Erkek Lisesi|Yarı Texting?

8|Yılbaşı Özel Bölümü

Ben geldim gençler. Selammmm. Şimdi bölüme geçelim. Sksjsösksk.

İyi okumalarrr😘
••••••••••••••••••••
Eslem'den
Koşarak cama gittim. Camdan sarkıp "Kim var orda?!" Diye bağırdım. Ses gelmeyince yine bağırdım. "Kim var ord- Ah belim!" Belim ağrımıştı sarkmaktan. Tam içeri geçerken bir şey duydum. "ÖZÜR DİLERİM ESLEM, HEPSİ BENİM YÜZÜMDEN!" Diye bir ses. Erkek sesi gibiydi. Ama kim olduğunu anlayamamıştım. Kimdi bu camıma kadar gelen?

Özür dilemişti. Benim yüzümden demişti. Hepsi.

Tövbeestağfirullahirrahmanirrahim! Yoksa katil mi? Yok canım ne alaka? Mal mısın Eslem bir yerinden sallama! Neyse konuya dönelim. Öhö öhö!

Hepsi nasıl onun yüzünden olabilir ki? Anlamıyordum. Beyin devrelerim yanmıştı. "KİMSİN SEN YA KİM, KİM!!!" Diye bağırdım saçlarımı çekiştirerek. Abim içeri daldı. Lanet olsun üstümde sadece atlet var! "Eslem n'oldu? İyi misin abicim? Eslem cevap ver. Bırak saçlarını. Hadi bebeğim bırak. Bak saçlarına n'oldu. Hadi abicim, hadi bebeğim bırak saçlarını çekiştirme. Eslem!" Abim ellerimi saçlarımdan çekmeye çalıştı. Yapamayınca babamı çağırdı. Babam geldi. "Eslem n'apıyorsun? Bırak hadi" "Baba..."dedim kısılan sesimle. Devamı gelmedi. "Eslem neden bu haldesin? Neden oluyor bunlar? Bize de bir şey anlatmıyorsun. Niye böyle yapıyorsun kızım?" Bir anda beynim durmuş gibi kilitlendim ve hareket etmedim. Gözlerimi dahi kırpmadım. Sonra gözümden bir damla yaş düştü. "Bilmiyorum baba. Bilmiyorum niye böyle olduğumu"dedim ve sonra ellerimi saçlarımdan çekip babamın kolunu tuttum. "Baba Cesur kim?" Babam şaşırmıştı. Şaşkınca bana bakıyordu. Abimin de farklı bir yanı yoktu babamdan. İkisi de şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Abim "C-cesur mu? Niye merak ediyorsun?"dedi. Cevap vermek için ağzımı araladım. Söyleyecek bahane arıyordum. Aklıma rüyam geldi. "Rüya! Yani... rüyamda gördüm. Kim bu Cesur? Benim neyim?"dedim. Abimin çenesi kasıldı. "Boşver onu Eslem. O gideli 12 yıl oldu. Niye şimdi soruyorsun ki? Hatırlama onu" dedi kızgınca. "Niye abi? O kim? Benimle ne bağlantısı var onun?"diye sordum abime yaklaşarak. "Boşver onu Eslem. Takma kafana. Gereksizin biri işte" işe yaramadı abi. Daha çok merak ettim şimdi. Kim bu Cesur? "Abi eğer söylemezsen intihar ederim. Kafayı yiyeceğim bunu gerçekten yaparım(!)" diye tehdit ettim abimi. Gözleri büyüdü. "Asla yapmayacaksın Eslem. Çok mu merak ediyorsun? Travma geçirip hafıza kaybı yaşamana sebep olan bir piç! Beni bile unutmana yok açan bir şerefsiz! Anladın mı? Kimliği bu. Seninle olan bağlantısı... karmaşık. Ama şunu söyleyebilirim ki o yaşta aşk yaşayacak kadar yakındınız. Ta ki kavga edip, seni ittirerek hafızanı kaybetmene yol açana kadar!"diye bağırdı ve kapıyı çarpıp çıktı. Ben hafızamı mı kaybetmiştim? O yüzden mi hatırlamıyordum? Hala kafamda sorular olsa da taşlar yavaş yavaş yerine oturuyor. Demek 'benim yüzümden' diye bağıran Cesur'du. Bu yüzden özür diliyordu. Bendeki eksik hafıza kaybımdı. Şimdi anladım galiba. Cesur yaptığı şeyden çok pişman ve şu an kendini affettirmeye çalışıyor. Yataktaki telefonumdan gelen mesaj sesiyle düşüncelerim etrafa savruldu. Yine kimdi acaba? Gidip telefonumu aldım ve mesaja baktım. Bilinmeyen numara...

Bilinmeyen Numara:
Beni fazla düşünme. Başın ağrıyacak. Her şeyi öğrendiğin için özür dilerim. Beni affetmeyeceğini biliyorum. Sorun değil...
-Cesur

Mesajı iki kere daha okudum. Numaramı nerden biliyorsun ya? Neyse konu bu değil. Onu affedebilirdim. Ama bir sebebi olmalıydı beni ittirecek kadar sinirlenmesinin. Rüyayı da tam hatırlayamıyorum ki! Offf! Bunları boş verip mesaj yazdım.

Bücürük:
Seni affedebilirim Cesur. Ama bir sebebin olmalı benim canıma okuman için. Ayrıca bana eskileri de anlatmalısın. Niye şimdi ortaya çıktın? Daha önce de çıkabilirdin...