kill my dreams please.

Κόκκινο.

Κόκκινο.
Το χρωμα της αρχής και του τέλους.
Το χρωμα που προσδιορίζει τη καταστροφή μας.
Κόκκινο είναι το αίμα.
Μέσα σε αυτό γεννιόμαστε και μέσα σε αυτό σαπίζουμε.
Η αρχή και το τέλος.
Κόκκινο.
Λέτε να είναι τυχαίο πως προσδιορίζει τη αγαπη.
Τον έρωτα.
Ομως αληθεινα συνεσθηματα παίδες μου.
Αν ερωτεύεσαι,αρχίζεις να καταστρέφεσαι.
Είναι μια αρχή,ενός τέλους.
Πάρτε το ετσι.
Δεν πιστεύω προσωπικά στον αιώνιο έρωτα.
Γιαυτο...
Γιαυτο κάποια στιγμή πληγώνεσαι.
Και κει είναι το τέλος.
Σκεφτήτε το.
Και στην αυγή και στο ηλιοβασίλεμα του ήλιο υπάρχει κόκκινο.
Αρχή και τέλος πάλι...
Λίγο περίεργο δεν σας φαίνεται;
Και όταν κλαις τη μοίρα σου,και τα ματια σου είναι κατακόκκινα,και νομιζεις πως εκεί είναι το τελος,περνεις τη απόφαση να κανείς μια αρχή.
Λίγο περίεργο,αλλά αντέχεται...