He's A Badass? So Do I...

(9)Worst Situation

ASHLIE'S  P O V

I woke up with some body aches. Ansakit ng katawan ko. Wanna know why?
Here;

F L A S H  B A C K
buti naman at Friday ngayon, it means last day of classes. Dismissal na kaya nagmadali akong mag ayos dahil ayokong maabutan pa ako ng Queen bees and balak ko sanang dumaan sa likod ng school dahil kapag nagkataong nakasabay kopa sina Anny baka sabunot na naman mararating ko sa kanila kahit wala naman akong ginagawa sa kanila at ayokong mangyari yun dahil kanina pa nila ako sinasaktan both physically and mentally(¬_¬). Pagkarating ko sa likod ng school ay safe naman ang pathway dito. I was going to take a step when I felt something hard beside my right waistline. Para akong hinampas ng bakal! Lumingon ako para makita kung sino ang humampas saken at tama ang nasa-isip ko kung sino! Sino pa ba?!  Edi ang Queen bees!
"May I ask? Ano bang problema niyo saken? And why do you have to hit me with that metal?"-naiinis pero kalmado kong tanong sa kanila but they just looked at me with bored look.

"Our problem? You and your status in life. Hindi ka dito nababagay! Pa English English kapa! Scholar ka lang naman! *pak*"-sigaw ni Anny at saka ako sinampal ng kaliwa't kanan. Di porke mas nakaka-angat siya saken Scholar agad ako? Tsk! Nagbabayad din kaya ako ng tuition fee! Pero ayokong pumatol sa kanya.

Hindi ako nakalaban dahil na off guard ako. Hinawakan ako ng mga kasama niya sa mga balikat ko at saka naman niya ako sinipa sa tiyan. Nakakasawa! Hindi ako natatakot at lalong hindi ako duwag, AYOKO LANG BUMABA SA LEVEL NG KAGAYA NILA!
Kaya hinahayaan kona lang sila sa gusto nila! Naputol ang pag-iisip ko nang hilain niya ang buhok ko. They beat me up like there's no tomorrow, they punched me, they tweaked me, I even received kicks. Okay na sanang sila yung nanakit saken pero pagkatapos nila akong bugbugin ay nakita ko sa gilid si Hannah na nanunuod. It means nakita niya,alam niya? Pero wala siyang ginawa?! Ugh! She really did changed!

After what they did,they left me without strength. At feeling ko hihimatayin ako. Sinimulan kona lang ulit maglakad pauwi.

E N D  O F  F L A S H B A C K

It's been a week. A week that I kinda feel the word they call 'hell' Yeah!  Hell as in impyerno-_-||
Paano ba naman kasi sa loob ng one week ay puro panggugulo ang nararanasan ko sa group nina Anny! Buti na nga lang at Saturday ngayon kaya we have no classes. How I wish na every day na lang sanang walang klase! At dahil wala naman akong kasama at gagawin ay naisip kong mamasyal na lang. Babangon na sana ako pero naramdaman ko ang sakit ng babangon pa lang ako. But I don't wanna stay here all day kaya pinlit kong bumangon.

Malaya akong namasyal mag-isa dito sa mall. I ate, nag window shopping ako, nag arcade, I even bought some dress. Habang naglalakad ako pauwi ay nagbalak na akong umuwi pero naramdaman kong naiihi ako so dumaan muna ako sa comfort room.

Akala ko okay na ako ngayong araw ko pero siyempre hindi naman talaga lilipas ang araw ng hindi mo mararanasan ang sakit! Paano ba naman? Sa lahat ng pwede kong makasabay sa Cr eh sina Hannah pa together with her new friends!

At dahil sa sobra one week na akong nagtitimpi ay naglakas loob akong magtanong.

"Hannah can we talk? PRIVATELY?!"-I asked emphasizing the word 'PRIVATELY. Sasabat na naman sana si Anny pero inunahan na siya ni Hannah.

"Girls, you may go first. Tutal pauwi na rin naman tayo so go home already."-sabi ni Hannah sa friends niya at wala naman silang nagawa kaya lumabas na sila.

"What? You need money?"-an unexpected question came from Hannah's mouth!

"I don't need your money! Hindi ako kasing yaman mo pero you know that I also have that!"-naiinis kong sagot pero nag smirk lang siya.

"Ano ba talagang nangyayari sayo? Will you please tell me kung bakit ka nagkakaganyan! I feel like I'm crazy kung bakit pa kita iniiyakan eh ayaw mo namang bumalik!"-Naiiyak kong dagdag. Wala eh, kahit anong gawin ko she had been my friend, MY BEST FRIEND!

"You know what? I'm happy now with my friends. And FYI I don't need some person like you."-Sagot niya at saka umalis.

Feeling ko mag-isa na lang ako. Wala akong betplen, tapos parents kopa nasa ibang bansa. Lord please help me. Humarap ako sa salamin ng cr at pinilit na patigilin sa pagtulo ang luha ko pero no matter what I do, it just won't stop flowing.

Umuwi na ako ng bahay ng bandang 10 ng gabi and great! Wala na pala sina Nanay Nida,nagkasakit daw kasi yung apo niya kaya nag resign kasama si Manong Jose, ang asawa niya kaya talagang mag-isa na lang ako!

Nagbihis nalang ako ng pang bahay at natulog na. Tanghali na ng magising ako, actually it's already 3:00 noon,hapon na pala.At dahil tinatamad na ako ay sinubukan kong matulog pero hindi ko alam ayaw pumikit ng mata ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa mahaba na ang tulog ko o hindi lang talaga ako tinatablan ng tulog kaya naisip kong pumunta sa bathroom dahil may first aid dun, malay natin may gamot. Pagdating ko dun ay tama nga ako! May mga sleeping pills. I took 1 dahil baka malate ako bukas!

•••••••••••••
Kinabukasan..

Maaga akong nagising kahit tinatamad ako. Ayoko din namang kumain kaya naligo ako  at nag bihis para pumunta ng school.

School.

Pagdating ng professor namin ay pinatawag niya ako.

"Ms.Loyola I'm worrying about your grades. Masyado monang napapabayaan. I know you're genius and your family is a part of this school pero di naman pwedeng pabayaan mo ang grades mo. You know the rules"-dire-diretsong sabi ng professor ko. Madame pa siyang sinabi na hindi ko naman naintindihan kaya puro tango lang ang ginagawa ko.

"I see that you're in trouble and I know that you're not like the other students so I'll give you a chance and here's the list of requirements."-sabi niya at inabot ang isang envelope saken. Pagkakuha ko nun ay tumango lang ako at nagpasalamat bago umalis.

Dumeretso ulit ako ng rooftop, my fave place. Kaya kong mag-isa! Tinatanaw ko ang mga ibon na malayang lumilipad papuntang timog saka ko narealize na ang swerte pala ng mga ibon, how I wish I could just fly away these troubles' hayyss makatulog na nga lang, pipikit na sana ako ng mag vibrate ang phone ko so I checked it.

From Mom;
      Darling, your father is in the hospital and sana ipagdasal mo siya.. Don't worry he will be under a surgery later.

Sa nabasa ko ay kusa na lang tumulo ang luha ko and this time ay hinayaan kona. Nakakainis! Bakit ba ang malas ko!? Habang umiiyak at nanginginig ay nag reply back ako sa Mom ko.

To Mom;
     Mom? What happened?! Is he okay? Will he be okay?

Tanong ko sa text at maya-maya lang ay tumawag si Mommy.

"Nak, your father have a stage 2 lung cancer and mamayang gabi ang operation niya. Sana maging matatag ka anak."-bungad sa akin ng mommy ko. At dahil sa sinabi niya ay nabitawan ko ang Cp ko, parang huminto ang mundo at ang pagtunog lang ng bumagsak kong cellphone at ang iyak ko lang ang naririnig ko.

Nakita kong humiwalay ang battery sa mismong cp ko at nabasag ang screen pero feeling ko wala lang saken yun. Puro pag iyak ko lang talaga ang naririnig ko ngayon.

•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Hi!