Kyungsooေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့
Sehunက ထြက္ေစာင့္ေနတယ္
"Hyung pali pali! "
ေျပာရင္း ကားေပၚက ဆင္းလာတဲ့ Kyungsooကို ဆြဲၿပီးေျပးေလရဲ႕
"Jonginဘာျဖစ္တာလဲ Sehun "
Kyungsooပါ လိုက္ေျပးရင္း ေမးေတာ့
"မသိဘူး hyung အခု သူကန္တင္းမွာ
hyungမေရာက္လာမခ်င္း ဘယ္မွမသြားဘူးဆိုၿပီး
ေခါင္းမာေနတာ သူ႔ပံုစံက မဟန္ဘူး hyung "
ခက္လိုက္တာ Jonginရယ္ ...
Kyungsooတို႔ကန္တင္းေရာက္ေတာ့
ရင္ဘတ္ကိုဖိကိုင္ထားတဲ့Jonginပံုစံက သိပ္ကိုနာက်င္ေနတဲ့သူတစ္ဦးလိုမ်ိဳး....
"Jongin...."
"ဟင္...ဟန္နီ!...ဟန္နီ!... "
Kyungsooကိုေတြ႔တာနဲ႔ လြတ္ထြက္သြားေတာ့မေယာင္ အတင္းအက်ပ္ကိုဖတ္ထားေလတဲ့Jongin
မ်က္ရည္ေတြပါက်လာေလရဲ႕
အျခားသူေတြအကုန္လံုးက Jonginရဲ႕ပံုစံကို တအံ့တျသျဖစ္ေနၾကတယ္
"ဟန္နီေတာင္းပန္ပါတယ္Jonginရယ္
ရင္ဘတ္ကနာတယ္ဆို ေဆးရံုသြားရမွာေပါ့ကေလးရယ္"
"arni အိမ္ကိုျပန္မယ္ဟန္နီ..."
"Jonginေနမေကာင္းေနတာေလ "
"ဟင့္အင္း...မသြားခ်င္ဘူး ဟန္နီက ဆရာဝန္ပဲ
အိမ္မွာပဲေနမွာေနာ္...ဟန္နီ...အိမ္ပဲျပန္မွာ "
"ဟုတ္ပါၿပီ လာ..ဟန္နီတို႔ အိမ္ပဲျပန္ၾကတာေပါ့ "
ေခါင္းမာလြန္းတဲ့ Jonginေၾကာင့္
Sehunတို႔ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ကိုပဲျပန္ေခၚလာရတယ္
ကားေပၚမွာလည္း Kyungsooကိုသာၾကည့္ေနၿပီး
ဘာစကားမွမေျပာ
"Jonginတကယ္ သက္သာတယ္ေနာ္ "
Kyungsooကားေမာင္းေနရင္းက တိတ္ဆိတ္လြန္းေနတဲ့Jonginကို စိုးရိမ္လာမိသည္
"ဟန္နီ ေရာက္မလာမွာေၾကာက္ေနတာ "
Kyungsooအေမးနဲ႔ ကြဲလြဲစြာ Jonginကေျပာလာသည္
"လာမွာေပါ့Jonginရယ္ Jonginေခၚရင္ ဟန္နီလာရမွာေပါ့ "
Jonginျပံဳးလိုက္မိသည္ နာက်င္လြန္းလို႔....
ဟန္နီက တာဝန္အရ Jonginေခၚလို႔ေရာက္လာတာပါ
ဟိုလူ႔ဆီကိုေတာ့ ဟန္နီ႔အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေျပးသြားတာမလားဟန္နီ...
