Ters psikoloji

Zamanımı gerçekten boşa harcamistım

Sabah hücremin rahat olmayan yataginda uyanmistim.Burada olduğumu düşününce yaptıklarım için çok pişmandim.Kafamin içinde, öldürdüğüm insanların onlara işkence yaparken ki acı bağirişlari yankilaniyordu. Onlara iskencelerimle acı cektirdigimde büyük bir zevk alıyordum ama bu hucredeyken yaptıklarım üzerime üzerime geliyordu ve vicdanim beni yiyip bitiriyordu.Bu düşüncelerle hücremin köşesinde otururken aniden kapı açıldı ve gardiyan lardan birisi;

-Al yemeğin çabuk zıkkımlan.Diyip gitti.

Yemeğimi yerken aklıma Jackson un karacigerinden rosto yapıp yediğim geldi ve ona yaptıklarım için uzulmustum. Sonuçta o sevgilisini korumaya çalışıyordu durup dururken Hanna yı bana veremezdi Jackson bana karşı direnmisti ama bense ezik gibi savaşmak yerine kolay yolu secmistim ve su anda içim içimi yiyordu. Bu düşünceler içinde karşımda Hanna yı görünce irkildim.Hanna;

-John, sen beni sevmek yerine öldürmeyi tercih ettin ama Jackson beni koruduğu için senin kurbanın oldu. John hiç için acımadi mi?

-Hanna lütfen beni zalim yerine koyma seni tabi ki çok sevdim ama sana bunları isteyerek yapmadım Hanna lütfen affet beni şu halimi görmüyormusun çok pişmanım Hanna lütfen senden tek isteğim bu.Demistim ama Hanna yine aynı ses tonuyla;

-Hayır John seni affedemem bu yaptiklarin hiç adil değil John şimdi yaşadığın pişmanlıgin hiç bir önemi yok.Olacaklari bize bunları yaparken dusunmeliydin şimdi hicbirsey olmamış gibi benden af dileme.Demişti Ona karşı aciz bir şekilde af dilerken kaybolmuştu.

Kısa bir süre sonra Hanna nin yanıma gelmediğini bunların benim iç sesim olduğunu fark ettim.Hanna yı çok özlemiştim. Ama hicbirsey yaptıklarımı değiştirmezdi.Artik hiçbir rakibi olmayan bir katildim.Hem yaptığım iskencelerle hemde öldürdüğüm insanlarla...Ama bunların bir önemi yoktu.Sırf insanlar beni unutmasın diye kendi hayatımı mahvetmistim. Tanıdığım, tanımadığım insanlara çeşitli iskenceler yaparak öldürmüstüm şimdi ise burda yapayalnız ve çaresizdim hiçbirseyin sonunu düşünmemiştim... Bu 7 gün aslında bana çok şey öğretmişti.O cinayetleri işlerken insanlardan nefret ediyordum ama şimdi noldu bilmiyorum tek hissettiğim pişmanlikti. Hiçkimse bu şekilde ölmeyi haketmiyordu.Hanna nın canını açıtığım zamanlar aklıma gelince zaten öluyordum.Bu yuzden Idam edilmek beni korkutmuyordu. Hanna ma kavuşucami düşünüyordum. Onun yanına gittiğimde gönlünü alırım belki beni affeder diye düşünmüştüm. Ama Hanna affetse bile ben ona ve dıgerlerine yaptiklarim yuzunden kendimi affetmicektim. Keşke bunların hiçbirini yapmasaydım. Aslında ölmeyi çoktan haketmiştim.

Anneler ve babalar ,gençlerin hısımla ri ve akrabaları beni dinleyin.Gençlere göz kulak olun onları ahlaki değerlerle büyütün.Şayet benim büyüdüğüm tarzda yetisirlerse , onlarda benim düştüğüm uçuruma düşerler.