On sekizinci yaş gününde tanımadığı numaradan gelen mesaja cevap veren bir garip genç kızın hikayesi.
Mesajı atanın kim olduğunu ve neler yaşanacağını öğrenmek ister misin?
Öyleyse okumaya başla!
*Mizah #1 (14.04.2018)
*Kısa Hikaye #1 (28.08.2018)
*...
Onu AVM çıkışında gördüğüm haline bürünmüştü. Siyah pantolonu, siyah kapşonlusu ve siyah postal botları...Tek eksiği tüm yüzünü kaplayan siyah atkısıydı ama artık ona gerek kalmamıştı. Çünkü onun tabiriyle nur cemalini bana göstermişti.
Camı açtığımda çıkan sesle birlikte başını kaldırıp bana baktı. Benim odam evin ikinci katında olduğu için biraz yüksekti ve alt katta annemlerin odası vardı. Kadın hava almak için camı açşa karşısında karalar bağlamış bir Asaf görecekti. Umarım görmezdi.
Ses çıkarıp bizimkileri uyandırmamak için telefonu havaya kaldırıp salladım. Oradan yaz dediğimi anlamıştır herhalde.
"Gülüw neden telefonunu sallıyorsun?"
Yada anlamamıştır.
Salak biraz daha bağırıp mahalleyi başımıza toplamayı düşünüyordu herhalde. Elimi dudaklarıma yaslayarak sus işareti yaptım. Bu sefer anlayarak ağzına fermuar çekti.
Irmak: Telefonu sallayarak ne demeye çalışıyor olabilirim acaba Bay Zeki Kimliksiz?
Irmak: Çoktan yaptım onu da günlük 1 gb verdi. Cimri Turkcell.
Kimliksiz: Ben sana paket yaparım gülüw dert etme ;)
Ona baktığım da gözgöze geldik. Gülümseyip mesaj yazdım.
Irmak: Kahramanım!
Babam her ay paketimi yapıyordu zaten ama bu Asaf'a da yaptırmayacağım anlamına gelmiyordu. Kötülüq.
Tekrar aşağıya baktığımda telefonunu kapşonlusunun cebine koydu ve elleriyle omuzlarında toz varmışta onları siliyormuş gibi yaptı. Aklınca cool olduğunu zannediyordu.
Gülüp başımı iki yana salladım ve aşağı eğilip kısık sesle söylendim. "Cool değilsin."
Gözlerini irice açarak sanki bana ulaşabilecekmiş gibi ileri bir adım attı. "Kızım sarkmasana! Düşeceksin!"
Elimi anlıma vurup doğruldum ve hızla mesaj yazdım.
Irmak: Sende bütün mahalleyi başımıza toplayacaksın! Sessiz ol.
Kimliksiz: Rahat dur o zaman.
Göz devirdim. Sesleri duyan var mı diye etrafa bakındığımda kimse olmadığını gördüm ama gözüme çarpan daha ilginç bir şey vardı; sitenin bahçesindeki ağaca bağlı olan renkli balonlar.
Asaf bana bakarken elimle telefonumu işaret ettim.
Irmak: Oha sen bana balon mu aldın?
İlk başta anlamayarak bana baktı. Arkasındaki ağacı işaret ettim. Bakıp balonları gördükten sonra önüne dönüp yazmaya başladı.
Kimliksiz: Hayır. Gevşeğin biri sizin yan binadaki kıza almış, balkona kızın babası çıkınca balonları ağaca bağlayıp kaçtı.
Kimliksiz: Ama bir dakika.
Ağaca gidip balonların iplerini çözdükten sonra hepsini tek elinde tutup tekrar odamın altına geldi. Tek eliyle yazmaya başladı.
Kimliksiz: Baştan alıyoruz.
Kimliksiz: Oha Irmak sana balon aldım. Koş ve yakala!
Yaptığı şey üzerine güldüm.
Irmak: Şapşik misin acaba?
Kimliksiz: Bu iyi bir şeydi sanırım.
Irmak: Evet iyi bir şeydi.
Annemlerin odasındaki camın kenarlarına basarak kendini yukarı itti. Zaten 1.80 boyu olduğu için bana uzanmakta zorlanmamıştı. Bende eğildiğimde balonları sıkıca elime tutuşturdu, birkaç saniye gözlerime baktıktan sonra gülümseyerek kendini aşağı bıraktı.
O pantolonunun paçalarını sirkeleyip ayağa kalkarken ben gülümseyerek elimdeki balonlara bakıyordum. Beş taneydiler. Mavi,mor,kırmızı,sarı ve turuncu. Çalmış olmuyorduk herhalde, sonuçta salak çocuk kendi bırakıp gitmişti.
Telefonumdan bildirim sesi gelince balonları tek elime alıp diğer elimle telefondan gelen mesaja cevap vermeye başladım.
Kimliksiz: Gülümsüyorsun.
Irmak: Gülümsemeyeyim mi?
Kimliksiz: Hayır gülümse, sen hep böyle gülümse, Mika.
Irmak: Sen hep böyle olduktan sonra ben hep gülümserim, Asaf.
Sanki hissetmişiz gibi ikimiz de aynı anda telefonlardan başımızı kaldırıp birbirimize baktık. Bu sefer o gülümsedi, bende gülümserken yanağında beliren gamzesini seyrettim.
