TUTSAK 2 "Aşkın Esiri" (Tamamlandı)

FİNAL....

Yazardan..

Rüzgar dağın eteklerinden çıkıp, öfkeyle esmeye devam ediyordu.. Güneş ışıklarını soğu öldürmek istercesine sıcaklığını yayıyordu etrafa. Elvan elinde bir zarf esen rüzgarın saçlarını dansa kaldırmasına mani olamıyordu. Yüreğinde amansız bir korku zarfı açmak ve açmamak arasında gelip gidiyordu duygular.

Açmaya karar verdiği anda kalbi hızlanmaya feryatlar koparmaya başlamıştı. Yorulmuştu artık. Hep kötü şeyler onu bulmuş hayat onu bir hayli yıpratmıştı.

Zarfın içinde bir mektum çıkmıştı
Usulca okumaya başladı. Okudukça kalbine yeni bıçaklar saplanıyordu gözlerinden sicim gibi yaşlar akmaya başlıyordu. Duvardan tutunup kendini yavaşça yere bıraktı. Elleri titriyordu. Okudukları hayatının tam ortasına bir alev topu düşürüyordu.

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐

Sevda gözlerini açtığında Ayaz'ın henüz uyanmadıgını gördü. İçine amansız bir sevinç kaplıyordu. Hiç tanımadığı bir adamın koynuna girmiş. Onun kendini bırakıp gideceğini düşünürken yanında olduğunu görünce içine bir rahatlama kaplıyordu.

Yavaşça yan dönüp onu izlemeye başladı. Belkide onun bu eşsiz çekimi herşeyi vermesine sağlamıştı bilmiyordu. Ama en ufak bir pişmanlık yoktu içinde. Emin değildi yanında yatan adamdan. Onu tam olarak tanımıyordu. Elvan'la çıkıp gelmişti. Soğuk ruhsuz görünen adam gün geçtikçe merak uyandırmıştı içinde.

Yavaşça yaklaştı yanında yatan adama. Dudaklarını dudaklarına değdirdiği an bedenine soğuk bir ürperti sardı. Öptüğü adam kardan daha soğuktu. Gözleri kapalıydı.
Kalbi korkuyla hızlanmaya başlıyordu. Nutku donmuş bir şekilde titreyen ellerini yavaşça kaldırıp yüzüne dokundu.

Hızlı bir şekilde elini geri çekti. Yataktan fırlarcasına çıktı. Köşeye sinip öylece Ayaz'ın cansız bedenine bakıyordu. Yavaşça yere çöküp bacaklarını kendine çekti. Titreyen elleriyle bacaklarına sarılıp. Gözünü dikmiş bir şekilde Ayaz'ın yüzüne bakıyordu.

Ayaz'ın telefonu sürekli çaliyordu. Sevda hiç duymuyor gibi sabit bir şekilde yatağı izliyordu. Kalbi durmuş gibi hissediyordu. Bütün duygular yok olmuş kapılarına ömürlük zincirler vurmuş gibi ter ediyordu onu.

Ağlamıyor sadece şoka girmiş gibi izliyordu. Sessizlik sağır edecek kadar yoğun odada sevgi, tutku, aşk terk etmişti. Gece ne yaşamıştı ve şimdi ne yaşıyordu. Gerçek olamayacak kadar saçmaydı kalbi için.

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐

Yavuz sevdiği kadına sürpriz yapmak için Ayaz'ın evine gidiyordu. Defalarca aramasına rağmen telefona cevap vermiyordu Ayaz. Yaman yüzünden araları sonsuza kadar kapanan can dostunu tekrar kazanmıştı. Gerçekler ellerinde umutlarla dolu bir şekilde girmişti hayatlarına. Canından daha çok güveniyordu ona herşeyi. Kendisi yokken sevdiği kadına göz kulak olan yine kardeşi gibi sevdiği adam sayesinde olmuştu. Eskiden beri açılmaz bir dostlukları varken bir anda ailesinin ölümünün suçu kendi özerinde kalmıştı. Ne yaparsa yapsın Ayaz birdaha bakmamıştı yüzüne.

Yaman ortaya çıkıp herşeyi ortaya serene kadar düşmandı kardeşi kendine. Ama herşey geride kalmıştı. Kardeşi tekrar tutmuştu ellerinden. Tıpkı elini kaybetme pahasına bile olsa bırakmadığı gibi herşeyi gelip düzene sokan yine kardeşi olmuştu. Öz kardeşi olmasada onu öz kardeşinden daha çok seviyordu. Bileğinde taşıdığı yara izi dusluklarının simgesi gibi kalmıştı. Ucurumdan düşmek üzereyken tepelerinden yağmur gibi yağan kurşunların biri elimi tutan bileğine saplanmıştı. Diğer elini atıp yine bırakmamıştı. Beni ölümün kucağına.