Code: Phile

Code Two: The unsolved case

"Phileshonica!" Pagka-bangit ko non ay lumingon siya sakin. Agad akong kinilabutan sa matatalim niyang tingin. Lumapit ako sa kanya habang hinihingal.

"Ph—"

"Don't you dare call me by that name!" galit na sabi niya. Sobrang nakaka-takot yung ganong mga tingin niya. Ikinagulat ko pa ng bigla niya akong hawakan sa braso at hatakin palabas ng hospital.

Ang kaninang inosenteng mukha na walang emosyon ay tila napalitan. Nararamdaman ko ang kanyang galit. Pero bakit? D-Dahil ba sa pagtawag ko sa kanya ng totoo niyang pangalan?

Huminto kami sa parking lot ng hospital. Nang bitawan niya ang kamay ko ay tila namanhid ito. Di ko maramdaman.

"Why?" malamig niyang sabi.

"I-I wanted to a-ask you some things." nanginginig na sabi ko habang nakahawak ko braso ko.

"What is it?" tanong nito at nagsindi ng sigarilyo.

"A-Alam kong may alam ka sa lahat ng n-nangyayari. Naguguluhan ako. Sabi ni Mom—" napahinto ako ng napatigil sa Adi at tumingin sakin.

"May sinabi si Tita!?" medyo galit niyang tanong. Marahang tumango ako. "Dapat di na siya nagsalita!" nafru-frustrate na si Adi base sa reaction niya.

"Ano ba kasing nangyayari! Ang gulo! Ang gulo gulo!" unti unti ay tumulo na akong luha ko. O-okay naman kami d-dati ah? Bakit may ganto?

"Hindi lahat ng sikreto kailangan sabihin. Dapat nanahimik na lang siya." saad ni Adi.

"Anong ibig mong sabihin?" naguguluhang tanong ko.

"You're not worth saying secrets. Sa matatapang lang yon." naka-ngisi niyang sabi. "At alam mo... dahil sa sinabi niya mukhang nasa piligro na naman ang buhay niya." natatawa niyang sabi. Ang creepy. Nakakatakot na Adi ang nakikita ko.

"Hindi lang buhay niya.. Buhay mo, buhay ni Maddieson at syempre." huminto siya. "Buhay ni Matthew."

"A-ang sabi ni M-mommy.. May m-mamamatay." naluluha kong tanong.

"At mukhang ikaw yon." Nanginig ako ng sabihin iyon ni Adi.

"W-what?" halos kinakapos ang boses kong tanong. "N-no! T-that can't be—"

"Yes. Pinapatay nila ang mahihina." sabi nito at binalingan akong tingin. Bumalik ang expresyon nito sa wala. Walang makikita sa mga mata niya. Magtatanong pa sana ako ng bigla na siyang umalis.

Napatahimik ako. Nag-sink in sakin lahat ng sinabi niya. I am the person who's weak. Ako ang mamamatay. Humagulgol ako. Ang sakit isipin. Pero kung kasama si Maddy mas mabuti na ngang ako ang mamatay.

Sa parking lot. Umiyak ako ng umiyak. Bakit ako? Porke't mahina? Pano niya nasabing mahina ako? Dahil lang sa umiyak ako? Pero ang pag-iyak ay di ibig sabihan ay mahina, duwag, o walang kakayahan para ipag-tanggol ang sarili. How could she judge me without knowing what I am capable of?

"Demi? Sis?" napalingon ako sa kotse habang naka-bukas ang headlights at nakatutok sakin ang ilaw. Sandaling nasilaw ako kaya hinarangan ko ito.

Kilala ko ang bulto na ito. "M-Matthew." iyak ko habang binabanggit ang pangalan ng step-bro ko.

"Shit Demi! Anong nangyari?!" matapos niyang patayin ang ilaw ng kotse niya at isarado ang kotse ay dumiretso siya sakin. Hinigit niya ang braso ko kaya napa-igik ako ng hawakan niya yung parte kung saan hinawakan ako ni Adi.

"Shit Demi! San galing 'tong pasa mo?" naga-alalang tanong ni Matthew.

Hindi lahat ng sikreto kailangan sabihin.

"I-I want to rest, M-Matt. P-please?" naluluha kong tanong. Tumango naman siya at ina-lalayan akong tumayo dahil nangngatog ang tuhod ko dahil sa pinagusapan namin ni Adi.

* * *

Third person's point of view

"Phileshonica! Mag-usap tayo!" galit na sabi ni Matthew kay Philes o kilala na ngayon bilang Avinthel.

Lumingon ang dalaga sa kanya at nagtagpo ang kanilang mga mata. "What?" malamig na sabu nito.

"Anong sinabi mo kay Demi?! Alam kong ikaw ang dahilan non!" nagpupuypos sa galit na sabi ni Matthew.

"Oh. May sinabi ba siya?" naka-ngiwing sabi nito. "Sabi na ay mahina siya." medyo natatawang sabi ni Avithel.

"What the fuck did you do!?" galit na sabi nito at tinaas ang kamao. Prenteng nakatingin lang si Avithel sa naka-taas na kamao ni Matthew.

"Go on hurt me. Bakit di mo siya tanungin? Wala akong ginawang masama sa kanya. Nagpaka-totoo lang ako." sabi niyo at tinalikuran na ang lalaki ng magsalita ito ulit.

"Wala ka pa ring pinag-bago. Mahina ka pa rin. Ang duwag mo para takasan yung nakaraan nating lahat. Nating magkakaibigan." sabi ni Matthew na bahagyang kumalma.

"Tapos ka na? Nasabi mo na ba lahat? Aasikasuhin ko pa kasi kaso ng kapatid mo." sabi ni Avithel tsaka naglakad papalayo.

"You know what, Avinthel?" Napahinto sa Adi ng maging sertoso masyado ang boses nito. "Sana di ka na lang bumalik. Kasi, yung mga kinalimutan na namin bumabalik ulit. Lahat lahat ng pinaghirapan naming mga bagong alaala mawawala dahil sayo."

"Bakit ako sinisisi mo? Kayo namang dalawa ang mas gago kaysa sakin diba? Parehas kayong walang isang salita." sabi ni Avithel. "Ang tanga mo para di mapansin yung pumatay sa pinakamamahal mo si Lovelle." naka-ngising sabi nito kahit pa di siya kita ni Matthew dahil nakatalikod siya.

"What do you mean?" takang tanong nito.

"Once a cheater always a cheater, Once a killer always a killer. Say that to your psycho friends."

* * *

Pagka-galing sa iskwela ay agad na dumiretso ulit si Avithel sa presinto para kuhain ang syringe at blood sample ni Maddieson na pina-iwan niya dito pagka-galing sa hospital. Ngiting tumingin siya sa kaibigan niyang nagtra-trabaho sa presinto.

"Nice job, Que." ang babae sa kanyang kaibigan.

"Gagawin ko lahat para sayo."

"Good to know." nakangiting sabi ni Avinthel.

I love you, Dimyr. That's why I'm doing  this. Gusto ko rin matapos na yung kasong 'to."