Clubgevoel

Ontgroening

Bij de fietsenrekken kon ik Celeste niet goed zijn. Ze was net iets meer dan een silhouet. Het enige licht kwam van een natiumlamp die je normaal bij de snelweg ziet. Door haar krullen kon je zien dat het Celeste was. Verder had het net zo goed iedereen kunnen zijn. Het was er donker. Er waren geen ramen vanuit het clubhuis en de veldverlichting stond uit. Misschien waren we niet de enige. Bij hockeyfeesten wordt er heel veel geregeld, wie zij dat er hier niet twee mensen zaten te getten aan de rand van de fietsenstalling? Dat zou dan wel een cliché zijn, de fietsenstalling. Ik wilde luisteren in de stilte. Horen of er iemand zat. Horen of er het geluid van zoenen ergens klinkt maar er was geen stilte. Geen stilte om het te kunnen horen in ieder geval. Er was nog zachtjes muziek te horen. Ik kon er niet uit opmaken wat er gedraaid werd. Het was een soort beat die LMFAO zou gebruiken. Over de muziek klonk een metalen geluid. Ik keek om om Celeste met een kettingslot te zien kloten. Met tien seconden stond ze voor me met haar fiets aan haar hand. Ze had een blik in haar ogen die niet meteen te bevatten was. Het was een vragende blik maar tegelijkertijd ondeugend. Ze leek zin te hebben in seks maar zich ook af te vragen wat er nu ging gebeuren. Ik had mijn verstand op nul gezet. Onhandig want nu stond ik met mijn mond vol tanden. Hoe moet ik die blik beantwoorden? Haar zoenen, iets zeggen? Wat zou ik dan nu moeten zeggen? Ik kon niet echt iets doen. Geen romantisch gebaar maken. Er bestaan alleen maar moves voor zoenen als je staat en er bestaan geen romantische 'gestures' als je allebei een fiets in je handen hebt. Ik legde mijn vrije hand maar op haar onderrug en maakte me min of meer breed. Het was het beste waar ik on the spot mee kon komen. Mijn idee was dat het ergens wel stoer zou overkomen. ''Zullen we maar gaan?'' kwam er zonder te denken uit mijn mond. Ik klonk alsof ik dronken was. Ze knikte zachtjes. De spanning was voelbaar. We stapte op onze fietsen om het terrein van HC Bloemendaal te verlaten. We maakten wel onze eigen afterparty. We gingen naar huis. We gingen naar mijn ouderlijk huis.

De dag en de nacht verschilt niet zo veel in het begin van de duinen bij Bloemendaal. De huizen die aan de Middenduin en Daalseweg zijn zowel in de nacht als overdag verscholen achter de hagen en bomen. Privacy en je afscheiden was belangrijk voor de mensen hier. We fietsten de laan door over de bochterige weg met straatklinkers. Ik was hier zo vaak overheen gegaan een paar jaar geleden. Altijd moet je nét niet de stoep op als er een gemiddelde BMW langs wil. Er passen ook precies geen twee auto's naast elkaar. Terwijl we de vrijstaande woningen passeerden dacht ik aan de keren dat ik in de Volvo XC90 van mijn ouders reed. Als er een tegenligger aankwam moest één van beide met de rechterwielen de stoep op. Celeste en ik bleven stil op de fiets. Waarschijnlijk was ze zich mentaal al aan het klaarmaken. Ik was me er ook al op aan het voorbereiden. De spanning van net bij de fietsenstalling leek verdwenen. Ik dacht aan haar lichaam. Ik had haar benen vaak genoeg gezien onder het blauwe rokje en ik had haar contouren al vaak genoeg gezien in het oranje shirtje van Scapa Sports maar wat zei dat nou? Vaak genoeg ziet het lichaam er heel anders uit dan dat de kleding doet vermoeden. We passeerde de trap die naar de Hogeduin en Daalseweg ging. Het gerucht wat er ging was dat op trap plek mensen ook seks hadden gehad. Niemand wist alleen precies wie. Het waren slechts de stoere verhalen die 50% van de mensen bevestigde en waarvan 50% zei dat het bullshit was. Ik woonde er drie huizen vandaan aan de linkerkant. Ik kon de haag van mijn voortuin al zien. Pas toen ik er langs reed kon ik pas het echte hek zien, verstopt in de haag. Een glinstering gleed over de metalen buis die het kippengaas omhoog hield. Bloemendaal is een gegoede buurt. De poorten staan altijd open, er zijn toch geen inbrekers. Toch is iedereen hier in meer of mindere mate paranoïde, zo ook mijn ouders. Hoewel wij de entreepoort altijd van het slot hadden staan hadden we ook een, voornamelijk uit kippengaas bestaand, hekwerk in onze haag verstopt. Geen idee of de glinstering ook Celeste was opgevallen, ze fietste naast me. Misschien was het alleen voor mij zichtbaar was. ''Dit is mijn huis'' zei ik op een filosofische manier terwijl ik naar Celeste keek. Ik deed de poort rustig open en liet haar er met haar fiets door. Ik stapte van mijn fiets af en deed het hek rustig dicht alsof niemand het zou mogen horen. Ik dacht aan de keren dat ik zestien was en dat ik niemand wilde laten merken dat in de nacht was thuisgekomen. De innerlijke zestienjarige in me was trots op de eenentwintigjarige ik. Normaal was het een afscheidszoen voor de poort van mijn huis. Nooit had ik chicks werkelijk mijn kamer ingekregen in de nacht. Nooit in Bloemendaal in ieder geval. De eerste keer dat ik seks had was bij haar thuis. Victoria heette ze. We zaten bij elkaar in de klas bij geschiedenis, verder kenden we elkaar niet echt. We waren alleen allebei rammend lam bij een eindexamenfeest bij iemand thuis. Rammend lam van zo'n 6 flesjes Jupiler. De hele middelbare zonder vriendin maar ik heb wel seks gehad. De dag erna de diploma uitreiking zijn.