Chapter 2: Making Memories

37 5 0
                                    

Belle’s POV:

We went to the park, it’s a nice place to hang out for two best friends who haven’t seen each other in a while.

Kasalukuyan kaming nakaupo sa swing, just like good old times when we were kids.

“And that’s my story” pagtatapos kong magkwento ng napaka habang nobela ng buhay ko. Excited lang kasi talaga ako mag-kwento sa kanya kasi siya ang best friend ko.

“Your life is so interesting, I envy you” pang aasar niya at natawa naman ako sa sinabi niya. Hindi rin naman naging madali ang buhay ko after I left my hometown.

“That’s not true, ikaw? Anong kwento mo?” tanong ko at excited ako dahil like what I said earlier wala na akong nababalitaan tungkol sa kanya. Does he have a girlfriend? Something like that

“My life was boring” sagot niya at nagtaka naman ako, at nang nakita niya akong nagtataka ay bigla niyang ginulo ang buhok ko sabay ngumiti.

“Yung buhok ko, wala pa naman akong suklay” sagot ko

At tinawanan niya na naman ako, pero nahahalata ko na sa likod ng mga ngiting iyon may tinatagong lungkot ang kanyang mga mata. May problema ba siya?

“Why are you looking at me like that?” tanong niya nang mapansin niyang tinitignan ko siya.

“Ah wala” sagot ko

(Finn calling…)

“Excuse me lang, I’ll just take this call” paalam ko sa kanya.

At tumango naman siya

“Hello?” Tanong ko

(So how’s the interview?) tanong niya

“Natanggap na ako” masaya kong ibinalita sa kanya

(I’m so happy for you, babe) sagot niya na may halong saya

“Thanks babe, sige na baka busy ka” sabi ko, working hours pa naman kasi when he called me.

(Okay, bye babe I love you) sagot naman niya

“I love you too” sagot ko at ibinaba ko na ito.

That was Finn, my boyfriend. I love that dope so much kahit madalas lang kaming magkita because he was busy with work anyways we were trying so hard to work this relationship together.

“Sorry natagalan” sabi ko kay Adam at nginitian niya naman ako.

“No problem” sagot niya

“Who was that?” tanong niya

“My boyfriend, hindi ko pala nakwento sayo we’re going out for 2 years” pagkwekwento ko sa kanya

“I’m glad you found the one” sabi niya sabay ngumiti pero this time alam kong pilit lang ang ngiti na iyon.

“Oonga e, sana siya na talaga” sabi ko

“Wait here” sabi niya hindi pa ako nakakapag salita ng nilapitan niya ang nagtitinda ng balloon at nagulat na lang ako ng binili niya iyon lahat. Saan niya naman gagamitin yun?

And then he went back at inabot niya sa akin ang mga balloons napangiti naman ako, naalala niya pa pala na favorite ko ang balloons when I was a child. Madalas niya akong regaluhan ng balloons na siya namang ikinatutuwa ko.

“For you” sabi niya sabay ngiti

“Thank you” sabi ko with all my heart, naappreciate ko siya. Ang sweet kasi.

At nginitian niya rin ako, pero it was real this time. I can’t explain the happiness I’m feeling right now.

Then we took several pictures together, just like old times e kahit saan naman kami magpunta hindi mawawala ang pictures. Kahit nga makakita lang kami ng puno ng niyog nagpapapicture na kami doon. Ang babaw ng kaligayahan namin, I remember when we were together we were misunderstood by people around us.

Nagtatawanan kaming dalawa kahit parang wala namang nakakatawa para sa kanila. Kami lang ang nagkakaintindihan. But we don’t care about their opinions.

And after dinner, we went home. Naglakad ulit kami sinusulit lang naming ang oras.

I had so much fun, I realized that I was smiling alone back in my room. Natatawa lang ako and this time alam ko na siya ang dahilan.

(To be continued…)

SoulmateTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon