ထမင္းစားေနရင္း
" ညီ့ကုိ ကုိယ္ေျပာစရာရွိလုိ႕။
မနက္ကေျပာမယ္ဆုိျပီး ဆရာေတြေရာက္လာတာနဲ႕
စကားကမဆက္စပ္ေတာ့ဘူးျဖစ္ကုန္တာ"
" ဟုတ္ ကုိဘုန္း ဘာလဲဟင္"
သူ႕အိတ္ထဲက Ringtone ျမည္သံ ....
ဖုန္းသံနဲ႕အတူ ဖ်တ္ခနဲျပဳံးသြားေသာသူ႕မ်က္နွာထား..
" ခဏေနာ္ ညီ ကုိယ္ဖုန္းေျပာလုိက္ဦးမယ္ စားနွင့္"
ထထြက္သြားေသာ သူ႕ေက်ာျပင္ေနာက္
ကြ်န္ေတာ္မေတြးခဲ့မိေသာကိစၥရပ္တခ်ိဳ႕ကပ္ပါသြားစဥ္
"မဟုတ္ေတာင္ ေမာင္ ဖုန္းဆက္ေတာ့မလုိ႕ပဲ
အတန္း၀င္ေနတာလား မသိတာနဲ႕ေမာင္ မနက္ျဖန္
ျပန္လာမွာ အင္း .........."
အေခၚအေ၀ၚတစ္ခုသည္ ကြ်န္ေတာ့ကုိ
တနင့္တပုိးနာက်င္ေစမွန္းစဥ္းမ်ွမရိပ္မိခဲ့။
စားလက္စထမင္းဟာ လည္ေခ်ာင္းမွတဆင့္
အစာလမ္းေၾကာင္းသုိ႕သြားရန္ျငင္းဆန္ေတာ့၏။
အေၾကာင္းမဲ့ထုိးဆြေနမိေသာထမင္းတုိ႕ဟာ
ဖြာလန္ၾကဲလ်က္ ..........
" ညီ စားမေကာင္းဘူးလားညီၾကိဳက္တဲ့
ငရုတ္သီးေၾကာ္ေလ"
" ကုိဘုန္း ...... ေကာင္မေလး .... လား"
တန္ျပန္ေမးခြန္းသည္မသက္ဆုိင္ေသာ္လည္း
ကြ်န္ေတာ္အေတာ္ပင္အားယူလုိက္ရသျဖင့္
ေလသံကျပတ္ေတာင္းေတာင္း။
သူကထုိင္ခုံေရွ႕ျပန္၀င္ထုိင္လုိက္ရင္း
" ဟား ညီ့ကုိေတာ့ညာလုိ႕မရဘူးပဲ
ဟုတ္တယ္ညီရ ကုိယ့္ေကာင္မေလး
ကုိယ္လက္ထပ္မယ့္သူေပါ့"
ကြ်န္ေတာ္အေငြ႕ပ်ံေပ်ာက္ကြယ္ခ်င္ခဲ့သည္။
အတည္ျပဳရန္ေမးမိေသာေမးခြန္းအားျပန္လည္
ရုတ္သိမ္းလုိ႕ရရင္ေကာင္းမည္ဟုထင္မိသည္။
ျပဳံးေသာသူ႕နႈတ္ခမ္းမ်ား....
ေႏြးေသာ သူ႕ေလသံအေနအထား....
တဆစ္ဆစ္နာက်င္လာေသာ နွလုံးသားသည္
မေမ်ွာ္လင့္ခဲ့မိေသာအေျခအေနအား ဆြံ႕အ တုန္ရီလ်က္
" သူနဲ႕ကုိယ္နဲ႕မေတြ႕တာၾကာျပီ
အခုကုိယ္ျပန္မွေတြ႕ရေတာ့မယ္ ဟားဟား"
YOU ARE READING
မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်
Romanceမပြိုဆင်းနိုင်သောကောင်းကင်ထံပါး ထာဝရမကြွေသောကြယ်အစုအဝေးများဖြင့် မဆုံးသောမျှော်လင့်ခြင်းများအပ်နှင်းခဲ့သည် နှလုံးသား၏အနက်ရှိုင်းဆုံးတွင်တည်ရှိစေ....... Cover Design by Moe Yeik Nyo
ဇာတ်လမ်း - ၁၃
Start from the beginning
