Promises {dutch Harry Styles Fanfiction}

028

028

HARRY’S POV

Ik voel twee armen om mijn nek. Louis? Ik voel de armen, maar van binnen van binnen voel ik niets.

Het lijkt wel alsof mijn longen zich niet meer kunnen vullen met lucht, mijn hart het bloed niet meer door mijn lichaam wil laten stromen. De tranen komen niet. Waarom niet? Ik vind dit erg toch? Wat vind ik erg? Ik weet niet waar mijn gedachtes me mee naartoe brengen. Ik kijk om me heen. Niets, helemaal niets. Alsof ik mijn ogen dicht heb. Ik heb mijn ogen niet dicht. Ik wil mijn hand naar mijn hoofd brengen. Ik kan niks bewegen, helemaal niks. Waar ben ik? En waarom ben ik zo overstuur?

In een grote, hele grote klap, ben ik terug in de realiteit. Lana ligt in coma. Mijn logen zuigen lucht binnen die ze de afgelopen maar seconde niet binnen kregen. Mijn benen kunnen mijn lichaam niet meer houden. Ik zak in een. Een harde klap. Een gil, een hele harde gil. Lucht stroomt mijn longen binnen, mijn hart pomp het bloed weer naar mijn hoofd. Langzaam krijg ik mijn zicht weer terug. Waar is Lana? Ik wil naar haar toe. Nu. Ik begin sneller te ademen. Te snel. Ik kan niet stoppen, ik moet naar Lana toe. Weer vervaagt het beeld, weer lijkt mijn hart het bloed niet meet rond te willen pompen. Een zakje word op mijn mond gedrukt. “Langzaam ademen.” Hoor ik een mannen stem zeggen. Hij lijkt overstuur. Is het Louis. “Kijk hij komt langzaam terug” Zegt een vrouwen stem. Elenor? Laat het haar zijn, alsjeblieft. Ik strek mijn armen uit, ik wil staan. Nog steeds zie ik witte vlekken voor mijn ogen. “Nee, blijf zitten meneer Styles. Alles komt goed rustig.” Een dokter. Langzaam komt mijn zicht terug. Ik open mijn mond om iets te zeggen. Op een rustige manier stroomt de lucht naar binnen. “S-sorry” stotter ik. “Geen sorry Harry, je verdient dit ook allemaal niet.” Elenor’s armen slaat ze om me heen. Langzaam beginnen de tranen te vallen. Mijn lichaam huivert als ik denk aan Lana. “meneer Styles? Zou je Lana even willen zien, haar toestand is al beter.” Zegt de dokter. Hoe lang lag ik daar net op de grond. Ik kijk om me heen, we zijn niet meer in de gang. Ik zit op een soort stoel, er zitten apparaten aan me vast. “Hoe lang  was ik zegmaa-?” Louis kapt me af. “Een uur.” Een uur? Een heel uur? Wat is er mis met me. Snel sta ik op en loop de deur uit achter de dokter aan. We komen een kamer binnen en dokter wijst naar een bed. “Daar ligt ze, praat vooral tegen haar. Er is een kleine kans dat ze het hoort.” Glimlacht de dokter. Ik kijk hem aan met betraande ogen. “Als je iets nodig hebt geef je maar een gil.” Ik knik mijn hoofd en draai het in de richting van Lana. Daar ligt ze dan. Een snee op haar hoofd. Veel slangetjes is haar arm. Ze ziet er rustig uit. De snee is diep, heel diep. Langzaam, heel langzaam loop ik naar het bed. Ik pak de reling van het voeteneinde vast. Mijn hart klopt in mijn keel. Het meisje waar ik van hou, ligt hier. Door mij. Ik heb het haar te zwaar gemaakt, ik had haar moeten laten gaan. Ik heb het geprobeerd, vind je niet. Mijn klamme handen klemmen zich om het stalen bed heen. Mijn benen zetten langzaam stappen in de richting van haar gezicht. Mijn handen willen het ijzer niet loslaten, hij koude ijzer geeft een rustgevend gevoel. Mijn andere hand gaat over de dekens en volgen de vorm van haar postuur. Tranen beginnen langzaam over mijn wangen te stomen. “Lana.” Is het enige wat ik uit kan brengen. Mijn stem klinkt gebroken, ik ben gebroken, gebroken om haar zo te zien. Mijn hand pakt zachtjes haar hand vast. Het voelt koud. Met mijn andere hand volg ik de vormen van haar gezicht. Ik probeer me haar gezicht voor te zien als ze lacht. Ik zie het. Vlinders dwarrelen als een gek door mijn buik. Mijn vinger toppen gaan over haar perfect roze lippen. Haar lippen waar ik niet genoeg van kan krijgen. “Laan, Alsjeblieft verlaat me niet.” Kraakt mijn stem…

{Waaa, sorry jongens dat ik zooo lang niks heb geupdate. Ik had totaal geen ideen meer voor dit verhaal :) Maar  nu weer wel. Ik heb ook een nieuw boek, ik hoop dat jullie hem allemaal gaan lezen. Ik moet nu dus eigenlijk leren voor de proefwerk week... hahaha.

Can i have a

vote....?

Comment...?}