hoofdstuk 6
P.O.V. Amarin
Fiona had een glimlach van oor tot oor. ‘Met wie heb jij allemaal gepraat, ik kon je niet meer vinden!’ Loeide Fiona enthousiast. ‘Ik ben op de foto geweest met Cassius en Kaj, en ik heb eventjes gepraat met Dioni!’ Ik toverde een glimlach op mijn gezicht. Maar niets aan die glimlach was echt. Normaal gedroeg ik me, net als haar, als een echte fangirl. Maar na wat Sam tegen mij had gezegd, voelde ik me een beetje verdoofd. Hij had het onthouden, en daar voelde ik me zo stom over. Maar aan de andere kant kwam hij wel daarvoor naar me toe, om met me te praten… Ik haalde de gedachte uit mijn hoofd. Tuurlijk zou het niet kunnen. ‘En jij dan?’ Riep Fiona geïrriteerd.’Ik heb alleen maar even met Sam gepraat, hij kwam naar me toe...’ Fiona’s ogen werden groot. ‘Bedoel je dat..’ Ik knike. ‘Omg, dat betekent wat hoor Mar, dat onthou je toch niet zomaar!’ Ze kreeg een enthousiaste glimlach en begon te springen. Ik pakte haar arm en probeerde haar een beetje te kalmeren. Net waren we de zaal al in geweest om te zien hoe ze repeteerde. Fiona en ik hadden meegedaan aan de dance contest en zo twee golden tickets bemachtigt. Eerst konden we het niet geloven, zo cool dat we de dance contest gewonnen hadden!Nu stonden we weer buiten te wachten. ‘Joehoe, gaat het nog lang duren denk je?’ Riep een een meisje dat tegen een hek aan zat op haar jas. Ze gooide een propje van een snoepje tegen het gebouw. Vermoedelijk haar vriendin naast haar begon er om te lachen. Fiona moest er ook om lachen en voegde er aan toe. ‘Of worden we weer gekickt!’ Het meisje keek ons lachend aan. Ze stak een pakje met snoepjes naar ons uit. ‘whinegum?’ vroeg ze. Fiona Bukte, pakte een whinegum en plofte naast haar op de grond. Ik deed precies hetzelfde. Wonen jullie hier dichtbij? vroeg Fiona. ‘Nee, we komen eigenlijk uit Amsterdam zei het meisje naast het meisje met de whinegums.’He, wij ook!’ zei ik enthousiast. ‘Tja, Amsterdammers komen altijd naar elkaar toe he. ‘ zei ze lachend, en ze bood me nog een whinegum aan. ‘Hoe heten jullie?’ vroeg ik. ‘hmm,’ zei het meisje met de whinegums met nog een whinegum in haar mond. ‘Ik heet Tamar en zij, Heet Dania.’ Fiona knikte. ‘Oke, wij zijn Amarin en Fiona.’ Terwijl Fiona dit zij, wees ze eerst naar mij en daarna naar zichzelf.
Na een tijdje met Dania en Tamar gezeten te hebben. Kwam er een bodyguard die aangekondigde dat de zaal over 5 minuutjes open zou gaan. Intussen Hadden Fiona en ik onze nummers al met Dania en Tamar uitgewisseld. Ik vond het zo leuk, Braviours waren altijd zo lief tegen elkaar. Ook al kende ze elkaar misschien niet. Het klinkt misschien raar, maar braviour zijn is ook een top manier om vriendinnen te maken. Ik stond op. Mijn knieën knakte terwijl ik dit deed. Fiona vroeg om mijn hand terwijl ze op stond. Mijn benen en billen waren inmiddels bevroren door het op de grond zitten. Maar ik vond het niet erg. Door Dania en Tamar was ik Sam een beetje vergeten en kreeg ik weer zin om naar B-Brave te gaan, als geheel. Meisjes begonnen een beetje te gillen en drangerig voor de deur te staan. Bij dit nieuws leken ze weer nieuwe energie te krijgen. En eerlijk gezegd werd ik hier ook wel blij van. Ik was ontzettend stijf geworden van het zitten op de grond en ik kon wel even wat beweging gebruiken. Toen gingen de deuren open. De meisjes stroomde een voor een naar binnen. Ik draaide me om naar Fiona om mijn kaartje van haar over te pakken. Mijn oogzicht viel op twee meisjes die helemaal achter in de straat stonden te kijken. Ze hadden een gemene lach op hun gezicht. Ik herkende ze meteen. Het waren Beate en Sjaan. Wat een bitches. Ze hadden Fi en mij op school vast ergens horen praten over dat wij ook naar dit concert gingen. Ze konden natuurlijk niet wachten om dit te vertellen aan Janine en Laura. Ze maakten een foto van mij en Fiona en liepen toen weg. Natuurlijk ze hebben bewijs nodig. Zonder bewijs zouden Janine en Laura ze ook nooit geloven. Ik slaakte een diepe zucht maar toch probeerde ik dit nieuws gewoon even in mijn achterhoofd te houden. Nu even niet denken aan wat er kan gebeuren. Denk gewoon even aan wie je nu gaat zien. Zei ik tegen mezelf. Ik klopte mezelf op mijn voorhoofd en gaf het kaartje aan de kast van een man. Terwijl Fiona en ik onze jassen bij de garderobe neerlegden vertelde ik haar wat ik net had gezien. Aan Fiona’s ogen was te zien dat ze woedend was. Maar ik pakte haar hand en probeerde haar een beetje te kalmeren. ‘Laten we nu gewoon genieten, kom op.’ Schreeuwde ik in haar oor, en bewoog met mijn hoofd naar de kant van de zaal. Fiona haalde diep adem en knikte daarna. ‘Laat die bitches maar doen wat ze willen.’ Schreeuwde ze terug. Ze sloeg haar arm over mijn schouder en keek me lachend aan. Samen liepen we verder de zaal binnen. Het was precies zoals net geweest maar dan waren de lichten uit, en liep de zaal vol met gillende fans.
