Kissing Miss Wrong

Chapter Nine

"Wala akong pakialam kung ngayon mismo ay mawala ka na sa harapan ko o maglaho na nang tuluyan. Mabuti nga iyon at nang mabawasan ang populasyon sa mundo." She didn't dare go near him. "Pero kung maaari lang, umalis ka na sa daraanan ko. Masyado mo na akong inaabala, eh."

Humalukipkip lamang ito. "Naaabala ba talaga kita o... natatakot ka lang sa akin?"

"Member ka ba ng Abu Sayyaf para matakot ako sa iyo?"

Nagkibit-balikat lamang ito habang ngiting-ngiting nakatitig sa kanya. She suddenly felt conscious with the way he was looking at her. Nakasimangot na nilagpasan niya ito.

May kahabaan na ang pila sa counter nang makarating siya roon. Balak sana niyang lumipat sa kabilang counter ngunit nang makitang naroon si Nathan ay hindi na lang siya tumuloy.

"Mas miiksi ang pila rito, Sam," anito. "Puwede kitang pasingitin, tutal ay magkaibigan naman tayo"

"Salamat na lang."

Napansin niyang panay na ang lingon sa kanila ng mga tao. Marahil ay namukhaan na ng mga ito ang lalaki.

"Come on, Sam. Hindi naman ako nangangagat, eh."

"Mr. Figueroa—"

"Nathan. Call me 'Nathan.'"

Tuluyan nang tumingin dito ang mga tao, lalo na ang mga babae na biglang lumapad ang mga ngiti. He waved to them and smiled back.

"Nathan, darling!" Lumapit dito ang isang babae. The woman was sophisticated, beautiful and obviously rich. "I thought you already left."

"May nakita kasi akong magandang item, Trixie." Sinulyapan siya nito. "So I decided to buy it." He was holding out a pair of baby pyjamas.

"Oh, darling, it's cute!"

"Really?" he asked, focusing his full attention to her. "What do you think, Sam?"

Nabaling sa kanya ang atensiyon ng lahat, pati na rin ang babaeng kasama nito.

Herodes talaga ang lalaking ito! Gusto pa yata siya nitong ipahiya.

Nanggigigil niya itong binalingan. Alam niyang hindi naman ang hawak nitong pyjamas ang itinatanong nito. He was asking her opinion about the woman standing beside him. "Ugly."

Bigla itong napahalakhak. "So, kailangan ko palang palitan. Any suggestion, Sam?"

"Nathan, darling, I don't think may time pa para mag-hanap ulit ng baby dress." Halata ang iritasyon sa tinig ng babae. "Mahuhuli na tayo sa lunch engagement natin."

Hindi na niya pinansin ang mga ito dahil siya na ang susunod sa pila. Pagkatapos bayaran ang binili ay diretso siyang lumabas ng mall. Nasa parking lot na siya nang maalala na hindi pala niya naipabalot ang biniling regalo.

"'Kainis kasing Nathan 'yon, eh."

Napilitan tuloy siyang bumalik sa loob ng mall. Bumili na lamang siya ng gift wrapper sa isang bookstore. Baka makita niya pa uli ang lalaking iyon at lalo pang masira ang araw niya.

Ngunit talaga yatang pinaglalaruan siya ng pagkakataon. Dahil pagbalik niya sa parking lot ay nakatayo sa tabi ng kanyang FX si Nathan.

"Talaga bang hindi mo ako tatantanan?"

"Hindi naman kita sinundan. I just want to ask kung okay na ang kotse ko. And also to give you this." Iniabot nito sa kanya ang kapirasong papel. "That's my phone number."

"Hah! Ang lakas din naman ng loob mo, ano? At sino naman ang nagsabi sa iyong interesado ako sa phone number mo?"

"That's not for you. That's for you brother Roger. Nakalimutan ko kasing ibigay sa kanya ang contact number ko."

Napahiya siya nang husto sa sinabi nito. Me and my big damn mouth! Lagi na nga siya niyong ipinapahamak, hindi pa siya natuto. Bakit ko nga ba naisip na maaaring magkainteres sa akin ang isang Nathaniel Figueroa? Ni wala siya sa kalingkingan ng babaeng kasama nito kanina.

"Sabi ng kuya mo ii-inform niya na lang ako kung okay na ang kotse ko. Since wala naman sa kanya ang numero ko, wala akong balita tungkol sa kotse ko. I'll appreciate it kung maibibigay mo iyan sa kanya."

Hindi na siya nagsalita. Ewan niya pero talagang tinamaan siya sa mga sinabi nito kahit ang totoo ay wala naman itong sinabing nakaka-offend. Maybe it was the way he ignored her words that made her feel that way. He didn't want to further her embarrassment pero ang nangyari ay lalo lamang siyang napahiya sa kanyang sarili.

"Sige, mauna na ako. Kumusta na lang sa kuya mo," paalam nito.

Sinundan niya ito ng tingin hanggang sa hindi na niya ito makita. Pakiramdam niya ay parang may mali, hindi lang niya matukoy kung ano.

"Hmp! Paranoid ka na naman, Sam," naibulong niya. "Umuwi ka na nga lang at itulog mo iyan. Baka sakaling paggising mo, eh, mahimasmasan na iyang utak mo."

She hoped so.