***********************************************************************************************
RESİMDE Kİ KIZ-- HİKAYENİN BAŞ KAHRAMANI* ELÇİN *
***********************************************************************************************
Soğuk rüzgar yanaklarımı kızartıyor,arabaların sesini kulaklığım bile zor bastırıyordu. Otobüs durağında ki kalabalık okul ve iş çıkışı olduğu için normalden de kalabalıktı. Hava yeni kararıyor hafiften de kar atıştırıyordu. Yavaşça süzülen kar tanelerini izlerken otobüsün geldiğini farketmemle otobüse yardırmam bir oldu. Küçük çaplı bir savaşın ardından otobüse sonunda binebilmiştim daha doğrusu tıkışabilmiştim... Yahu artık bulalım şu ışınlanmayı da otobüste sinek gibi cama yapışık gitmekten kurtulayım... Hadi kurtulduk bu çileden diyelim oflayıp puflayan teyzeleri napacağız? Sırt çantamdan geçemiyorsun teyze anlıyorum ama söylenmeni anlayamıyorum...Hayır yani bende mecburiyetten takıyorum, okuyoz teyze okuyoz az hoşgörü....
Söylenen teyze sonunda inebildi de rahatladım. Ve şanslıyım ki,oturacak yeri kaptım.Resim çantamı sağlama alırken kafama telefon düşmesi ve kucağıma düşmesiyle bağırmam bir oldu. Başımı söylenerek kaldırınca boyu vicdanı kadar uzun, genç bir oğlanın güldüğünü gördüm... Şimdi napayım ben bu çocuğu? Hem suçlu hem güçlü,mahcup olacağı yerde bir de gülüyor zibidi.Kızgın kızgın bakarken;
''Biraz dikkat etsenize,canım acıdı...Hayır yani birde gülüyorsunuz!'' diye çemkirdim.
Tok ama oldukça yumuşak bir ses tonuyla, ''Bu kalabalık ta neye nasıl dikkat edeyim,küçük hanım?'' dedi.
''Canım acıdı diyorum hala siz kendinizi savunuyorsunuz, bir özür diler insan.'' dedim.Haklıyım ama.
''Özür dilerim,telefonu alabilir miyim?'' diyerek eliyle kucağımda ki telefona hamle yapmasıyla eline çaat diye vurmam bir oldu.
''AAAA,Kızım napıyorsun sen?!''
''Asıl sen napıyorsun,bırak ben veririm telefonunu!!'' dedim ve eline telefonu verip kulaklığımı taktım. Ne güzel oturmuşum,keyfini çıkartarak camdan dışarıyı seyretmeye başladım. Nedense aklım o kaba oğlanda kalmıştı.Çok mu sert çıktım,diye düşünmeden edemiyordum.Neyse olan olmuştu.Son durağa gelince düğmeye basıp indim.Hava kararmış,etraf tenhalanmıştı. Hızlı hızlı eve yürürken arkamdan çantamı biri tuttu...
YOU ARE READING
PEŞİNDEYİM
Teen Fiction"Akvaryuma iki balık koyarsanız onlar zaten sevgili olacaktır. Önemli olan okyanusta karşılaşabilmek..." Peki,ben doğru insanla karşılaşmış mıydım? Ya da doğru kişiyi tanıyıp,yanlış kişiye mi koşuyordum?
