MALAYA [feat. CharDawn]

Nine

DISCLAIMER: This work is purely fictional.
✍🏻: TitusGrey
Copyrights 2018.
~~~
Third Person's POV

Dawn entered the room and slammed the door, locking herself in there. She cried as she gathered her things. She rang her husband immediately.

Anton: Hello? Hun? How are you?

Dawn: *hikbi*

Anton: Hun, are you crying? What happened?

Dawn: *hikbi*

Anton: I'll come and get you. Hintayin mo ako.

Dawn: *humagulgol ng iyak* H-how did you know where to find me?!

Anton: Hang in there, hun. I had you tracked down. I'm so sorry. I love you, Dawny. I'll get there soon.

Dawn: *hikbi at tumango as if nakikita siya ni Anton*

Anton: I love you.

She ended the call and cried more dahil naririnig niya sina Richard at Lucy sa labas ng kwarto na nag-aaway tungkol sa naganap na eksena.

"What's wrong with you?!" galit na tanong ni Richard kay Lucy.

"What's wrong with me? Ikaw ang nagloko and you are asking what's wrong with ME?!" galit na asik naman ni Lucy sa kanya.

"Mahal ko si Dawn." mahinang sagot ni Richard.

"Alam ko! At ang sakit sakit Richard dahil mahal na mahal kita! Ang sakit sakit dahil sinubukan natin na mabuntis ako at masundan si Juliana. But now that I am conceiving tsaka tayo nagkaganito." umiiyak na paghihinanakit ni Lucy sa asawa.

"I-i'm sorry. B-but I'm choosing Dawn." sabi ni Richard kasabay ng pagtalikod para katukin si Dawn. Lucy was just there. Crying. Habang si Richard naman ay di magkandatuto kung paano pa kakatukin si Dawn dahil ayaw talaga nitong buksan ang pinto.

Natinag lamang si Richard ng may bumusinang sasakyan sa harap ng mansyon.

"MANANG! MAY TAO SA LABAS YUNG GATE!" sigaw ni Richard na kaagad namang sinunod ng kasambahay.

Lumabas ang katulong at nagbukas ng gate upang magtanong kung sino ang tao sa loob ng sasakyan. The driver of the red Prado wind his window down.

"Manang." kaswal na bati nito.

"Ay ser, kayo po pala. Pasok po kayo."

The driver of the Prado got off his car and entered the house and walked up to Richard kasabay nu'n ay ang pagbukas ni Dawn sa pinto ng kwarto.

"Ser, si ser Anton po nandeto, ser." sabi ng kasambahay.

"A-Anton?" patanong na tawag ni Richard paglingon niya sa bisita.

"Saka na tayo magtuos, Gomez. Nandito ako para sa misis ko." may halong pagbabanta na sabi ni Anton sa kanya at may diin sa pagtawag ng misis kay Dawn.

Si Dawn naman ay dali-daling lumabas ng kwarto at dumiretso sa asawa. Yumakap siya ng mahigpit dito habang umiiyak siya. Anton wrapped his arms around Dawn and reassured her that everything's gonna be alright.

"Hun, I'm so sorry. I'm sorry." paulit ulit na sinasabi ni Dawn kay Anton habang nakayakap siya rito.

Si Anton naman ay hinahagod ang likod ni Dawn at sinasabi ritong maayos lang ang lahat at humihingi rin ng tawad sa kabiyak habang masama ang tingin kay Richard. Ilang sandali pa ay nagpasya na rin si Anton na yayain na si Dawn para umalis. Si Lucy na kanina ay umiiyak sa galit ay umiiyak ngayon dahil sa awa habang nakatingin sa asawa na nakasunod ang tingin kina Dawn at Anton na paalis ng bahay. Paglabas ng mga ito sa pinto ay napayuko na lamang si Richard at tumulo ang mga luha nito. Nilapitan ni Lucy ang asawa at niyakap. Kahit gaano pa siya nasaktan ay higit niya pa ring mahal si Richard.

~~~