What Ifs

Goodbye

HERS

I'm tired.

I'm tired of everything.

I guess this is not only because of work, but emotionally drained. Hates in the world consumed me. I don't care if people would turn away against me after.

I love him, yet I need to let him go.

Set him free for what he loves to do.

Freedom. I want it. He deserves it too.

---

"Love?" bigla akong bumalik sa realidad, ang gwapo ng mahal ko. Kakatapos lang niya galing concert sa Subic. Nakikita ko yung kinang sa mata niya pero alam ko may kulang.

"Hmmm..."

"Bakit love may problema ba? May problema ba tayo? Ang tahimik mo. Is it about the open letter earlier?" ako ang problema. Instead of answering him, I hugged him tight. So tight.

He also did and patted my back.
"Kung ano man yan, andito lang ako. Mahal na mahal kita. Nicomaine ng buhay ko." ang saya sa feeling pero ang sakit rin. How and why do I l̶u̶c̶k̶y̶ blessed to have someone like him?

This time, hindi ko na kinaya. Tumulo nalang luha ko. I wiped my tears as I try to escape from the hug.

I faced him. "I love you too," huminga ako saglit. "Mahal, may sasabihin ako pero sana maintindihan mo pagkatapos."

"Ano yun? Kinakabahan ako ah. Pero sige kung ano man yan tatanggapin ko at iintindihin kita." ngumiti siya. Eto yung mga mamimiss ko.

"I think we should breakup. Don't get me wrong, I love you but I need to let you go..." napayuko nalang ako sa mga binitawan ko.

"Bakit, hindi ka na ba masaya?"

Tinignan ko siya. "Masaya. Pero nakikita ko na nahihirapan ka na sa atin. Andami mo ng sinakripisyo para sa loveteam. Para sa ating dalawa. Ayoko mawala yung pangarap mo." umiyak na naman ako.

"Wala na ko pakialam sa career ko. Ikaw na ang mahalaga. Andami ko na rin nagawa. Sapat na yun. Magtitiis ako kung kinakailangan. Hinintay kita sa buhay ko at hindi ko na hahayaan mawala ka pa." He held my both hands.

Hinigpitan ko naman ang kapit sa kanya. "Mahal, pakinggan mo muna ako. Wala akong iba at alam ng puso ko ako lang laman niyan. Gusto ko lang gawin mo yung mga bagay na mahal mo. Alam ko kasama ako sa mga yun pero hihingin ko muna yung space nating dalawa. Parehas na tayong nahihirapan. Siguro kailangan muna natin mawalay sa isa't isa. Pwede naman tayo magsimula ulit pero huwag muna sa ngayon."

Hinug niya ko. Walang nagsalita sa aming dalawa. Puro hininga lang namin sa buong kwarto ang naririnig ng mga oras na yun. Narinig ko rin ang hikbi niya.

He detached himself from the hug and kissed my forehead.

"Maghihintay ako sa pagbabalik mo. Hihintayin ko yung panahon kung kailan ka na ready ulit. Mahal na mahal kita lagi mong tatandaan yan."

Bago pa ko makapag salita, umalis na siya.

He left me hanging.

"Mahal na mahal din kita." I whispered. I think this is the good in goodbye. A goodbye that doesn't mean the end but a new beginning.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Not proofread.

A/N: This is my first time to post here a fanfiction story about maichard. What do you think? Pasensya na kung taglish ang language, mas sanay ako magsulat sa ganung way 😂

Mehehe. Votes and Comments/Suggestions are open 👇

Team 2018? YES!!! 🙌😌🙏