ဇာတ်လမ်း - ၃၀

Start from the beginning
                                    

" မနက္မွေလ်ွာ္တာမဟုတ္ဘူး အခုညပုိင္းေတြအေအးလႈုိင္းျဖတ္ေနတာကုိ"

" မနက္ပုိင္းက်အိပ္ယာထေနာက္က်တာနဲ႕မို႕
မေလွ်ာ္ျဖစ္တာမ်ားတယ္ကုိကုိရ"

သက္ျပင္းခ်သံတုိးတုိးက ကြ်န္ေတာ့ကုိပူပန္ေနတာကုိေဖာ္ညႊန္းတာမုိ႕အသိလက္လြတ္ေပ်ာ္ရျပန္သည္။

ထုိ႕ေနာက္ ေရစုိေနေသာဆံပင္မ်ားကုိမ်က္နွာသုတ္ပု၀ါနဲ႕ခပ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
သုတ္ေပးေသာအခါတစိမ့္စိမ့္ၾကည္နူးမႈက နိႈင္းဆေဖာ္ျပ၍မရ။

ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ ​ေမေမကအျမဲအဲ့ဒီလုိလုပ္ေပးေနက်ေနာက္ပုိင္းမရေတာ့တာဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာခဲ့ျပီလဲ။

ကုိယ့္ကုိစိတ္ရင္းနဲ႕ဂရုစုိက္ေပးတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳး အဲ့ဒါကလည္း ကုိယ္ခ်စ္ရတဲ့သူျဖစ္ေနတဲ့အခါလက္ရွိအေျခအေနတစ္ခုမွာကေန ဘယ္ေတာ့မွရုန္းမထြက္ခ်င္ေတာ့။

ကုိကုိ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ား ဦးေခါင္းအနွံ႕ခပ္ဖြဖြေျပးလႊားရင္းအလုပ္ရႈပ္ေနခ်ိန္
မသိမသာေလး ကုိကုိ႕ေရွ႕တည့္တည္႕ေရာက္ေအာင္ေရႊ႕လုိက္သည္။

ကုိကုိကေတာ့သိပုံမေပၚ သူကေတာ့တစ္ခုဆုိတစ္ခုပဲအာရုံစုိက္တတ္တဲ့လူၾကီးကုိး။

ကိုယ့္ဆံပင္ေတြကုိနမ္းရတာၾကိဳက္တယ္ဆုိတဲ့ကုိကုိက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ငုံ႕နမ္းတာကို
မသိခ်င္္ေယာင္ေဆာင္ရသည္မွာလည္းလြယ္ေတာ့မလြယ္ကူ။

၀ါးေနတဲ့ပီဇာေတာင္ဘာအရသာမွန္းမသိေတာ့ေအာင္ကုိကုိဟာ ရင္ခုန္ေအာင္သိပ္လုပ္တာပဲ။

" ညီ မနက္ျဖန္က်ရင္ အားလားဟင္"

" မနက္ျဖန္လား အားတာေပါ့ကုိကုိေခၚရင္အခ်ိန္တုိင္းအားတယ္"

ေခါင္းကုိမနာေအာင္ထုလုိက္ရင္း ကုိကုိကရယ္သည္။

" ညေနက် ဘုရားသြားရေအာင္ေနာ္"

မနက္ျဖန္ ဘာေန႕လဲအသည္းအသန္စဥ္းစားေတာ့ Valentine day ပဲ ​ေက်ာင္းမွာေတာင္အရုပ္ေတြရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာ ကုိကုိကလည္း Vday ကုိဘုရားသြားမတဲ့ ဘယ္ေလာက္ ရုိမဆန္လဲဆုိတာ။

အင္းေလ ကုိယ္ခ်စ္တာကဒီလုိလူဆုိေတာ့လည္းကုသုိလ္အတူတူလုပ္ရင္း ျဖတ္သန္းရတာေပါ့။ ေတာ္ပါေသးတယ္ Vday ကုိေတာ့ သူသိသား။

မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်Where stories live. Discover now