Strijden voor Liefde (VOLTOOID)

Chapter 30

PERSPECTIEF AMIRAH:

Na het eten wou Marouane alles opruimen. Nasserdinne wil borstvoeding. "Ik ga hem borstvoeding geven" . Ik loop met hem naar boven en ik ga zitten op het bed en leun naar achter. Als ik concortabel zit pak ik mijn borst en geef Nasserdinne zijn drinken.

Ik leun met mijn hoofd naar achter en kijk naar het plafond. Ik mis Nourdinne...Maar hij is zijn werknemer in bed geweest. Hij keek naar der op de manier hoe hij naar mij keek. Hij zoende haar op de manier dat hij bij mij deed. Al snel volgen de tranen achter elkaar aan.

Waar heb ik dit aan verdiend? Ik heb niks meer. Alleen mijn zoontje en mijn broer en een auto.

Ik pak mijn telefoon der bij. Ik heb een heel groot probleem..

En dit mogen jullie echt niet door vertellen..!

Ik ben blut.

Ik heb niks meer. Ik heb alleen nog beetje geld maar daar kan ik alleen boodschappen mee doen..

En nog de auto elke maand betalen en al mijn abbonementen. En kleren voor Nasserdinne. Hoe ga ik dat allemaal betalen? Nu ik alleen ben heb ik geen geld meer.

En weet je hoe dat komt? Omdat ik die fcking borg voor Nourdinne heb betaald. 2 miljoen! Fcking 2 miljoen! Dat is zo veel geld! Daar kan shi 20 jaar luxe van leven. In een keer weg. Hoppa naar de rijke tatta's van de overheid. Tvoe!

Ik veeg mijn tranen weg. Nasserdinne is in slaap gevallen. Ik zet mijn borst terug in mijn bh. "Slaaplekker schatje van me, ookal heb ik niet genoeg geld voor je. Ik hou van je en dat zal altijd zo blijven. Ik wil je gelukkig maken. En het komt inshallah wel goed. Mama zal hard werken voor jou en mij" zeg ik zacht en aai voorzichtig over zijn hoofdje. Ik geef hem een kus en leg hem op het bed.

Ik doe kussens over hem heen zodat hij niet valt.

Ik loop naar beneden en ik zie Marouane op de bank op zijn telefoon. Ik ga naast hem zitten. Hij kijkt me aan.

"Uhm marouane" "ja?" "Kan je aub morgen naar Nourdinne zijn huis gaan" "Ja tuurlijk, ga je mee? En voor wat?" "Wiegje van Nasserdinne, hij kan niet elke keer op het grote bed slapen" "oh ja isgoed" "en ik wil hem niet zien" zeg ik en kijk naar de grond.

"Amirah, hij is wel nog steeds je man he" "Ja maar hij is vreemd gegaan, en dat doe je niet als man en als je een kind en vrouw thuis hebt" "daar heb je gelijk in maar hij heeft heel erg... weet je wat hij moet het je zelf vertellen" zegt hij. Ik zucht. "Maar ik wil niet met hem praten" "jullie zijn man en vrouw en jullie hebben een kind, jullie moeten sowieso met elkaar praten" "voorlopig nog niet aub Marouane" hij knikt. Hij geeft me een kus. Ik zeg hem wat ik nog meer nodig heb van Nourdinne zijn huis.

Maar ik vertel hem niet dat ik blut ben door de borg.. Nog niet.

-

1 WEEK LATER PERSPECTIEF NOURDINNE:

Ik eet mijn noodles op. Gatver nep eten. Ik mis met de kookkunsten van Amirah.

Amirah..

Amirah..

Ik mis der. Ik ben echt zo een sukkel! Het is allenaal mijn schuld! Eerst laat ik der in de steek in de gevangenis en nu ga ik vreemd! En heb ik der hart gebroken en laat ik der met een kind! Tvoe!

Ik moet der spreken. Ze moet terug naar huis komen want ik hou het niet langer vol. Ze is al een week weg. Het is hier een bende. Ik ben de oude ik niet meer. Ik ben verliefd op Amirah, ik hou van der. En verlang naar der. En ze is weg.

Ik mag van geluk spreken dat Marouane nog in me gelooft. Hij is natuurlijk boos dat ik zijn kleine zusje pijn heb gedaan. Maar hij vind wel dat ze terug bij me moet komen.

Maar ik denk dat ze tijd nodig heeft om na te denken. Ik snap het wel een beetje. Maar ik mis der. Ze moet terug komen! Amirah, ik hou van je! Het spijt me! Kon ze dit maar horen.

-

Ik rijd naar mijn ouders. Ze weten het nog niet van Amirah en mij.

Ik bel aan. En mijn moeder doet vrolijk open. Maar ze kijkt me vreemd aan. "Wat is er met jou gebeurd? En waar is Amirah? En mijn kleine schatje?" Ik slik.

Ik knuffel mijn moeder. Ik snuif der vertrouwde geur op. Een traan rolt over mijn wang. Dit moest er uit. Ik mis mijn vrouw en zoon. En nee, ik ben geen pussy omdat ik huil. Als je een man zo zijn en je vrouw en kind zijn weg van je omdat jij een stomme fout hebt gemaakt. Zou je ook janken.

Me moeder neemt me mee naar binnen. Ik zie me vader in de woonkamer met mijn broer en zusje. Ze kijken me allemaal verbaasd aan.

Me moeder trekt me in een knuffel. Ik huil het een beetje uit op mijn moeder schoot. Net alsof ik een baby ben. Ik heb mijn moeder gemist.

"Wat is er gebeurd weldi?" Zegt mijn vader. Nog steeds in shock. Ook mijn broer en zus zijn in shock. Ze hebben me nooit zo zien huilen, nooit.

"Amirah.." zeg ik schor. "Wat is er met Amira?!" "Ze wil scheiden" zeg ik. "Wat! Waarom?!" "Ik...ik... uhm"

"Ik ben vreemd gegaan" zeg ik.

"Je bent wat! Ben je helemaal gek geworden!" Ik hoor van alle kanten gemopper en gescheld. Ze zijn natuurlijk boos op me wat te begrijpen is.

"Hoe kan je dat doen?" Zegt Lamyae snikkend. Nee niet huilen Lamyae. "Weet je wel wat ze allemaal voor je heeft gedaan. Ze heeft fcking 8 maanden op je zitten wachten, zwanger en al. Ze heeft zo veel pijn geleden. Ze is van een prachtkind bevallen terwijl jij vast zat! Ze heeft je nooit bedrogen en is nooit vreemd gegaan of wat dan ook! Ze was altijd trouw aan je en gehoorzaamde je! Ze was altijd respectvol tegen over jou en ons en kijk wat je doet!" schreeuwt ze boos.

Ik span mijn kaaklijn aan. Ik heb alles verpest. Ik weet dat ze gelijk heeft. Ze heeft zo erg gelijk. Het is allemaal mijn schuld.

"Ik weet het oke! Ik heb alles verpest" schreeuw ik terug. Me moeder kalmeert en ik ga zitten.

"Ik hou van der" zeg ik zacht. "Zij houd ook van jou Nourdinne, alleen wat je hebt gedaan kan niet" ik knik. Ze hebben alle recht op boos op me te worden.

"Oh ja en papa ik ben nog bezig met het bedrag bij elkaar zetten om je terug te betalen" zeg ik.

Ik sta op. "Betalen voor wat?!" Zegt hij. Ik kijk hem aan. "De borg?" "De borg? Die 2 miljoen?" Ik knik. "Dat heb ik niet betaald!" Zegt hij. "Jawel toch?" "Nee a dombo! Amirah heeft alles betaald" ik kijk hem met open mond aan. Dit kan niet waar zijn.

Amirah heeft 2 miljoen betaald. Voor mij? 2 miljoen was bijna al haar spaargeld! Laat dit een droom zijn.

"Sorry maar Nourdinne, ookal ben je me broer. Je bent echt een klootzak, dit kan je haar niet aan doen" zegt Lamyae en loopt hoofdschuddend weg. "Sorry maar ze heeft gelijk" zegt mijn broer.

Ik plof neer op de bank. Dit kan niet! Nee! Dit mag niet en kan niet! Ik heb nu nog meer schuldgevoel.

Ze heeft gewoon alles betaald, en nu is ze alleen met een kind en heeft ze geen geld.

Ik ben een klootzak.

*******

Ff een deeltje terwijl me broers en vader zitten te schreeuwen om Rico Verhoeven en die Jamal benseddik ofzo. Ik ga stuk hahaha. Rico heeft wel gekke praatjes man. Kom a rico, jij en ik een op een. Whahahaha. I will set your ass to the ground in China. Whoeh.

Ik ga letterlijk stuk he, maar vind het wel zielig voor Jamal. What do you think guys? Let me know in de rea's.

Maar oke doei ik ga lekker naar het gemompel luisteren van me broers over die wedstrijd. Morgen nog een deeltje ❤️