A Broken Forever [On-Going]

Chapter 10

Chapter 10

Avrill Vinly's POV

KUMAKABOG na parang gusto ng kumawala ng puso ko sa dibdib ko dahil sa sobrang kabang nararamdaman ko ngayon.

Hindi ko alam kung dahil ba sa excitement ito o dahil hawak niya ngayon ang kamay ko.

Wala akong ibang makitang emosyon sa mukha ng kuya ko na tila ba mag wawala ito ano mang oras mula ngayon.

Nagulat ako ng bigla itong huminto at malakas na tinadyakan ang pintuan ng abandunado nang classroom malapit sa gym.

Buong lakas ako nitong hinila papasok at mabilis niyang sinara ang pintuan.

Wala akong ibang makita dahil sa sobrang dilim. Hindi ako takot sa dilim pero nakakaramdam ako ng takot dahil kasama ko siya ngayon.

"Kuya." Tawag ko dito pero wala akong nakuhang kahit anong sagot mula sa kanya pero malakas itong bumuntong hininga.

Nakaka adapt na din ang mata ko sa kadiliman ng buong kwarto kaya naman na aninag ko na din ang mukha nitong konti lang ang layo mula sakin at diretsong nakatingin sa mga mata ko.

"Mababaliw nako, Avrill." Namamaos at parang nahihirapan itong mag salita.

Kunot-noo ko lang itong tinitigan habang nag aabang pa ng iba nitong sasabihin.

"Hindi ko na alam kung anong dapat kung gawin. Hindi ko na alam avrill."

Naramdaman ko na lang na may malakas na pwersang humila sakin at parang nauntog ako sa isang matigas na bagay at mabilis ako nitong hinadkan.

Ipinatong niya ang mukha niya sa balikat ko. "Kuya." Kinakabahan kong tawag dito. Mali ang ginagawa niya na ito!

"You know what avrill. It hurts the hell out of me when you say that freaking word. Kahit anong pilit kong pilitin ang sarili ko na mali ito dahil kapatid kita. Lahat na ginagawa kong pag pipigil sa nararamdaman ko para sayo pero sa tuwing nakikita kita kasama yung captain namin mas gugustuhin ko na lang maging mamamatay tayo at makulong wag ka lang mahawakan ng isang bangaw na latulad niya. Damn it!"

Hindi ko na pigilang hindi mangiti sa sinabi nito. So he feel the same way.

Niyakap ko lang ito pabalik. Sana ganto na lang kami palagi. Yung mag kayakap lang at wala ng ibang iniisip kundi kami lang. sana ganto na lang kami.

"Kuy-"

"Oh, come! It's sucks. Kanina-nina lang umamin lang ako tungkol sa nararamdaman ko sayo pero tinatawag mo pa din akong ganyan." Humiwalay na ito sa pag kakayakap sakin at tinignan ako habang nakanguso.

"Can i ask you something?" Tanong nito at dahil hindi ko pa alam kung anong tamang sabihin sa gantong sitwasyon kaya tumango na lang ako.

Ngumiti muna ito bago mag salita isang pekeng ngiti. "Maaari mo ba akong tulungan makalimutan tong pag hanga ko sayo? Hindi naman pwdeng ikaw ang kalimutan ko dahil---- Kapatid kita."

Pinilit kung kalmahin ang sarili ko matapos kung marinig ang sinabi niya. Tutulungan ko siya para makalimutan yung nararamdaman niya para sakin?! F*ck! I won't let him.

I want take the risk to be with him but i can't.

"Ashton--" parang may malakas na botilya ng kuryente ang dumaloy sa katawan ko ng banggitin ko ang pangalan niya. Hindi ako sanay.

"Hmmm?" malungkot na saad nito.

okay kalma Vinly, kalma. "Tutulungan kita, pero hindi para kalimutan ang nararamdaman mo para sakin kundi para mas mahalin mo ako." Nakayuko at nahihiyang sabi ko.

Hindi ko na alam kung ano ang naging reaksyon nito pero nararamdaman kong ngumingiti siya. "Mahalin? Ginagawa ko na iyon sa 'iyo" masayang sabi nito at tumingin ako sa kanya.

Nakita ko dito ang naka-ngiting niyang mata at labi, tila ba'y nagustuhan niya ang huling sinabi ko sa kanya, "Teka, kundi mahalin kita?" Nalilitong sabi niya at unting-unti akong tumango.

"Mahal mo pala ako? Damn it!" Masayang tugon niya. "Bakit hindi ba halata?" Natatawang tanong ko sa kanya.

"Hindi nga eh" masayang tugon parin nito sa akin. Sinabi ko na sa kanya na bukas na ang pinto at sumunod naman ito sa akin, dun niya binuksan ang pinto. Nasa labas ang captain nila Ashton

"Ashton nandito ka lang pala! Hinahanap ka na nila Coach" sabi ni Cogie kay Ku--Ashton at bigla ako hinila ni Cogie sa braso dahil sa lakas ng pag kakahila niya ay kamuntikan nakong madapa dahil sa impact ng ginawa niya. "what the f*ck!" gulat na sabi ni ashton.

"What's happening?" Mayabang na tanong ni Cogie kay Ashton habang nakakatakot na nakatitig kay kuya. "Let her go, captain." naiinis na sabi ni Ashton kay Cogie na halos ikataas ng kilay nito.

"Why would i?" sabi ni Cogie na halos ikalas ko ang aking braso sa kamay ni Cogie, "I said let her go, Cogie!" naiinis na sabi ni ashton habang matalim na nakatitig kay cogie.

Hindi na maganda ang nararamdaman ko ngayon. Parang ano mang oras ay mag papang abot na ang dalwang to.

"What if i don't?" Mayabang pa tanong ni Cogie kay Ashton. "Please, Cogie. Bitawan mo na ako" nagmamaka-awa kong sabi sa kanya at tumingin siya sa akin.

"Avrill, im sorry for being a jerk in front of you." mahina l na sabi ni Cogie habang nakatingin sa akin, "It's okay, cogie but please let go of my hand." sabi ko sa kanya

"Alright." he slowly release my hand at Dahil sa sobrang higpit ng pag hawak niya sa braso ko ay nag iwan ito ng marka. Napatingin naman ako sa kamay kong may pasa na ngayon at napaangat ang tingin ko ng may maramdaman akong may nakatingin sakin, si ashton na matalim na nakatingin sa braso ko.

Kita ko sa mga mata nito ang galit at pag kairita at dahil sa takot na baka may gawin itong hindi maganda ay ngumiti na lang ako sa kanya para ipakita na okay lang ako.

Nagulat naman ako ng bigla na lang kunin ni cogie ang kamay ko at tinignan ito.

Nangunot ang noo nito ng makitang nag kapasa yung braso ko dahil sa pag hawak niya sakin kanina. "Shit! Are you okay? Let's go to the clinic, avrill. Para makahingi tayo ng cool compress." nag aalalang sabi nito but i refuse. "Wala to, mawawala din to maya maya." Nakangiting saad ko dito para maniwala siyang okay lang talaga ako.

"are you sure?" i nodded.

"Mas masakit pa ang tama ng bola kaysa dito." ngingisi ngising sabi ko ng biglang may humila sakin at dire-diretso at mabilis itong nag lakad at hinila ako kung saan.

Natagpuan ko na lang ang sarili kong tinatahak ang daan patungo sa bleacher.

Binitawan na ako nito ng makarating kami. Mabilis itong umupo at kunot noong nakatingin sakin ng hindi ako sumunod sa kanya.

"Sit here." kunot noong utos nito na nag pangisi sakin. Sungit talaga. Nginisihan ko na lang ito.

"why?" tanong ko dito.

"Come here, avrill."

Tumango ako at nag simula ng lumapit sa kanya. Nang makalapit naman ako ay mabilis ako nitong hinila na naging dahilan kung bakit ako na paupo sa hita nito na ikinangisi niya.

"When i call your name, please come to me, Avrill." saad nito at may sinabi pa to na nag pabilis ng tibok ng puso ko.

"Natatakot ako, natatakot ang umalis ka at iwan ako."