Sot, nje dite dimri
Ulur ne nje stol
Shoh femije kembezathur
E zemra gati me ndalon
Jane te vuajtur
Pa ngrene e pa pire
Mbase te braktisiur
Pa nje nene a baba
Pa dike qe t'iu behet krah
Te gjoret femije
Duarlidhur nga jeta
Kerkojne nje prag te futen
Nje prag e pak dashuri
E kur ate se gjejne
Bredhin rrugeve pa njeri.
Le librin me nje ane
Ne cante portofolin e vogel kerkoj
Te pakten sot
Dhimbjen t'ia ndaloj.
Nje vajze flokearte
Ne dore ia le te hollat
Ia perkedhel pak koken
E ajo me syte gati ne lot
Me perqafon fort
E faleminderit me thote.
"Do lutem per keta femije" vetes i them
Shpresoj lutjet te pranohen
Qe dhe keta femije nje dite te gezohen.
YOU ARE READING
Përjetësisht
PoetryNje copez shpirti e lene ne harrese qe kerkon te ndricoje ne kete bote te vagelluar...
