudeuitziende gebouw word verlicht door de warme zon van die dag. De taxi rijd weg door het stoffige grind en de tweeling word achtergelaten op de oprit met hun koffers.

  'Kom op Kate, we kunnen dit,' spoort Zianne haar tweelingzus aan.
'Ik ben gewoon bang. Je weet dat ik niet graag nieuwe mensen leer kennen...' Al was Kate eigenlijk bang dat niemand haar zou mogen, maar Zianne dacht daar heel anders over. Zij had juist zin om nieuwe mensen te ontmoeten. Eindelijk, na twee maanden weer met iemand anders kunnen praten dan haar eigen familie en zich verborgen moetten houden voor anderen. Ze waren eindelijk weer vrij.

  'Ze mogen je vast wel,' zegt Zianne en kijkt haar zus ongeduldig aan. 'Kom, straks zijn we nog te laat ook.'
  'Ik kom al,' mompelt Kate. Zianne zet haar koffer tussen hen in en stapt op de verhoging voor de voordeur. Ze belt aan. Kate gaat  gespannen naast haar staan. De deur gaat langzaam en krakend open, maar niemand staat in de deuropening.

*wissel van beeld naar in het huis*

Amy hoort de bel en loopt de trap af. Zianne kijkt nieuwsgierig door de deuropening en ziet haar lopen. Amy ziet het meisje kijken en doet de deur voor ze open. 'Hallo,' zegt ze verlegen. 'Hoi, ik ben Zianne en dit is mijn zus Kate,' vertelt Zianne meteen. Kate zou toch niet het initiatief nemen. 'We komen hier wonen.' Ze kijkt het meisje in het huis vrolijk aan. Ze heeft echt zin om nieuwe mensen te ontmoeten. 'O, ja, leuk jullie te ontmoeten. Ik ben Amy.' Vanachter Amy komt er een ander meisje nieuwsgierig aanlopen. 'Hallo, ik ben Dylan!' zegt ze vrolijk. Zianne zwaait kort. 'Speel je gitaar?' zegt Dylen enthousiast en wijst naar de peervormige koffer op Zianne haar rug. 'Viool,' glimlacht ze opgewekt. Blij dat er meteen een klik is. 'Cool,' zegt Dylan. 'Viool is echt heel gaaf. Bespeel jij ook iets?' vraagt ze aan Kate.

  Voor het Kate had kunnen antwoorden, duikt er een schaduw op achter de twee bewoners op  en Dylan en Amy draaien zich om. 'Zianne en Kate de Vries?' vraagt de man. 'Verbiest,' verbetert Zianne de opzichter. Amy en Dylan kijken elkaar aan. 'Hoe kan hij zomaar achter ons staan?' fluistert Dylan naar Amy. Het meisje haalt haar schouders op. 'Geen idee.'

'Dylan, Amy, er is hier niets te zien. Ga terug naar boven, ik leid de nieuwe meisjes wel rond.' Dylan zwaait de tweeling gedag en gaat samen met Amy, die nog flauw glimlacht, naar boven.

*camera is boven*

  Dylan en Amy lopen op de gang boven. 'Jij deelt toch een kamer met Zianne?' vraagt Dylan. Amy knikt. 'Volgens mij wel. Lijkt me wel gezellig,' zegt Amy. 'Eindelijk niet meer alleen op die enge zolder,' grinnikt Dylan. 'Zo eng is hij niet.' Amy loopt naar het einde van de gang. 'Heb je dat medaillon van die lichtblonde gezien,' vraagt Dylan bijna hysterisch. 'Van Kate?' Amy kijkt haar vragend aan. Dylan knikt. 'Ja, dat is precies het oude teken van het huis, van van Zeus,' merkt Amy op. Ze vindt het raar en haar vermoeden begint te dagen, alleen heeft ze geen idee waarvoor.

  'Ja, en hij is zo mooi!' kraamt Dylan uit. 'Ik zou echt zoiets willen. Beetje oud, maar zó cool.' Amy kijkt haar ongeïnteresseerd aan, maar Dylan ziet het niet. 'Dat moet je aan hun vragen, denk ik,' mompelt ze en loopt naar de zolder, naar haar kamer. En wat rust. Ook Dylan gaat haar kamer in en pakt haar jas om er vervolgens vandoor te gaan.