Koruyucu (Seth Clearwater)

Bölüm 5 - Kurt ve Kız

Seth, Katie ile beraber sahile varmıştı harita bir kez daha bakıp yukarıda kalan ağaçlığı gösterdi. 

"İşte orası haritada işaretlenen yer. Aradığımız şey her neyse orada saklı. burayı tırmanmamız gerekecek. O ayaklarla yapabilecek misin?"

Katie, karşındaki genç adama gözlerini devirdi.

"Altı üstü birkaç kesik Seth henüz ölmedim sadece yaralıyım. Ve inan bana ölü bile olsam aradığım şeyi bulmak için orayı tırmanırdım."

Seth, kızın azmine gülümsedi. Söylediği her cümleden kendine güveni belli oluyordu, o güçlü biriydi.

"Pekala, tepeye önce ben tırmanacağım ve sana yardım edeceğim anlaştık mı?"

Katie başını salladı, Seth zıpladı ve bir taşa tutundu, yaklaşık 10 saniye sonra tepeye tırmanmıştı bile. Katie "vay be" diye mırıldandı. Demek kurt güçleri bu kadar süperdi.

Seth kafasını aşağıya doğru eğdi ve seslendi.

"Hadi sıra sende yardım edeceğim merak etme." 

Tanrım! Sesi Katie'ye güven veriyordu. Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı, ayaklarının acısını birkaç dakikalığına unutması gerekiyordu. Odaklanması gerekiyordu, tamam süper kurt güçleri falan olmayabilirdi fakat Seth'e yenilmeyecekti. Gülümsedi, kapşonlu hırkasını çıkarttı ve beline bağladı. Terliklerini çıkartıp ceplerine soktu hazırdı. 

Seth ağzı açık kalmış bir şekilde tırmanmayı bitirmiş genç kızı izliyordu. 1 dakikada bitirmişti şimdi karşısında nefes nefes sırıtıyordu. Bu kız Seth'i kendine daha çok aşık ediyordu, güçlüydü inatçıydı ve çok güzeldi. Gerçekten çok güzeldi, Seth genç kızın ayaklarına baktı az öncekinden daha kötü görünüyordu. Yutkundu lafını açmayacaktı, çünkü Katie'nin hoşuna gitmeyeceğini biliyordu. 

"Eee, şimdi aramaya nereden başlıyoruz?"

Katie kızarmış yanaklarıyla ona sımsıcak bir gülümseme sundu.

"Aslına bakarsan hiç bir fikrim yok. Ama içimden bir ses buralarda bir yerde bir ipucu olabileceğini söylüyor hadi işe koyulalım ben sağa sende sol tarafa bak."

"Tamamdır."

Seth alanı kolaçan etti, bu şey her yere gömülmüş olabilirdi. Bulunması çok zordu. Seth olsaydı bunun yerine daha zekice bir şey yapardı. Mesela ağaç kovuklarına falan saklardı. 

"İşte bu!" diye mırıldandı. Katie onu duyamayacak kadar uzaktaydı o ise onun kalp atışları bile duyabiliyordu. Hızlı fakat düzenli bir melodi. Seth kafasını salladı şimdi dalıp gitmenin sırası değildi. Bütün ağaçların tek tek kontrol edilmesi lazımdı. Ve baktığı 11.ağaçta aradığı şeyi buldu. Bal mumundan bir beze sarılmış bir kutu. Seth kutuyu açtı içinde bir kolye, bir defter ve bir bıçak duruyordu. Defteri eline aldı ilk sayfasında şu kelimeleri okudu:

"Benim hayat ışığım, sevgili kızım

  Katherine Ivy Black'e 

Hayatını benden daha güçlü ve dolu yaşaman dileğimle...

 Baban David Black"

Seth zaman kaybetmeden defteri sallayarak Katie'ye seslendi.

"Buldum! Katie onu buldum!"

Katie koşarak yanına geldi ve Seth'in uzattığı defteri aldı ön sayfasında yazanları okudu. Defter ona yazılmıştı. Babasından ona geçen bir emanet. Sonunda kendine bir ışık bulmuştu. Yapabilirdi Seth'i ve diğerlerini koruyabilirdi. Kafasını kaldırdığında Seth'i ona gülümserken buldu. Ve o anda aklına dank etti, dün geceden beri ona ne kadar kaba davranmıştı. Seth ise ona kızmamıştı bile, içi mahcubiyetle doldu bunları telafi etmeliydi. Seth ona gülümseyen, kibar, yakışıklı, onun yanında olan, ona yardım eden Seth. Katie, ondan hoşlandığını fark etti. Onu kurtaracaktı, diğer kurtları da ne olursa olsun. Birden bire tüm bu yoğun duygularla gözleri doldu ve dayanamayarak Seth'e sımsıkı sarıldı.