Ik vroeg me af of ik vandaag niet beter thuis kon blijven aangezien alles in me zij dat dit een ongelofelijk slechte dag zou worden. Maar toen ik rustig probeerde na te denken wat er allemaal fout kon gaan in maar twee uur school werd ik wat rustiger en probeerde een paar keer diep in te ademen. Meneer Scholten was er immers niet dus had ik veel minder kans om er uitgestuurd te worden. Dat gebeurde namelijk nog al vaak omdat ik het heerlijk vond hem tegen te spreken. Mijn haat aan hem begon zich te vormen toen hij me drie uur liet nablijven omdat ik volgens hem te laat was. Wat klopte maar ik was niet de enige. David, Jamie en ik moesten een sorry brief in zijn Postvakje doen omdat we de vorige les ons huiswerk niet hadden afgemaakt. Daarna liet hij Jamie en David op hun plek zitten en liet mij voor de rest van de les op de gang staan. Na de les was hij met een gemeen lachje op mij afgekomen en met plezier in zijn stem vertelt dat ik die middag terug mocht komen om de les drie keer in te halen. Wat was dat een ongelofelijke zak...
Op de weg naar school kwam ik Merel tegen. Zo'n ontzettend braaf meisje die teleurgesteld zou zijn met een 7. Mijn gedachte om haar in de sloot te duwen hield ik in bedwang en ik fietste snel langs haar. Ik zou haar rijke moeder op mijn dak hebben als ik haar al met een vinger had aangeraakt. Onder een klein viaduct bleef ik staan. Hier wachtte ik altijd op Arwen mijn beste vriendin. Al snel zag ik haar mijn kant op fietsen. Ze had zoals altijd een lieve glimlach op haar gezicht en keek me met stralende ogen aan. " ik heb iets voor je." Zij ze met een ondeugend lachje. " maar even serieus vertel het niet aan Jamie want ik heb niks voor haar. Ik lachte en keek haar verwachtingsvol aan. Arwen was in het weekend naar haar oma geweest en had belooft iets voor me mee te nemen. Ze haalde een klein donkerrood zakje uit haar jaszak en gaf het aan mij. Ik maakte het kleine zakje open en Zag een heel mooi donkerblauw armbandje op de sluiting zag in mijn initialen staan. Het was prachtig. Ik gaf haar een knuffel en vergat helemaal dat ik dacht dat dit een kut dag zou worden en hield haar nog steviger vast. Ik voelde mijn wangen rood worden. Ze zag het en kneep glimlachend in mijn wang. Ik bedankte haar zo'n 80 keer totdat ze zij dat ze het had begrepen. Ze deed de mouw van haar jas omhoog en liet de hare zien het was dezelfde armband in het bordeaux rood. Haar initialen stonden ook op de sluiting. Ze pakte mijn hand en ik voelde mijn wangen langzaam weer rood worden. Haar vingers deden met één hand behendig de sluiting open en deed het armbandje om mijn linkerarm. Met een vloeiende beweging klikte ze het om en streek heel even met haar vinger langs mijn arm. Ik keek haar aan en ze glimlachte. Die ondeugende glimlach die je niet kan peilen.
